De 3 beste boeken van Donato Carrisi

Als er een huidige Europese schrijver is die de Dan Brown het meest succesvol, dat is Donato Carrisi. Met de extra stimulans dat zijn verhalende voorstel niet beperkt is tot dat gebied van mysterie, maakte hij de basis van spanning en spanningsas.

In het geval van Carrisi krijgt alles een zwartere tint, een groter inzicht in dat kwaad. wiens zekerheid zich materialiseert in al zijn karakters, van de meest goddelozen tot degenen die de missie van het goede delen om het raadsel van de dag te ontrafelen.

Carrisi heeft de neiging om te spelen met die diffuse polarisatie die lezers verrast en in verwarring brengt. Niemand is vrij van hun specifieke demonen en in dit soort plots komen de verleidingen, angsten en schuldgevoelens die de plot vermenselijken en die aanleiding geven tot verdere reflecties die de amusementsroman completeren met een veel rijkere setting in nuances, meer dan ooit naar voren.

Zoals vaak gebeurt met dit soort praktisch cinematografische plotschrijvers, is de overdracht tussen papier en celluloid iets genaturaliseerd in de creatieve vooruitgang van de Italiaanse auteur die ook nooit zijn toewijding aan journalistiek heeft opgegeven als een complete aanvulling op de begaafde communicator voor alle media.

Afgezien van zijn theatrale invallen, zijn televisieseries en zijn meest punctuele passage door de bioscoop, biedt Carrisi ons verschillende onafhankelijke sagen en boeken waar we altijd geweldige verhalen kunnen kiezen.

3 aanbevolen romans van Donato Carrisi

De fluisteraar

In een soort hybride verhaal tussen andere grote referenties van het Italiaanse zwarte genre zoals Camillery o Luca D'Andrea, om generatiepolen van succes te noemen, Donato Carrisi slaagt erin de meest brute noir te combineren met de meest verontrustende raadsels rond geesten die ervan overtuigd zijn dat het geschenk van de dood hun einde in deze wereld is. De psychopathie die die onheilspellende seriemoordenaars leidde en begeleidt, is altijd verbonden met het ego, met begaafde maar ongerichte intelligentie, afgeleid naar het kwaad door het trauma van de dag of door die vijandigheid die uiteindelijk degenen verslindt die het tot hun enige horizon vitaal maken.

En daarin leidt Carrisi ons door zijn nieuwe roman, naar Het meisje in de mist. In een scherpe wending in de ontwikkeling van zijn nieuwe zwarte geschiedenis, stelt Donato ons voor aan de criminoloog Goran Gavila en een team dat bereid was de moordenaar geen uitstel te gunnen, gespecialiseerd in het in stukken hakken van de armen van zijn slachtoffers. Alleen krijgt zijn macabere gedrag een betekenis die aanvankelijk ontsnapt aan de analyse van degenen die zijn spoor volgen.

Want van de vijf slachtoffers met hun armen gescheiden van hun lichaam, heeft niemand een zesde ledemaat. Het zesde slachtoffer wordt de hoeksteen om de zaak te ontrafelen, aangezien de andere vijf misdaden hen naar de diepten van twijfel lijken te leiden, zonder aanwijzingen, zonder de minste hint.

Zonder twijfel is het een spel, een van die verontrustende voorstellen die, in de geest van de moordenaar, slechts een vertrek is naar de glorie van zijn creatie (of liever van zijn vernietiging).

Mila Vasquez is misschien de perfecte toetssteen om iets vooruit te helpen in de algemene patstelling, terwijl, van onze kant, deductie de belangrijkste reden wordt om te lezen. als je de losse draden kunt weven, kun je zelfs die alwetende lezer worden die ver boven datgene ziet wat de personages niet weten.

Anders, als je kliek tussen niet-verhelderende gissingen heen en weer beweegt, zul je tot het einde moeten wachten om te bezwijken voor de wending die ook de hoofdrolspelers ondergaan, hoewel misschien niet met die verontrustende schittering van een verhaal dat in zijn ontwikkeling wijst op een epiloog van grotere vluchten.

De fluisteraar, door Donato Carrisi

De meester van schaduwen

Een roman die veel ontwrichting heeft vergeleken met een bibliografie van de Italiaanse auteur die al op weg leek naar het noir-genre. Hoewel de waarheid is dat dezelfde zwartheid waarmee een goede huidige thriller kan worden gebouwd, degene is die Carrisi uiteindelijk trekt om zijn geboortestad aan de grillen van de schaduwen te onderwerpen. Een Rome dat het noodlottige moment van zijn black-out leek af te wachten als een verre self-fulfilling prophecy, van een visie van paus Leo X op de rand van de dood.

In die tijd, in 1521, wees elk atmosferisch fenomeen dat leidde tot een plotselinge verduistering van de dag op bovennatuurlijke krachten, boze goden, hecatomben ...

Misschien is dat de reden waarom het voldoen aan de claim van een angstige paus in 2017 niet de meest natuurlijke zaak is voor Romeinen in de XNUMXe eeuw. Maar dingen gebeuren gewoon totdat ze worden omgeleid naar onheil.

En wanneer het elektrische systeem van de hele regio moet worden herzien voor een onverwachte ramp, lijkt het alsof de hel van de hel op het moment heeft gewacht om elke hoek van de stad over te nemen. Er lijkt een soort waanzinnige tellurische kracht uit de catacomben van het oude rijk te komen.

Het is slechts een kwestie van tijd voordat de elektriciteit terugkeert met het langverwachte licht. Ondertussen, in de periode van vierentwintig uur waarin de duisternis moet worden gehandhaafd, lijkt de oude stem van de paus volkomen logisch. Rome moet altijd in brand blijven.

De meester van schaduwen

Het hof van zielen

Met deze roman begon een nieuwe saga waarin we Mila Vasquez vergaten om in de schoenen van Marcus en Sandra te gaan staan.

De roman vordert op verschillende vlakken van waaruit die sinistere schakel wordt gevoeld die naar een explosief einde wijst. Het verhaal vloeit voort dankzij een ademtocht van kwaad die door elke nieuwe scène van een Rome stroomt dat grote geheimen, schuldgevoelens en zelfs sterfgevallen herbergt die worden herschreven als moorden in afwachting van een oplossing.

De extreme situaties die elk van de personages ervaart, verenigen hen uiteindelijk in die verdieping van het wraakinstinct dat het moordinstinct wekt in het aangezicht van een crimineel of criminelen die de spot lijken te drijven met elk van hun slachtoffers in het bijzijn van de mensen die wisten hen.

Lara, het vermiste of ontvoerde meisje, de man die op het punt staat te sterven aan een hartaanval wiens laatste bericht een oude zaak heropent, de vrouw die haar man verloor en wiens verlies nu blijkt na een afrekening ... Rome veranderde in een stad van oude vrouwen schaduwen die ontwaken in de nacht van de keizerlijke stad om alle personages te verslinden.

Het hof van zielen

Andere boeken van Donato Carrisi ...

De kwade hypothese

We keren terug naar de Mila Vázquez-sage. En als we deze hoofdpersoon kennen, duiken we dieper in haar essentie, geassocieerd met de vorige roman Lobos om een ​​personage te componeren dat ons uitnodigt om de sage in één keer te lezen om het in al zijn complexiteit aan te nemen.

Deze roman plaatst ons in niemandsland, in elke stad en in een kantoor dat zich toelegt op het zoeken naar vermiste personen. Verdwijningen kunnen min of meer worden afgedwongen door directe motieven zoals geweld in de dichtstbijzijnde kern of door existentiële ontworteling.

De zaak van Roger Valin is de zoon die het bloedbad van zijn familie overleefde. Althans, dat denken de onderzoekers, die hem opgaven als vermist omdat ze zijn lichaam niet vonden. De tijd die is verstreken sinds het bloedbad is dezelfde die Roger tot een man heeft gemaakt die getekend is door bloed en terreur.

En dat kan alleen een wezen gecultiveerd hebben dat door droefheid wordt vernietigd of herboren als een monster dat wordt bewogen door vijandigheid. In al die tijd tussen kindertijd en volwassenheid lijkt Roger een comeback in stijl te hebben gepland. En zijn moment is nu, hij weet hoe hij zich als een schaduw moet bewegen en in de meest onverwachte ruimtes moet sluipen.

De kwade hypothese

Het meisje in de mist

In dit boek, Het meisje in de mist, het noir-genre grenst bijna aan de thriller. Avechot is een verzonken stad in een vallei in de Alpen, een ruimte die terecht is vastbesloten om af te stemmen op dat gevoel van een zekere orografische claustrofobie waar de nevels dagen en dagen blijven hangen.

Bij de ingang van die stad krijgt een auto een licht ongeval. Hij raakt van de weg en komt tot stilstand in de sloot. Aan het stuur zit speciaal agent Vogel. Helemaal gedesoriënteerd kan hij niet goed raden wat hij daar doet. Hij zou daar ver vandaan moeten zijn, op het spoor van een vermiste meisjeszaak...

Nog steeds in een staat van shock, zonder te weten of vanwege de klap of God weet waarom, begint hij zich die zaak te herinneren waarin hij een paar maanden had gewerkt. Hij hoopte alleen maar weer op zijn instinct te kunnen rekenen om zichzelf opnieuw met glorie te vullen voor de media en de pers. Zoals altijd gebeurde.

En toch is hij nu helemaal verdwaald op die vreemde plek, hobbelig, zonder verwondingen, zij het met verdachte bloedvlekken op zijn kleren. De donkere en dichte ruimte lijkt vreemd bont te zijn op zijn figuur. En dan komt de media. Vogel weet niet wat ze daar doen of wat er vanaf dan gaat gebeuren.

Het meisje in de mist
5 / 5 - (7 stemmen)

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.