En dan komen we bij de maximale exponent van de Britse misdaadroman: mijnheer ian rankin. Het lijkt ongelooflijk dat in een land met een traditie van detectiveromans als Groot-Brittannië (we mogen niet vergeten dat Groot-Brittannië het thuisland is van Conan Doyle of Agatha Christie) gaf het stokje van het geëvolueerde noir-genre over aan die goudmijn die de Scandinavische landen zijn... (maar hey, er gebeurde iets soortgelijks met hen met voetbal...)
Hoewel ian rankin belandde in het genre van de zwarte politie om een ​​deel van dat oorspronkelijke literaire erfgoed terug te krijgen. Zoals vaak het geval is, is het niet zo dat Ian's komst met voorbedachten rade was. Goede oude Ian heeft hard gewerkt om zijn kastanjes te vinden voordat hij dat mooie label van een professionele schrijver bereikte.
En wat wil je dat ik zeg? Wanneer iets op natuurlijke wijze gebeurt, lijkt het meer verdienste te hebben en zelfs meer basis te hebben. Iemand die koper op straat heeft verslagen voordat hij een noemenswaardige mijlpaal heeft bereikt in de taak van het vertellen van verhalen, zal altijd een grotere bagage hebben van die zo noodzakelijke kennis van alle omgevingen, van de vriendelijkste tot degenen die in alles wat voor soort kliffen gluren.
Zo ian rankin Schrijf bewust. Als we daar nog een overlopende fantasie in dienst van het genre bij optellen, ontdekken we een zeer relevante schrijver die al een twintigtal boeken heeft gepubliceerd. Een echte auteur die is opgegroeid in de schaduw van politie- en avonturenklassiekers uit zijn land, waaraan hij een afdruk heeft toegevoegd die meer bij de tijd past, waardoor hij verschillende onderscheidingen en erkenningen heeft behaald, en zelfs is uitgeroepen tot Ridder in de Orde van het Britse rijk. Zijn geweldige karakter, inspecteur John Rebus, die de laatste tijd compatibel is geweest met inspecteurs Malcolm Fox en Jack Laidlaw, is bij vele gelegenheden naar de film gebracht.
Top 3 aanbevolen romans van Ian Rankin
Vaarwel muziek
Ik heb altijd van die voorstellen gehouden waarin de oude inspecteur of politieagent zijn terugtrekking nadert of daarnaar leeft.
De gevoelens van iemand die zijn leven heeft gewijd aan het achtervolgen van moordenaars en het oplossen van zaken en die bijna met pensioen gaat, heeft een ik weet niet wat persoonlijke schemering, aan het einde van een levensmissie. Dat John Rebus bijna met pensioen gaat, is niet de enige reden waarom ik deze roman heb gekozen als de beste van Ian Rankin. Omdat het verhalende voorstel ook erg goed is.
Rebus wordt bedreigd, bijna betrokken bij een zaak die zijn prestige en alles wat hij jarenlang heeft bereikt zou aantasten. Een ijle omgeving waarin de dood van een jonge Rus de aanleiding is voor een van die gevallen van corruptie en macht waarin precies Rebus op dit punt in zijn leven geen prijs meer heeft om zichzelf voor te verkopen...
John Rebus maakt zich misschien schuldig aan veel dingen, aan een veelheid aan onnauwkeurigheden, aan het overslaan van protocollen op basis van zijn Schotse karakter, maar hij is misschien de laatste die een prijs heeft.
alleen de duisternis
Jezelf aanmoedigen om met vier handen te schrijven, of zelfs meer, begint een garantie te worden voor succes in de orgie van de vingers. Cases van hier en daar over de hele wereld. In Spanje onlangs met de tricephalic Carmen Mola. Het pakt blijkbaar nog beter uit als het ding verwijst naar een crime noir-genre waar de wendingen en de daaruit voortvloeiende duizeligheid beter samengaan met iemand om mee te brainstormen om uit onverwachte moerassen te komen. Bij deze gelegenheid waren het Rankin en de inmiddels overleden McIlvanney die het perfect met elkaar konden vinden.
De jonge agent Jack Laidlaw houdt er niet van om in een team te werken, maar hij heeft een zesde zintuig voor wat er op straat gebeurt. Zijn baas schrijft het geweld toe aan oude rivaliteit, maar is het zo simpel? Als er oorlog uitbreekt tussen twee bendes in Glasgow, moet Laidlaw erachter komen wie advocaat Bobby Carter heeft uitgeschakeld voordat de hele stad ontploft.
De boeken van William McIlvanney over Jack Laidlaw veranderden het landschap van detectiveverhalen in het Verenigd Koninkrijk. Beschouwd als de grondlegger van de zogenaamde tartan noir, hebben zijn klassieke misdaadromans vele generaties schrijvers geïnspireerd. Toen hij in 2015 stierf, liet McIlvaney een manuscript achter van de eerste Laidlaw-zaak die Ian Rankin voltooide. Alleen duisternis is het gevolg.
Knopen en kruisen
Het overkomt me vaak dat de eerste romans van de auteurs authentieker zijn voor mij. In dit geval heeft de tweede roman van Rankin die frisse smaak, een mix tussen wat de auteur had gelezen en de geboorte van zijn specifieke label.
En als we het over geboorten hebben, is het altijd interessant om inspecteur John Rebus te ontmoeten. De verschillende romans waarin hij in de toekomst centraal zou staan, gaan niet in op de meest opvallende details van de presentatie van het personage. Het is alsof je moet afgaan op de eerste indrukken. En Rebus kan vanaf het begin zelfs zwaar vallen.
Zijn profiel kan worden opgevat als dat van een politieagent die terug is van alles... maar zodra we ons verdiepen in de zaak van de dood van sommige meisjes en de daaropvolgende verdwijning van een ander, ontdekken we hoeveel een wijze onderzoeker dit personage is vergelijkbaar met de grootste van het genre.
Er is een verhaal waarin we al zien hoe Rebus bij elk nieuw onderzoek flarden van de ziel kan achterlaten.
Andere aanbevolen boeken van Ian Rankin
Bevroren dood
Een recente aflevering die de 'sinistere charme' behoudt, als je het zo mag noemen, naar een noir-roman. Dat soort macabere epitheton dat als titel van dit boek dient, geeft je al een koude rilling voordat je gaat zitten om te lezen.
Onder de ongewone kou die Edinburgh teistert in de winter waarin het plot zich afspeelt, vinden we smerige aspecten van een echte misdaadroman. Omdat John Rebus, de detective die deze auteur zoveel jaren geleden creëerde, lopende zaken heeft zonder enige mogelijke kant of sluiting.
Sommigen van hen, zoals die in de dood van MarÃa, weten dat ze worden geconfronteerd met diepe raadsels en gevaren, die worden gesponsord door een corrupte politieke macht, verleid of geïntimideerd door maffia's en kringen die zich sluiten bij de oude gangster Bill Ger Cafferty. Maar wat niemand weet, is dat inspecteur Rebus niet houdt van onafgemaakte zaken, hoe oud en diepgeworteld ook. Het kan zijn dat de moordenaar of moordenaars van MarÃa zichzelf buiten Justitie beschouwen.
Het kan zelfs zijn dat Justitie zelf ongrijpbaar is in het licht van de vervolging van bepaalde criminelen. Grote obstakels torpederen elke poging om dit hangende probleem op te lossen. Maar John Rebus is er duidelijk over, de waarheid moet uitkomen ja of ja.
En waar gerechtigheid niet reikt, kunnen altijd alternatieven worden gevonden voor de schuldigen om hun straf op te volgen. Reeds emblematische literaire figuren, zoals inspecteur Rebus, die in 1987 verscheen, consolideren literaire genres als deze, het puurste zwarte genre.
In een ijzige omgeving, met de schaarste aan licht die typerend is voor de Schotse hoofdstad, vindt alles plaats, omgeven door een gevoel van duisternis, met een loden atmosfeer. Alleen Rebus kan wat licht brengen, ook al is het in figuurlijke uitdrukking, zodat de waarheid als een gezegende lichtstraal doordringt. Na zoveel jaren op de baan, in de zestig veranderd in een ex-roker, geeft Rebus nooit op.
liedjes voor donkere tijden
Er is geen erger geval dan beginnen met het ontrafelen van familieproblemen. Want alles wat overblijft raakt verstrikt of vergeetachtig. En je weer vader voelen is geen rationele beslissing maar een schaduw van schuldgevoel na de verlating. Want afgezien van de simpele aseptische communicatie tussen ouders en kroost, heeft het werken aan vaderschap meer implicaties dan Rebus misschien denkt...
John Rebus weet dat als zijn dochter Samantha hem midden in de nacht belt, dat niet met goed nieuws is. Radeloos bekent ze dat haar partner, Keith, twee dagen geleden is verdwenen en dat er niets van hem is vernomen. Hoewel Rebus niet de beste vader is geweest, komt Samantha op de eerste plaats, dus gaat hij naar het kleine kustplaatsje in het noorden van Schotland waar ze woont en waar meer geheimen verborgen zijn dan op het eerste gezicht lijkt. Misschien is het voor een keer beter om niet de hele waarheid te weten te komen.
