Er was een tijd dat het schrijverschap een zekere esthetiek, een excentrieke houding leek te vereisen, een soort jeugdige rebellie die in stand werd gehouden en zich uitbreidde tot in de volwassenheid. Het herinneren van de laatste vertegenwoordigers van deze rol van de schrijver in Spanje leidt ons naar: Camilo José Cela y Francis Threshold. Als goede vrienden en tot op zekere hoogte de tweede erfgenaam van de eerste, wordt die afdruk van een gedeelde publieke houding zelfs perfect begrepen.
Voor de leek zal Umbral de geschiedenis ingaan als de onbeschaamd die er midden in een primetime televisieprogramma uit flapte: "Ik ben gekomen om over mijn boek te praten".
Maar de waarheid is dat in de huidige televisiesituatie waarin schrijvers en denkers zijn vervangen door roze kroniekschrijvers, door dwaze en brutale personages uit de meest complete leegte, het doet denken dat Umbral terecht boos was omdat er, in dat programma, er was geen sprake van zijn boek ...
Naast de anekdote die het personage overleeft, cultiveerde Don Francisco Umbral een soort herziend verhaal van manieren. Realisme onderbroken door de populaire Spaanse verbeelding, door morele en politieke referenties en met een transformatieve intentie, schaamteloos genuanceerd door het perspectief van de auteur. Een visie van wie we zijn met een kritisch en vernietigend punt, met een esthetische verfijning die het smerige, het kritische en het sarcastische in evenwicht houdt. Een mix die hem brede erkenning als columnist opleverde en die ook resulteerde in grote literaire successen.
Top 3 aanbevolen romans van Francisco Umbral
Nimfen
Niemand beter dan de volwassen schrijver om het verloren paradijs van de kindertijd te benaderen, of meer precies de overgang, naar die exit uit het larvale stadium van ons eigen leven waarin we uiteindelijk de huid van de kindertijd verlaten. De adolescentie is magie en ontgoocheling, de blik van een kind en de verlangens van een volwassene.
In deze roman ontdekken we de schrijver die in staat is om met zijn voortreffelijke maar diepgaande taalgebruik een hele waterval van emoties en sensaties over wat verloren is gegaan, met dat melancholische perspectief op de ontdekking van vleselijk verlangen, in een tijd waarin een eenvoudige zomernacht kan in de eeuwigheid kijken.
Een hele terugblik aan het begin van de levensreis in die eenzaamheid die volwassenheid is, maar ook vol humor en verzoening met de jonge man die we in meer of mindere mate allemaal waren.
Brief aan mijn vrouw
Sinds 1959 deelde Umbral haar leven met María España. Samen leden ze de diepste pijn van het verlies toen hun zoon in 1968 op vijfjarige leeftijd overleed.
Vanuit dat idee van co-existentie dat eindelijk de storm van tegenstrijdige emoties kon doorstaan, schreef Francisco Umbral dit boek dat pas postuum werd gepubliceerd en dat bovenal Maria prees, haar verhief tot die categorie van de fundamentele, de allerhoogste. niveau dat kan worden toegekend aan een liefde die al zoveel jaren duurt.
Het proza, soms hard en buitengewoon briljant in zijn lyrische pieken, maakt van dit boek een vitale roman, een baken voor elk stel dat op zoek is naar antwoorden of voedsel voor coëxistentie.
De Giocondo
Gepassioneerd door Madrid en de geschiedenis van dichters, bohemiens en nachtelijke kroniekschrijvers, biedt Francisco Umbral in deze roman een fantasmagorische kosmos van het toenmalige Madrid. Stukken oude nachten waarin de laatste kroegen en andere plekken waar de vrijheid van de meest verboden weggleed en zich uiteindelijk prachtig laat zien in dat soort decadentie van de verstotenen.
Si Inclán-vallei bood ons de groteske Threshold-sporen in deze roman een postmoderne herziening van het concept. Het gaat niet meer om de vervorming van klassieke waarden maar om hun perversie. Tussen typische plaatsen van Madrid die niet meer bestaan, ontmoeten we Giocondo en een groot aantal personages uit de morele onderwereld van een niet zo ver verleden, personages die ernaar verlangen om op hun moment zichzelf te laten zien zoals ze waren, helden van de nachtelijke liefde.
2 reacties op “De 3 beste boeken van Francisco Umbral”