Er waren grote schrijvers die hun hele leven het vak als algemeen roer hanteerden. En vanuit dat idee wordt schrijven een ambitie die uiteindelijk het karakter overstijgt om de mensheid als geheel te bereiken. Leven met literatuur met de bedoeling deze te vullen met alle emoties en ideeën die bij de mens passen, klinkt pretentieus. Balzac Hij probeerde het met veel geluk, ondanks het feit dat hij natuurlijk nooit zijn grote werk kon afmaken: The Human Comedy.
Er wordt gezegd van Balzac die een van de eerste grote royalisten was die een glimp opving van de nog verre horizon van de twintigste eeuw en de passage door de wereld van een schrijver begreep als een parallelle getuigenis van de geschiedenis. Het subjectieve is wat echt getuigt van wat er is gebeurd ..., al het andere is een transcriptie of een dictaat van de opzettelijkheid van degenen die erin slagen het patent te krijgen van wat er is gebeurd.
Wat zou onze kennis over onszelf zijn zonder kunst of literatuur? Het idee alleen al anticipeert op een gevoel van leegte, van gegevens en officiële verhalen, van de mensheid als een doorlopende schets op een doek uiteindelijk, slecht gekrabbeld door losse streken.
Dus als Balzac een van de eerste realisten van zijn tijd was, na andere eerdere labels van de romantici (voor mij is er niet veel verschil zolang wat wordt verteld begint bij het subjectieve, het werkelijk belangrijke van alle menselijke gebeurtenissen).
Als ik enig verschil tussen labels begrijp, is het in dit geval misschien een meer grove intentie op het leven van mensen, misschien proberend om de ziel op aarde te houden, tegen de vorige romantici (die trouwens bleven schrijven, niet is dat een stroom sleept van het aardoppervlak naar de andere).
De paradox van al deze stromingen wordt duidelijk weerspiegeld als we bedenken dat een van de grote invloeden van Balzac was Walter Scott, een geweldige romanticus ... of een aantal fantastische creaties met gotische ondertoon. Moeilijk om een auteur in een hokje te plaatsen, in het geval van Balzac eigenlijk onmogelijk.
Laten we labelen, ja, om alles te kunnen bestellen. Maar we zullen niet altijd gelijk hebben. De kwestie maakt deel uit van The Human Comedy, het grote onvoltooide werk van dit Franse genie.
3 aanbevolen romans van Balzac
De menselijke komedie
Een groots werk, het summum van zijn creatie... Balzac overwoog een boek der boeken te schrijven, vergelijkbaar met De Goddelijke Komedie, Don Quixote of de Bijbel. En hij raakte het aan..., maar het leven gaf hem niet de kracht om het te voltooien. Een optelsom van scènes tussen het essayistische en het literaire. Filosofie en nadenken voor (of over) allerlei soorten personages en avatars.
In totaal 87 romans die vanuit het oorspronkelijke idee zijn begonnen, plus nog eens 7 onvoorziene (bij grote projecten komt het meestal voor dat er onvoorziene gebeurtenissen optreden). The Human Comedy is een enorm paradoxaal werk voor Balzac, waarmee hij zichzelf financieel ondersteunde en daaruit komen nieuwe fronten naar voren die naar zijn mening moeten worden bestreken om het werk te voltooien.
Ondanks dat het nog niet af is, is dit boek gewoon overweldigend voor de lezer. De som van scènes, de literaire compositie die alles aanpakt, de historische en intrahistorische boventonen. De wereld van de XNUMXe eeuw opgenomen in deze heterogene compositie.
Zapa huid
Wat ik je al heb verteld. Niet alles is uniforme etikettering zoals een fabrieksserieproduct. In deze eerste roman van Balzac vinden we de hybride van het fantastische en het realistische als overgang naar wat later zou komen.
In Balzacs fantasie vond hij een fantastische ruimte voor filosofische meditatie, omdat alleen in relatief aanvaardbare scenario's voor een lezer een filosofie kan worden voorgesteld die eenvoudig van binnenuit wordt aangenomen. Kijken naar het fantastische is een scenario ontdekken waar alles mogelijk is en waar de lezer geneigd is om van buitenaf te denken, zonder voorwaarden of vooroordelen.
Kortom, een roman die in tegenspraak is met Balzacs eigen officiële essentie of die op zijn minst een klap in het gezicht werpt van al diegenen die proberen een verbindend criterium voorop te stellen. Balzac was ook fantasie en wandelen. Het is duidelijk dat zijn bedoeling niet louter vermaak of de troost van de ziel was, maar om te fantaseren, hij fantaseerde ook.
Papa Goriot
Deze roman is opgenomen in het Human Comedy-volume, maar heeft zijn eigen entiteit als een van de grootste romans van de auteur. Zijn portret van het Parijs van die tijd, van zijn zeer uiteenlopende scenario's tussen klassen, van ellende en politiek die niet in staat zijn om de plannen van de mensen te beheersen. Mensen kunnen monsters worden. Door de ellende, de frustratie en de ambities van onbeschaamd leren overleven, ontdekt Goriot dat zijn dochters niet langer die prachtige wezens van de schepping zijn wanneer ze bezwijken voor de onderwereld.
Eugène Rastignac zoekt sluw zijn plek tussen de rijke klassen, we ontdekken met hem hoe intelligentie tot bedrog uiteindelijk zijn weg naar de top kan vinden. High society, haar gewoonten en kleinzieligheid. Rauw realisme van die privéscènes die Balzac zo meesterlijk uitwerkte.
