Een van de schrijvers die het beste de balans vond tussen vorm en inhoud (het ideaal van iedere schrijver om veeleisende lezers te kunnen pakken in de rijkdom van taal en ook zij die zich laten meeslepen door een goede achtergrond), was Gustave Flaubert.
Flaubert zou in zijn jeugd wel eens de huidige jongeman uit een rijke familie kunnen vertegenwoordigen die (zeker in de tijd dat weinig jongeren een studie konden betalen) begeleid moet worden naar een academische opleiding die een veelbelovende toekomst zou bepalen.
Maar FlaubertOndanks dat hij probeerde af te studeren in de rechten, was zijn geest bezig met de zorgen van de latente schepper. Literatuur was zijn weg, al was hij er nog niet helemaal uit.
In feite verschijnen er weinig duidelijke dingen in het levenspad van de grote schrijver. Niets over een stadsleven om te gedijen als de zoon van, noch beruchte openbare liefdesrelaties, na een stormachtig decennium van toenadering en berusting met de dichteres Louise Colet.
Kom op, de stereotype van een non-conformist die alleen in een veld als literatuur een kanaal zou kunnen vinden voor zijn zorgen en placebo voor zijn emotionele en intellectuele rust.
En ondanks Flauberts onstabiele en broze uiterlijk, had zijn werk die langverwachte zoektocht naar perfectie, misschien in tegenstelling tot zijn eigen onrustige wereld.
Top 3 aanbevolen romans van Gustave Flaubert
Madame Bovary
Als pure roman benadert geen enkel ander werk het hoogtepunt van Don Quixote hoe gaat het met jou. De constructie van een personage dat zo compleet en complex is als Emma Bovary, weet elke scène te vullen. Alles draait om Emma en haar strijd tegen de voorbestemden. Het aanhoudende ongeluk hangt boven Emma, ​​​​gekenmerkt door de opleggingen van haar tijd.
En dankzij dit, de basis van wat voor? Vargas Llosa zou de beste ondergrondse plot zijn die een roman beweegt, de vier grote rivieren:
- opstand, Emma's die haar ertoe brengen de storm van haar omstandigheden het hoofd te bieden.
- geweld: dat wat voortkomt uit ontgoocheling, uit de onmogelijkheid om geluk te vinden, uit de algemene morele oplegging aan het individu.
- Melodrama: Emma, ​​als personage is ze een geheel. Wanneer de lezer het totale personage ontdekt en zich met hem kan inleven, wordt het verhaal een eigen melodrama dat het lezen overstijgt en de ziel van de lezer bespat.
- Seks: Het herkennen van de kracht van het verhaal van seks die een intellectuele activiteit, zoals lezen, spettert, is een onfeilbare binominale, niet alleen om een ​​verhaal te stimuleren, maar ook om de drijfveren dichter bij het intellect te brengen.
Emma is misschien wel het eerste grote vrouwelijke personage dat bevrijd is van het ideaal dat zwaar weegt en vrouwen beperkt.
De verleiding van San Antonio
Flauberts geest navigeerde tussen ongemakkelijke zorgen, dat soort zorgen die nu vruchten kunnen afwerpen in iets positiefs, omdat ze ons uiteindelijk verlammen of distantiëren van de rest van de wereld.
Deze roman, die het midden houdt tussen een filosofische uiteenzetting en een Dantesk avontuur, brengt ons dichter bij het theater van de mens, bij het leven als een optelsom van theatrale karakters uit het niets, bij de helse hand die alles de mislukking van het bestaan ​​en de dood doet benaderen.
De verleiding van de duivel is in deze setting heel logisch. Toegeven aan de duivel, wetende dat niets in het theater van het leven je meer voldoening kan geven, is te gemakkelijk. Er niet aan toegeven is gewoon een kwestie van een goed gevoel over jezelf hebben en geloven dat er misschien iets is dat de ontberingen rechtvaardigt, zonder je ook maar in de verste verte voor te stellen wat het zou kunnen zijn.
Herinneringen aan een gek
Ondanks wat uit de titel kan worden afgeleid, omarmt deze titel precies de ideologie van helderheid. Een man herstructureert zijn realiteit, ontleedt deze.
Wanneer hij erin slaagt zijn identiteit kwijt te raken, kan hij eindelijk zijn glorieuze delirium beleven, een denkbeeldige ruimte waarin hij roem, glorie, seks en luxe verwerft. Een complete gek die alles bereikt zonder te lijden onder zijn verlaten fysieke bestaan.
Anderen zoals hij noemen hem gek, de realiteit kan zijn dat iedereen gek is, in ieder geval degenen die niet deelnemen aan deze fantastische wereld gecreëerd en dat heeft zijn ware weerspiegeling op andere sociale niveaus.
De hogere sociale klassen zijn degenen die uiteindelijk over anderen nadenken met de zekerheid en volledige zekerheid dat ze als gekken rondlopen op zoek naar wat ze nooit zullen zijn aan deze kant van de realiteit.
