De Franse taal oefent sinds de XNUMXe eeuw een bijzondere aantrekkingskracht uit op verschillende auteurs die in hun muzikaliteit een lyrische toevoeging onderzochten die elk proza besmet of die uiteindelijk alle poëtische werken verheerlijkt. Misschien ligt het probleem in Dumas of Víctor Hugo, met dat vermogen om romantiek in romans aan te pakken, zolang ze maar intens zijn. Het punt is dat wanneer auteurs houden van Milan Kundera ze worden ook in het Frans omgezet, omdat het formele effect er is, latent.
Dit alles in relatie tot nog een van de grote Franse verhalenvertellers die zijn werk van de XNUMXe eeuw tot heden uitbreidt. EEN Jean Marie Le Clezio die zijn suggestieve moedertaal gebruikt om taal en haar formele ingewikkeldheden te verkennen en te onderzoeken, op zoek naar intensiteit, symbolen, diepe metaforen, tools om onvergetelijke verhalen te presenteren.
In deze missie, bijna verontrustend voor een maker, om inspiratie om te buigen naar de verkenning van taal ten dienste van emoties en idealen, heeft Clézio tientallen boeken kunnen publiceren sinds hij begon met schrijven toen hij begin twintig was.
Wat in Spanje aankwam, is ongetwijfeld het beste van zijn verhalende productie. En het kan nooit kwaad om te cultiveren met een schrijver die pretentieus de mooiste vorm van intellectuele recreatie maakt. Verfijnde lezingen die hun intensiteit verminderen naarmate we zijn nieuwste romans naderen.
Top 3 aanbevolen boeken van Le Clézio
kinderliedje
Auteurs als Le Clézio zijn zenuwslopend voor veel andere auteurs die moeten kiezen voor het essay, de biografie of de roman wanneer ze beginnen te schrijven. Omdat Le Clézio zijn leven romantiseert terwijl hij het bijna poëtische monoloogessay doet en de biografische aspecten destilleert die dienen als de essentie van onsterfelijkheid, zoals kindergronden, van liefdes en afwezigheden die veel meer zijn dan wat ze kunnen veronderstellen voor andere stervelingen.
Dus welkom is deze nieuwe stempel van het leven gemaakt romanistische evocaties (beschreven zoals het klinkt met de verfijning van een vijfsterrenmenu, maar zo is het). En laten we ons uitstrekken van de meer oorlogsliteratuur om een kijkje te nemen in de zielen die andere dingen vertellen die ze in andere, veel relevantere boeken schrijven, boeken die zeker gered moeten worden in het geval van een catastrofe van onze beschaving ...
Na de slaapliedjes komen de kinderliedjes waarin we de refreinen al weten op te zeggen. En zoals alles wat uit het hoofd wordt geleerd, blijven die oude liedjes voor altijd in het repertoire dat we zoeken als er geen andere muziek is om te fluiten om de wind die ons meevoert bij te houden.
Op deze sentimentele reis door Bretagne, het idyllische land van zijn jeugd, nodigt Le Clézio ons uit om na te denken over territoriale identiteit, nationalisme en het verstrijken van de tijd. Vanaf zijn eerste herinnering #de explosie van een bom in de tuin van het huis van zijn grootmoeder, door de jaren heen die hij als oorlogskind leefde, wat zo'n verschrikkelijke invloed had op zijn leren van de wereld, tekent de Nobelprijs voor Literatuur een essentiële pagina van zijn emotionele geografie die spreekt over erbij horen en zijn plaats in het geheugen.
Een reis naar volwassenheid, maar vooral een heldere kijk op de sociaal-politieke veranderingen in één gebied, het geleidelijk verdwijnen van zijn traditionele economie en de trotse waardigheid van een volk dat ondanks alles vasthoudt aan zijn wortels.
De muziek van de honger
Met het karakter van een Le Clézio bestaande uit emigratie, dromen en families die door oorlog zijn gebroken, wordt deze roman opgevat als een verhaal dat deels autobiografisch is of op zijn minst geïnspireerd door zijn eigen familie.
Mauritius is een ruimte van evocaties en wortels, van emigratie en lotsbestemmingen voor de auteur en dat is waar deze roman begint, die kijkt naar het idee van de kwetsbaarheid van de welvarende in de mens, van de gemakkelijke nederlaag die optreedt door verleiding van verderf of door de dreiging van een wereld die dicht bij de hecatombe ligt.
Kleine Ethel Brun zou zich nooit kunnen voorstellen hoe het zou zijn om te verhongeren. Beschut in een machtige maar verkwistende vader, maar echt verzorgd door haar grootvader, opent Ethel zich voor de wereld van het vooroorlogse Parijs.
Het instinct van het meisje brengt haar op het idee dat het goede, of in ieder geval het comfortabele, zijn einde nadert. En misschien is alleen zij voorbereid op het ontwaken tot ellende.
Bitna onder de hemel in Seoul
Het leven is een mysterie bestaande uit flarden geheugen en spookachtige projecties van een toekomst waarvan de enige achtergrond het einde van alles is. Jean-Marie Le Clézio is een portretschilder van dat leven dat geconcentreerd is in zijn personages, vastbesloten om alles te ontrafelen van een fictie waarin elke benadering mogelijk is, die een compositie omvat van basale, alledaagse concepten, over dat personage dat op antwoorden wacht aan de andere kant van de spiegel wanneer we in beslag genomen worden door naar onze reflectie te kijken.
Ter gelegenheid hiervan Bitna-roman onder de hemel van Seoul, We zien een glimp van de bijzondere wereld van een jonge Bitna die in de grote stad Seoul, de hoofdstad van Seoul, aankwam, vriendelijk, neerbuigend naar onze westerse wereld, maar uiteindelijk verbroederd met het noorden van hetzelfde eigenzinnige en bedreigende land. De reis naar de hoofdstad is geen gemakkelijke doorreis. Ze is een nicht die is toegevoegd aan de reis voor de rest van een familie, verenigd door haar directe bloedverwantschap en waarvoor Bitna alleen de voorwaarde van dienstbaarheid kan aannemen.
Jong maar vastberaden. Bitna is het niet eens met de bepalende factoren van haar tante en stippelt dat onzekere lot uit voor een vrouw die bijna een kind is in een stad die alles kan bederven, van macht tot jeugd. Gelukkig vindt Bitna Cho, de oude boekhandelaar die haar verwelkomt voor de bijzondere taak om Salomé nieuw leven in te blazen, een meisje dat alleen in het gezelschap van iemand die nog jong is, weer kan voelen dat er leven is vanuit haar meest wrede fysieke beperkingen.
Al snel ontdekt Salomé dat ze met Bitna en haar verhalen haar eigen lichaam kan verlaten en kan lopen, rennen en zelfs kan houden van andere mensen die met haar leven in nieuwe werelden die ze zich nooit had kunnen voorstellen. De driehoek tussen Bitna, Salomé en Cho sluit een magnetische ruimte tussen zijn hoekpunten. Elk van de personages toont ons een visie op de wereld vanuit de pijn, de tekortkomingen, de behoefte en de drive om ondanks alles te overleven.
Met een cadans die is afgestemd op het oriëntaalse, wordt de raadselachtige toekomst van de drie personages aan ons gepresenteerd als een mysterie dat zich beweegt tussen de fictieve instellingen die door de meisjes worden gedeeld, naar de wensen van precies een transformerende realiteit die het gewonde hart van de Mr. Cho, verlangend naar zijn familie, gelegen in dat noorden van een land dat het laatste grote slachtoffer is geworden van de Tweede Wereldoorlog en dat nog steeds zielen scheidt.
De grote complicaties of politieke afgeleiden vormen tegenstellingen, metaforen, allegorieën van vervreemding en vervreemding. Nobel Le Clézio richt zich op deze uitersten die in het verhaal worden gespeeld met een eenvoudige en dynamische taal, terwijl het tegelijkertijd diepe menselijke zorgen oproept.
Andere aanbevolen boeken van Le Clezio…
Mondo en andere verhalen
Het is altijd interessant om de grote verteller op het gebied van de opdracht te ontdekken, in dat soort synthese van het creatieve. Terwijl het waar is dat het altijd succesvolle detail van een schrijver als Le Clézio de zaak van de opdracht perfect dient. Bovendien, in een verrassend boek dat een ontwrichtend nostalgisch punt krijgt rond de kindertijd, componeert beknoptheid een laatste traan of een glimlach, altijd een kritiek op de erfenis van volwassenen en natuurlijk tegelijkertijd een uitnodiging om na te denken over de afschuwelijke wereld. die we met formaliteiten en gewoonten uitnodigen voor enkele zuivere wezens zoals kinderen, zoals kinderen waren.
De verbeeldingskracht van de kleintjes ontvouwt zich in acht verhalen van contrasten tussen de ogen van het kind, zijn waarheid en de blik van de volwassene op zoveel censuur en wrede gelegenheden, al wetend dat het belangrijkste de kunstgreep is die is gebouwd op de schoonheid van de wereld.
De vloed
Nooit een betere titel voor een roman die begint te sprankelen en uiteindelijk de ziel overspoelt met die transcendente literatuur. Het karakter van François Besson overtreft ver de noten van onwerkelijkheid van Gregorio Samsa, soms benadert hij een Jean-Baptiste Grenouille bedwelmd door het parfum van een moment dat de wereld voor altijd transformeert.
Een roman met die lyrische sprankeling die zeker tot de verbeelding spreekt, verteld in het originele Frans, maar die ook in het Spaans proza verandert in een delicatesse voor het intellect.
Vanaf het moment dat François een eigenaardig tafereel beleeft met een jonge vrouw die zijn zintuigen in vervoering brengt en die hem nog enkele dagen door een labyrint leidt, naar de meest complete leegte of de meest uitbundige ruimte van bevrijding. Een schrijnende vitale drift van een personage wiens wil uit zijn lichaam lijkt te zijn ontsnapt.
