Lees voor Zola, nadert zijn werk, blijkt het een rondleiding te zijn in een literair museum waar portretten van de meest bijzondere realiteit van de personages worden tentoongesteld, evenals de meest voor de hand liggende en tastbare sociale realiteit, die van elke persoon die zou kunnen worden beschouwd als de hoofdpersoon in volgorde van, eenvoudig, tijdelijk een andere ziel bezetten, van de kalmste tot de meest gewelddadige.
Émile Zola cultiveerde het korte verhaal, het verhaal, de dramaturgie en het essay. De noodzakelijke aanjager van dergelijke gevarieerde creaties is altijd de toewijding aan het naturalisme geweest, een soort empirische weerspiegeling van de menselijke realiteit, een getuigenis in de sleutel van fictie waar de enige fictie de willekeurige naam van de personages kan zijn. Het uiteindelijke doel van dit voorstel, waarvan Zola zijn bolwerk was, was niets anders dan een bedoeling om het evenwicht tussen de mens, zijn bestaan, zijn omgeving terug te brengen.
Deze beweging en deze narratieve intentie zijn zinvol na de verschillende politieke bewegingen en conflicten (inclusief de industriële revolutie) die de 19e eeuw afsloten. Het terugbrengen van de mens naar zijn meest fundamentele en geïntegreerde aspect leek een noodzakelijke taak in het licht van vervreemding, verlies van geloof en oorlog.
Zo gezegd, naturalisme lijkt misschien een vervelend iets, een ultrarealistisch plat verhaal. Maar de genade zit hem juist in het aantonen van het tegendeel. In het kleine van de ervaring van een personage haalde Zola het sublieme van het leven, van het bestaan eruit.
3 aanbevolen romans van Émile Zola
Het menselijk beest
Of hoe demonen uiteindelijk naar boven kunnen komen en de muur van schijn en de aanname van conventies kunnen doorbreken. Verhaal over de moordenaar die onderworpen is aan praktisch genetische dictaten, het lot als een gruwelijk roulettewiel van ongeluk.
Samenvatting: Jacques Lantier, eenzame en vrouwonvriendelijke machinist, wordt verliefd op Sévérine, de vrouw van stationschef Roubaud. Dit ruwe verhaal over moord, passie en bezetenheid is de zeventiende roman van de 20 die door Émile Zola is gepubliceerd onder de generieke titel Les Rougon-Macquart.
Zola rolt een grimmig portret van de menselijke conditie; een medelevende studie van hoe individuen kunnen ontsporen door atavistische krachten buiten hun controle.
Het werk roept krachtig het einde op van het Tweede Keizerrijk in Frankrijk, waar de samenleving de toekomst in leek te rennen als de nieuwe locomotieven en spoorwegen die het bouwde. Zola herinnert ons eraan dat onder het fineer van technologische vooruitgang, het beest dat we dragen altijd blijft. De roman is verfilmd door regisseurs van het formaat van Jean Renoir of Fritz Lang.
Werken
Een strikt literaire lezing biedt ons een verfrissende blik op de mogelijke utopie, van gelijkheid en evenwicht als een noodzakelijk en haalbaar goed.
Samenvatting: Geschreven in 1901, kort voor de dood van de grote Franse romanschrijver, is het een soort literair en politiek testament geworden. Literair, omdat Zola in deze roman de nieuwe spiritistische tendensen ter discussie stelde; politiek, omdat het een utopie bepleit.
Zola beschrijft in Work het hoogtepunt van het revolutionaire proces dat hij had geschetst in Germinal, de grote roman die in 1885 verscheen. De huidige tijd van Work is dat het een ander alternatief biedt voor het alternatief dat vandaag door het kapitalisme wordt uitgeroepen tot het einde van de geschiedenis.
Werk roept ook het probleem op of utopie al dan niet noveliseerbaar is. Of met andere woorden, als romans kunnen blijven worden geschreven in een sociale staat zonder onrecht of menselijke spanning. En degenen die beweren dat naturalisme een pessimistische esthetiek was, zullen in deze roman een onbetwistbare weerlegging vinden. Omdat naturalisme, zoals Work aantoont, de neiging had de wereld in positieve zin te transformeren.
Het werk
Totale vermenging van het literaire en het picturale. Toen Zola zich al in de schemering van zijn leven bevond, begon hij in de nieuwe beeldstromingen een vervolg te zien op zijn ingewijde naturalisme.
De werkelijkheid in de juiste kleuren, onder een gedetailleerde subjectiviteit van de kunstenaar, naar een replica van de wereld onder de werelden van iedereen die schoonheid, kleur en optimisme weet te vinden.
Samenvatting: Émile Zola's geweldige roman over het begin van het impressionisme. Het werk is ongetwijfeld de meest autobiografische roman van Zola, de grondlegger van het Franse naturalisme en een van de meest gelezen romanschrijvers van de XNUMXe eeuw. Geïnspireerd door haar eigen relatie met Paul Cézanne, die ze als kinderen ontmoette, vertelt Zola het verhaal van een schilder die worstelt om erkend te worden in Parijse kunstkringen.
Het werk geeft met grote levendigheid de creatieve maalstroom van Parijs weer, de kern van het intellectuele en artistieke bohemianisme dat het impressionisme zou belichten.
