Dat kun je zeggen Francis Ayala er viel niets meer te schrijven. Als de tijd die we hebben kan worden geassocieerd met een soort missie, Ayala had alle uren van de wereld. Zijn werk is in overeenstemming met de betekenis van zijn vitale getuigenis sinds hij een hele XNUMXe eeuw heeft overleefd volledig, een eeuw waarin hij veel reisde en altijd dichtbij de belangrijkste momenten in de geschiedenis van Spanje, Europa en Latijns-Amerika was.
Bovendien kan het feit dat hij zijn dagen kon verlengen tot hij een heel decennium van de 21e eeuw had doorgemaakt, worden aangenomen als een gelukkige bestemming die hem uiteindelijk tot de laatste grote kroniekschrijver van het virulente einde van het millennium maakte.
Het is duidelijk dat als we nu naar de bibliografie van Francisco Ayala kijken, een compleet overzicht ontstaat van de Spaanse literatuur waarin hij realiteiten en ficties, romans en essays vertelde, altijd met een avant-garde standpunt in het verhaal en kritisch in het reflectieve, doordrenkt van trends en nieuwe ideeën die hem naar die baanbrekende en transformerende wil van een van de grootste humanisten, denkers en scheppers in onze geschiedenis brachten.
Top 3 aanbevolen boeken van Francisco Ayala
hond doodt
Ayala's verhaal lijkt voortdurend op haar essayistische roeping, wat resulteert in een sociale, politieke en morele intentie in al haar personages en settings.
Ik red dit werk in de eerste plaats vanwege zijn kritische waarde van macht, die ruimte waarin de mens uiteindelijk het ergste wordt waar hij van had kunnen dromen.
Omdat macht elke handeling in de rede corrumpeert en rechtvaardigt. Voor Ayala leidt de verkoop van het spirituele aan de meest prozaïsche belangen er altijd toe dat de mens wordt uitgekleed, ondanks zijn meest perverse tegenstrijdigheden.
Het karakter van Antón Bocanegra is dat prototype van een man die is opgewekt uit zijn ellende en in staat is om een Amerikaans land te regeren (de roman is geschreven in Ayala's ballingschap in Puerto Rico) met de enige wil van zijn trots. Het verhaal wordt verteld door Pinedo, een ongeldige waarnemer van wat er gebeurt.
De kop van het lam
Een set van vijf verhalen van grote intensiteit over de Spaanse Burgeroorlog. Een boek dat jarenlang verboden was en dat, eenmaal bevrijd van censuur, in Spanje begon te circuleren met dat gevoel van triomf van de schepping in het licht van het autoritarisme van een eindelijk uitgeput regime.
De eerste editie werd in 1949 in Buenos Aires gehouden. Momenteel zijn de vijf hierboven genoemde verhalen gecomponeerd en hebben ze de thematische eenheid rond de oorlog in Spanje in het midden van de twintigste eeuw.
En ik zeg het midden van de 20e eeuw omdat het werk zich uitstrekt tot de voor- en de periode erna, tot de gevolgen van zowel de spanningen uit het verleden als de naoorlogse periode en tot het opleggen van die unieke waarheid van de overwinnaar, opgelegd als inquisitoir dogma. Dit klassieke werk van Francisco Ayala bracht vooral de pijnlijke herinneringen tot uitdrukking die in karakters en decors werden omgezet.
De tuin van aardse geneugten
Uitgegeven in 1971 als een soort compilatie van ervaringen en indrukken van de Ayala gericht op de teksten en op de maatschappelijke en politieke vraag naar een Spanje dat nog steeds Franco-achtig is.
Een boek met de geur van een biografische bloemlezing van de man die al bijna op leeftijd was (ondanks het feit dat hij nog meer dan 30 jaar te leven had) en gevuld met die wijsheid van ervaring, dat prisma van de banneling die toekijkt zonder bedwelming wat er gebeurt in hun thuisland.
Een verhaal verworden tot een literair en existentieel mozaïek met randen rondom fundamentele ideeën als liefde, verlies, melancholie en ook met puur sociale aspecten als macht, autoritarisme en sociale systemen. Alles wordt gedekt door artistieke referenties, zoals de Tuin der Lusten zelf, waarvan Ayala een verhalende transmutatie maakt.
