In een zwervend bestaan, gekenmerkt door verschillende omstandigheden gedurende zijn leven, Elias Canetti ontwikkelde een bibliografie die deze variabele versnelde om door een onrustige wereld te reizen die in de twintigste eeuw het leven schonk aan de eerste grote wereldconflicten.
Hoewel zijn toewijding aan fictie werd afgesloten met zijn enige roman "Auto de fe", gepubliceerd op dertigjarige leeftijd (zonder zijn toneelstukken te vergeten), heeft deze schrijver die het thuisland maakte van elke plaats waar hij woonde, geweldige toneelstukken gecomponeerd en geweldige boeken geschreven over de denker vastbesloten om antwoorden te zoeken vanuit een globale visie die, hoewel hij zijn nationaliteit in Engeland vestigde, die van een kroniekschrijver was van de wereld van zijn tijd, niets minder dan een twintigste eeuw die toegang gaf tot een millennium tussen de utopie van moderniteit en de dystopie van ideologieën en opkomend mondiaal kapitalisme.
Canetti betreden is genieten van een alwetende verteller, bevoorrecht in zijn zwerftocht door een gretige geschiedenis van schrijvers die in staat zijn om het duidelijk menselijke tussen het politieke en het sociale over te brengen, dat wil zeggen, wat echt de toekomst overstijgt om de visie van het individu en het collectief te begrijpen in het licht van een luidruchtige opmars van tijd.
Elke schrijver richtte zich op de test of in het reisboek is hij een schrijver van de onderliggende werkelijkheid, een tracker van wat alles beweegt, een creatieve en creatieve voorhoede vanuit het aseptische perspectief van de kritische mens en in staat een synthese te vinden tussen de uitersten. En niets beters dan die synthese weer te geven in grote aforismen die de auteur in veel van zijn boeken voor het nageslacht heeft verzameld.
Top 3 aanbevolen boeken van Elias Canetti
automatische incasso
Canetti zette zijn fictieve verhalende benadering in rond een personage dat even uniek is als Peter Kien, wiens bibliotheek zijn essentiële leidmotief werd, een onrealistisch doel en een prachtige utopie naar een onmogelijke kennis, de mooiste metafoor voor de ziel van een dichter zoals die van Kien, kwam voort uit het getto.
Maar in zekere zin is Canetti ook kritisch over Kien zelf, want vanuit die accumulatie van kennis, in die culturele en ideologische vertoon, de monsters van intellectuele superioriteit die soms in het slechtste van de mens schuilt, zelfs in de zelfvernietiging.
Omdat Kien vooral van zijn bibliotheek houdt, maar op zijn beurt zijn geest overspoeld door zoveel kennis uiteindelijk weggaat van de meest echte wereld, waarbij Teresa degene is die hem tevergeefs aan de aarde probeert te binden.
Net als de bibliotheek van Alexandrië kan alles uiteindelijk worden verbrand, alleen deze keer bleek de zaak te komen uit een verre en sombere droom van de eigenaar van zo'n uitgebreide verzameling kennis ...
Massa en kracht
Dat de massa het zaad is van de oplossing en van de tragedie van de mens is iets evidents. In de samenvattende contradictie dat alleen verenigd een vijand kan worden verslagen en dat wanneer mensen samenwerken ze zich kunnen overgeven aan de meest onheilspellende acties, ontdekken we dat idee van de massa onderworpen aan macht.
De mens is alles, goed en slecht, liefde en haat, solidariteit en geweld. Dit essay duikt in de sociale beweging altijd als een massa, omdat er geen andere manier is om het collectief te mobiliseren.
De gevaren die inherent zijn aan deze algemene aard zijn zeer divers en het gebruik van die verderfelijke versie van de mens onder de massa kan door macht worden gebruikt voor elk onheilspellend doel dat gerechtvaardigd is uit noodzaak, gehoorzaamheid of eenvoudige angst.
oog spel
Het autobiografische verwerft in Canetti's visie een notie van de karaktergemaakte verteller, van de wil om een leven te zien gegeven aan een meridiaanmissie om die synthese die leven is te kennen, te onderscheiden en uiteindelijk bij te dragen.
Een wil om de meest ongerelateerde notie van het bewustzijn bij te dragen aan het open graf over een wereld in crisis. A) Ja, Canetti het is leren voor wanneer de slechte tijden komen, het ontdekken van de meest onheilspellende indeologische zonden om ze op afstand te houden in hun permanente rustperiode.
In dit deel dat het uitgebreide autobiografische verhaal van Canetti afsluit, vinden we naar mijn mening die goede synthese die de axioma's en de uitgangspunten van alle gedachten herziet die eenvoudig kunnen worden onderworpen aan het slechtste of het beste van de mens, onder het mom van de rechtvaardiging van het ogenblik.
