De 3 beste boeken van Fernando Pessoa

Sommige grote dichters zijn ook geëindigd als prozaschrijvers, met dat onmiskenbare lyrische punt dat de vorm naar beneden toe verfraait door middel van beelden en symbolen die afkomstig zijn van die andere muzen Calliope en Érato. Ik bedoel echte genieën uit verschillende tijdperken, makers zoals Becker of de dichtstbijzijnde Mario Benedetti die, uitkijkend over hun ongelijksoortige tijden, die helderheid van de meest menselijke reis door de tijd bijdroegen. En tussen al deze schittert het ook buitengewoon Fernando Pessoa.

Ik zal niet degene zijn die zijn poëtische gaven subjectief beoordeelt, aangezien ik niet erg gesteld ben op deze artistieke expressie. Maar ik weet Pessoa's uitstapjes naar de roman of het epistolaire genre wel te waarderen, verhalende ruimtes waarin hij de heteronieme personages verkende en ermee speelde die zijn werk markeerden als een van de meest unieke in de XNUMXe-eeuwse wereldliteratuur.

Terwijl de schaduw van het andere universele Portugees van letters, SaramagoHet is erg lang, de waarheid is dat de ongelijksoortige opvatting van het literaire werk ze in complementaire ruimtes plaatst waar geen van beide elkaar overlapt voor de grotere glorie van Portugese letters.

Top 3 aanbevolen boeken van Fernando Pessoa

Boek van rusteloosheid

Misschien was het wel de uiteindelijke bedoeling van Pessoa om dit boek niet af te maken. Wat begon als een sporadische publicatie waarin hij al begon te spelen tussen het heteroniem en het daaruit voortvloeiende orthoniem (een spel dat uiteindelijk identiteiten tussen fictie en werkelijkheid zou kunnen verenigen), werd geleidelijk gestalte gegeven in een werk in de breedste zin van het woord.

Pessoa wijdde zich tientallen jaren aan dit verhaal, bewegend tussen realiteit en fictie en rijk aan sublieme nuances over denken, de kunst van het schrijven, de behoefte om antwoorden te vinden zonder afstand te doen van die humor die het existentiële behandelt vanuit de veronderstelling van het ultieme lot.

Het is meer dan een roman, het is een stuk, een mozaïek van het leven van de verteller en zijn spiegel van de verbeelding van waaruit hij de empathie creëert van personages die uiteindelijk worden ontdekt als de rijkdom van een mens die in staat is zich met alles te mengen.

Zonder te weten of de edities de chronologie van het geschrevene volledig respecteerden, is de publicatie ervan noodzakelijk voor iedereen die van literatuur houdt als de kunst om leven en denken te scheppen.

Boek van rusteloosheid

Liefdesbrieven

Het epistolaire genre is eerder een verhalende bron voor auteurs die het brede spectrum van menselijke communicatie willen weerspiegelen. Het komen en gaan van brieven, de stiltes, het wachten...

Alles leidt uiteindelijk tot een plot dat meer dan ooit onze realiteit bereikt en deze besprenkelt met de magie van het schrijven als een rustig kanaal voor dialoog. Een correspondentie waarbij woorden uit de bron van de ziel komen onder de eisen van de volgorde van schriftelijke uitdrukking. En in dat evenwicht is Pessoa een leraar die ons sleutels kan aanreiken tot de rationalisatie van liefde of haat, of tot de naturalisatie van rede, gewoonten en moraliteit.

Een essentieel boek ook om dat punt van subjectiviteit van de auteur te bereiken, gekenmerkt door een geest die volledig is toegewijd aan de zaak van literatuur als een manier van leven. Soms lijkt het erop dat de brieven aan Ophelia Queiroz afkomstig zijn van een Pessoa die zijn geliefde graag op de hoogte wil houden van zijn emoties en ervaringen.

Op andere momenten lijkt het alsof Pessoa zich in de huid van een heteroniem verschuilt om de zware last van het voortdurend Pessoa te zijn, de lucide auteur die wordt belegerd door zijn eigen wijsheid en helderheid, te verlichten.

De anarchistische bankier

In de paradox van deze titel hebben we al de intentie ontdekt om de sociale, politieke en economische mechanismen van het kapitalisme te ontrafelen. Maar het is geen sociaal essay, noch een proefschrift over economie.

De problemen worden aangepakt vanuit het persoonlijke, vanuit de perceptie van een wereld die is overgegeven aan het liberalisme en de nasleep ervan. Liberalisme op zich is een eufemisme waarin de grote problemen uiteindelijk bedolven worden onder het patina en het excuus van vrijheid die een volledige uitlaatklep geeft aan menselijke ambities, goed of slecht, geoorloofd of afschuwelijk.

Met satirische humor geeft Pessoa een goede recensie die soms vooruitziend is en die dit boek uiteindelijk tot een waardevolle actuele reflectie maakt.

5 / 5 - (10 stemmen)

1 reactie op “De 3 beste boeken van Fernando Pessoa”

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.