De 3 beste boeken van Isak Dinesen

Bij vele gelegenheden heb ik het onderwerp pseudoniemen en hun diverse oorzakelijkheid behandeld. Soms lijkt het te wijten te zijn aan redactionele opleggingen, aan de grotere haak van een toepasselijke naam, of aan het niet verzadigen van de markt om uiteindelijk te sterven aan succes. Gevallen zo verschillend in thema en tijd als, binnenkort per boot, Stendhal, john irving, Banaan Yoshimoto, Azorin of zelfs George Orwell.

Bij isak dinesen, met een voornaam Karen Blixen, heeft de zaak meer te danken aan een van die fundamentele beslissingen van het schrijversberoep. Wanneer de schrijver wordt geconfronteerd met de taak om nieuwe werelden uit te vinden, te verbeelden en uiteindelijk te creëren, omgezet van verbeelding naar papier... kan de omslag van een pseudoniem van pas komen. In dit geval die van Karen Blixen zelf, die alles vergeet en gaat zitten schrijven alsof ze een andere persoon is.

Waarom gaat het daar in dit geval om? Het enige wat je hoeft te doen is ontdekken hoe Karen zelf, begin twintig, haar eerste verhaal schreef, ondertekend als Osceola...

En hoe het meestal gebeurt, niets beters dan tegenspoed om uiteindelijk de smaak voor schrijven te ondersteunen als een vorm van ontduiking, sublimatie of uitdrukking van verdriet, schuldgevoelens en vele andere tegenslagen van de ziel.

Van het Afrika dat hij ontmoette via een ongelukkig gearrangeerd huwelijk dat hem alleen maar ongelukkig maakte en dat na een paar jaar uit elkaar ging, vond Isak uiteindelijk zijn tijd voor de schrijver onder de huid van Karen Blixen.

Zo ontstond zijn meesterwerk Memorias de África, naast enkele andere niet zo bekende romans en een veelheid aan verhalen waarin Isak beweegt met de kwaliteit van een groot verhalenverteller. Een waarde die zeker niveaus bereikt die zelfs hoger zijn dan haar vermogens als romanverteller ...

Top 3 beste boeken van Isak Dinesen

Herinneringen aan Afrika

Een vertelling van de verpakking van deze roman, met een magische ontwikkeling in een meesterlijk geschetst scenario door de auteur, heeft zelden zo'n harmonieuze en gelijkmatige oplossing bereikt als de film met dezelfde naam. Of misschien is het juist dat een ronde roman alleen maar een perfecte film kan worden.

Het punt is dat, aangezien ik niet volledig toegewijd ben aan romantische of emotionele verhalen over liefde, het lezen van deze roman me de nasmaak gaf van een volledig liefdesverhaal, veel uitgebreider dan een simpele vertelling van een liefde tussen mensen.

Misschien is het het exotisme van dat diepe en prachtige Afrika, met zijn dagen gemarkeerd tussen pauken en zonsondergangen die zich maar niet willen onderwerpen aan de boezem van onze planeet, waarschijnlijk gaat het om de toenadering tussen onze wereld en die andere plaatsen die overgegeven zijn aan het atavistische, aan het onverwachte. Een perfecte roman die iedereen zou moeten lezen om te bezwijken voor de passie van het bestaan.

zeven gotische verhalen

Het erkennen van Isak Dinesen als een pen die speciaal begaafd is voor het verhaal, rechtvaardigt uiteindelijk ook de kettinghaak van verhalen uit zijn geweldige werk Memories of Africa.

Het leven, van dag tot dag, als die som van verhalen waaruit het bestaan ​​bestaat. In het geval van dit boek, waarmee de auteur in de literatuur begon als een toevluchtsoord, was er echter een leven voor haar ontworpen waarin ze zich steeds meer beperkt voelde.

Een levensstijl die hem deed overgeven aan een fantasie van uiteenlopende verhalen die samenkomen in eindes vol ontwrichtende en verhelderende sensaties over een diepe intentie onder de warme wateren van de magische omgeving waar de actie zich afspeelt.

het feest van babette

Een afgelegen gemeenschap midden in de maalstroom van het Westen, verantwoordelijk voor het standaardiseren van overtuigingen en ideeën. We verhuisden naar de kusten van Noord-Europa.

In dat land, omringd door een even kalm als ijzig kwaad, leven de inwoners van een stad in het midden van de XNUMXe eeuw. Twee vrouwen zijn verantwoordelijk voor het handhaven van de morele patronen van hun vader, de oude herder. De strikte waarden die door de vader zijn bijgebracht en door de dochters worden hooggehouden, ondersteunen een harmonieuze en vreedzame gemeenschap.

De komst van Babette veronderstelt dat typische effect van vervreemding onder de lokale bevolking. Twijfels worden gewekt en verwerping groeit in de gebruikelijke roddels. Babette kwam om asiel vragen, verdwaald sinds de donkerste nacht.

De zusters ontvingen het uit gastvrijheidsplicht, maar ze weten niet of ze de duivel hebben verwelkomd...

Wanneer de dankbare Babette, vele jaren na haar aankomst, voorstelt om een ​​diner van dankbaarheid te bereiden, zijn we getuige van een catharsis tussen het individu en het sociale, tussen angsten en twijfels en de uitbarsting van geluk van delen zonder vooroordelen om de meest relevante waarheid te ontdekken.