In 2016 heeft hij ons verlaten Imre Kertész, Hongaarse schrijver 2002 Nobelprijs voor Literatuur. We hebben het over een schrijver die met geweld creatief is binnengevallen door zijn verblijf in de concentratiekampen Auschwitz en Buchenwald toen hij nog maar 14 jaar oud was.
In gevallen zoals: Kertész uiteindelijk verandert bijna elke verhaaloefening in een vermomde biografie, in een mengelmoes van dromen en ideeën gesmeed in de hel van de tragedies die hij moest leven.
Alleen op deze manier kunnen we overgaan tot het uitdrijven van wat we hebben meegemaakt. Een roman om je te verdiepen in het surrealisme van het leven, een roman om uiteindelijk op zoek te gaan naar een vleugje humor, en zo een sluwe glimlach naar de wereld te werpen, een wereld die je niet alleen niet heeft vernietigd, maar je ook tot een echte schrijver heeft gemaakt, een overlevende van verschrikkingen..
En bij de taak van de creatieve bevrijding zelf sluipen er altijd vragen binnen over hoe de mens een monster kan worden. Hoe kan een samenleving onbewogen blijven tegenover de verschrikkingen van een chirurgisch ingebracht ideaal?
Kertész was geen productief schrijver, maar zijn creaties worden tegenwoordig gelezen met essentiële menselijkheid.
3 aanbevolen romans van Imre Kertész
Geen bestemming
Het meest paradoxale aan de afgezaagde metafoor van de trein als kans of leven is dat de treinen naar de concentratiekampen geen enkele mogelijkheid of bestemming hadden.
Het transformeren van de ervaringen van een adolescent temidden van de verschrikkingen in een soort uitzinnige zoektocht naar geluk wordt een literaire truc, een laatste effect dat de onbeheersbare behoefte van onze cellen om altijd te overleven ontcijfert, en ons zo kan overtuigen van de oase in de woestijn of van een meevaller in een nieuwe dageraad ...
Samenvatting: Geschiedenis van het anderhalf jaar van het leven van een adolescent in verschillende nazi-concentratiekampen (ervaring dat de auteur in zijn eigen vlees leefde), "Without Destiny" is echter geen autobiografische tekst.
Met de kille objectiviteit van de entomoloog en op ironische afstand toont Kertész ons in zijn verhaal de pijnlijke realiteit van de vernietigingskampen in hun meest perverse effecten: die die gerechtigheid en willekeurige vernedering verwarren, en het meest onmenselijke dagelijks leven met een afwijkend vorm van geluk.
Een emotieloze getuige, "Destiny" is vooral geweldige literatuur en een van de beste romans van de XNUMXe eeuw, die een diepe en blijvende indruk op de lezer kan achterlaten.
Een detective verhaal
Een levendiger voorstel, een boek dat gelezen kan worden voor amusementsdoeleinden in het detectivegenre, maar dat uiteindelijk het noodzakelijke existentiële residu achterlaat dat de Hongaarse auteur beheerste.
Samenvatting: Een lid van de geheime politie van een Latijns-Amerikaans land vertelt zonder te specificeren kort voordat hij werd geëxecuteerd zijn ervaring in het korps. Op deze manier komen de vragen die Imre Kertész ons altijd stelt weer naar voren: Hoe is de mens betrokken bij de machinerie van een dictatuur? Hoe kom je erbij om eraan deel te nemen?
In dit geval vertelt Kertész het niet vanuit het perspectief van het slachtoffer, maar van de beul. Met extreme zuinigheid, met kilheid, verklaart hij de val van een mens in morele onverschilligheid en de definitieve verarming van de ziel en vindt zo een van de sleutels om onze tijd te begrijpen.
de laatste herberg
We hebben allemaal een gereserveerd ticket voor de laatste herberg. Die laatste plaats waar we zullen liggen voordat we het toneel verlaten. Bij de laatste herberg maakt iedereen een balans op van zijn gesloten en openstaande rekeningen. De schrijver heeft altijd het voordeel, hij kan de vitale boekhouding, het verslag van zijn dagen met grotere overvloed afsluiten, alles benaderen met een heldere oprechtheid, dat van de laatste dagen ...
Samenvatting: In een laatste artistieke poging verzint een ernstig zieke schrijver een tekst die een diepgewortelde en soms verontrustende getuigenis vormt van zijn ervaringen en van de strijd van de mens voor waardigheid in extreme omstandigheden. Op deze manier transformeert Imre Kertész de kroniek van zijn "voorkamer tot de dood" in een werk van radicale oprechtheid en overweldigende helderheid, met altijd aan de horizon schrijven als een rechtvaardiging voor zijn bestaan. Het laatste grote werk van de Nobelprijs voor Literatuur 2002.
