De 3 beste boeken van Henry Miller

Om de oorsprong te vinden van die ontgoochelde, hedonistische en grensoverschrijdende literatuur die auteurs als Bukowski, william burroughs o Kerouac, we moeten een paar jaar eerder terug. Omdat de voorloper van die tegenculturele beweging was Henry Miller. Laten we het als wreedheid of straf onder ogen zien als dat nodig is. Henry Miller was degene die herstelde het pad van Markies de Sade meer dan een eeuw later in termen van allerlei filia's, hoe bizar ze ook waren.

Seks, perversies, ondeugden en overlevingsfilosofie in de loopgraaf die het leven is. Want als de markies de Sade zich wijdde aan het zich overgeven aan seks, het bereiken van de meest opvallende randen. Henry Miller werkte het verder uit, maar droeg ook die zweem van maatschappijkritiek en existentialisme bij uit niets meer typerend voor een verhaal uit de vorige eeuw van het millennium.

De beat-generatie vertrouwde noodzakelijkerwijs op Miller en bleef zich verdiepen in de open, verwaarloosde en rotte wond als een toegangspoort voor een ziel die werd getroffen door een soortgelijke necrose.

En als ik eenmaal de Amerikaanse mythe van deze beatgeneratie heb ontmanteld, is het voor mij essentieel om te citeren wie waarschijnlijk de grootste inspiratiebron voor Henry Miller was. Dit is Louis-Ferdinand Céline, een van de meest gerenommeerde Franse schrijvers die al in zijn roman Reis naar het einde van de nacht, gepubliceerd in 1932, toen Henry Miller in Parijs zijn brood begon te verdienen, ongetwijfeld een directe dankzij zijn zwarte humor, zijn grimmige visie op de werkelijkheid, zijn schandalige maar volledig accurate kritiek en zijn presentatie van personages die al die schrille tussen het onderwerp en de samenleving met zijn conventies bieden.

Top 3 beste Henry Miller-romans

Kreeftskeerkring

De eerste roman van een man als Henry Miller, vol zorgen maar al op een volwassen leeftijd waar teleurstelling meestal de overhand heeft over fantasieën, werd juist daarom een ​​succes, vanwege zijn openheid naar de wereld als een man die vastbesloten is het geweten wakker maken, niet voor de revolutie, maar voor de groteske en tragische grap dat is te denken dat iets zinvol zou kunnen zijn.

De enige uitweg voor absolute helderheid is de overgave aan het fysieke, aan de flits van orgastisch geluk, aan de ontkenning van hoop als de enige manier om kalmte te bereiken in een vitale wording die gepland staat op weg naar een nederlaag.

Daarom ontvouwt de roman zich als een inspannende zoektocht naar seks en zijn verlossende mogelijkheden. Parijs wordt, onder het prisma van Henry Miller, een prachtige stad zonder stad, een vagevuur gemaakt tot een stad van licht en passie waar Miller soms stopt om de zielen die de geschiedenis doorkruisen te onderzoeken.

Kreeftskeerkring, Henry Miller

Zwarte lente

De motieven die Henry Miller naar deze reis naar Parijs brachten, waren gebaseerd op een amalgaam van fundamentele levensbelangen.

Maar tegelijkertijd was de reis naar Europa een noodzakelijke ontsnapping aan dat contrast en die tegenstrijdigheid die de bevestiging van volwassenheid veronderstelt als een absolute oefening van vervreemding met betrekking tot het milieu, gewoonten en eigenaardigheid die door de auteur werd weggeblazen en uiteindelijk werd opgegeven als inconsequent. .

En wanneer gebruiken en routines dat inconsistente aspect voor de auteur krijgen, heeft hij geen andere keuze dan nieuwe ruimtes te zoeken. In deze roman vol met die autobiografische tint waarmee vervloekte schrijvers hun werken benaderen, zeilt Henry Miller van de ene kant van de Atlantische Oceaan naar de andere, tussen zijn verleden en zijn jeugdherinneringen tot aan zijn breuk met alles.

Desondanks ondersteunt de roman, opgebouwd in onafhankelijke fracties, een magische chronologie, roept het een zoektocht naar identiteit op, evenals een bevestiging van het nihilisme, bouwt het intense beelden van waanfantasie op en verlaagt het de modder van de meest smerige realiteit in een fascinerend evenwicht dat maakt het is een roman van existentiële epos.

Zwarte lente

Geslacht

We weten al dat seks een element is waarop veel van dat realisme draait dat lijkt te verlangen, in het krampachtige aspect van seks, een contactpunt met onsterfelijkheid, met het transcendente.

Wanneer de hoofdpersoon van deze roman verstrikt raakt in een jonge vrouw in een seksuele relatie met 9 punten op de schaal van Richter, wordt het bestaan ​​van beide een catastrofe die de hele plot centraliseert, maar die op zijn beurt dient om af te stemmen op een claim van de auteur om onze samenleving grenzeloos te onderzoeken.

Met een aanhoudend vleugje zure humor wordt de filosofische visie op menselijke relaties in de schaduw van sociale conventies een sociologische verhandeling zonder thematische beperkingen of randvoorwaarden.

Het leven kan worden geanalyseerd vanuit de explosie van een seksuele ontmoeting, en zo wordt alles gezien met de bevrijdende glimlach en de ontspanning van lichaam en denken. De ultieme waarheid kan alleen worden gevonden na een goede neukbeurt, wanneer je in staat bent om te lachen om de wereld.

Geslacht
5 / 5 - (6 stemmen)

2 reacties op "De 3 beste boeken van Henry Miller"

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.