Gevoeligheid straalt altijd door naar proza wanneer de dichter besluit afstand te nemen van rijmpjes. En dat is het geval met Dennis Johnson, poeta en su fuero interno y reconocido narrador en prosa para el mundo exterior. Además, Johnson, como buen representante de poeta actual, también abundó en la lírica de la perdición, dejando la piel de sus personajes en las esquinas de los callejones del inframundo, allí donde la noche de los sueños y deseos turbios encuentran salida a su cárcel de la moral.
Het kan in een trieste puinhoop zijn of in het midden van een schermutseling aan de andere kant van de wereld, waar je zelfmoord kunt plegen zonder enige rechtvaardigheid te verantwoorden. De vraag voor Johnson was om de wereld te vertellen vanuit dat idee van binnen naar buiten dat de werkelijkheid transformeert volgens wat elk gekweld personage van binnenuit trekt.
Maar niet alles is onheil. Vanuit die 'zondestad' die de mens van tijd tot tijd, bewust of onbewust, wil bezoeken, kan er ruimte zijn voor mutatie, voor het opnieuw samenstellen van het verdriet dat daarheen leidt. Het is alleen een kwestie van bewust zijn van je eigen ellende om ze te slaan en achter te laten, samen met dat zelfdestructieve en exclusieve instinct van de mens als individu en als beschaving.
Top 3 aanbevolen boeken van Denis Johnson
De rookboom
De Vietnamoorlog is een bijna verplicht scenario voor elke verteller of filmmaker. In films als Apocalypse Now of Good Morning Vietnam vinden we die directe en kritische visualisatie van een vreemd conflict voor de meeste Amerikanen die dachten aan wat hun jonge mensen daar aan het doen waren, aan de andere kant van de wereld en vielen om oorlogsredenen die niet altijd volledig expliciet.
Wat de roman betreft, schreef Denis Johnson het meest kritisch erkende verhaal over dat apocalyptische en labyrintische scenario van een Vietnamees grondgebied dat 20 jaar lang werd onderworpen aan schermutselingen, aanvallen en slachtoffers.
La intervención americana para evitar la unificación comunista sobre esta zona nunca se entendió del todo en medio de una Guerra Fría que tampoco aclaraba nunca sus extremos políticos más aviesos.
Junto a Skip Sand descubrimos todas esas contradicciones típicas de la guerra, materializadas finalmente en los soldados Bill y James, llegados de la América profunda a ese otro lado del mundo para defender algo insertado en su ideario como una suma de eslóganes sin sentido en última instancia sobre los cuerpos de las víctimas más insospechadas.
Operatie Smoke Tree klinkt als een "eindoplossing" in Amerikaanse stijl en de materialisatie ervan doemt op in de loop van de geschiedenis als tegenwicht tegen de weinige overblijfselen van de mensheid die mogelijk in een oorlog overblijven.
gunst van de zeemeermin
In de vijf verhalen waaruit het boek bestaat, duiken we in zeer uiteenlopende levensprojecten, maar altijd vol met de diepste sensaties die het einde naderen.
Personages die onder ogen zien wat ze zijn met een gesluierde glimlach geconfronteerd met tragiek, met melancholie omgezet in dat volle geluk van verdrietig zijn. Omdat ze geen andere keuze hebben. Voor de vijf hoofdrolspelers is er altijd een sprankje volle schoonheid in het leven. Vooral in zijn grootste laatste enigma.
De otra forma lo más bello se sumergiría en la patética oscuridad de la razón que los ha hecho enfrentarse a sus miedos o amontonar viejos traumas; o que los asoma al abismo de la vacuidad de una vida consumida, cuando todo tiempo pasado anunciaba la eternidad del momento como un falso eslogan visto en el hoy de sus últimos días…
Na intens liefhebben of haten zonder mogelijke wijziging; Na de grootste successen of de ergste fouten geven deze personages niets om de bijkomstigheid van hun omstandigheden, omdat de nostalgie hetzelfde is.
En ze hoeven alleen maar de klucht te ontdekken en te lachen om de grofheid van de tijdtruc die elke verovering tenietdoet of elke mogelijke fout begraaft. De dood achtervolgde de auteur terwijl hij zich overgaf aan deze verhalen.
Een daad van opzettelijke afscheidsliteratuur. Vijf karakters die er misschien maar één zijn. Want uiteindelijk leven we veel levens, verschillende situaties, verschillende scenario's en moeten we van dit alles afscheid nemen.
Niemand beweegt
Siempre es interesante descubrir a un autor centrado en un género concreto, aproximarse a otro bien distinto. Esta incursión de Denis Johnson en la novela negra supone una renovación per se.
Alles wat een schrijver van interieurscènes bijdraagt aan een genre dat vooral gericht is op effect, op de theatralisering van misdaad, op de kritische maatschappelijke reflectie, veronderstelt uiteindelijk verrijking. De meest puristische liefhebbers van het zwarte genre waardeerden dit voorstel niet altijd, maar het is zeker een interessante roman, geladen met zure humor.
Sin duda un desfogue de un autor que quiso ver en el black más truculento una forma de expiar demonios, reír sobre lo tétrico y ofrecer fogonazos reales sobre un mundo del hampa que encuentra en el juego y las apuestas, una forma de vida prácticamente permitida.
La pugna entre Jimmy, jugador compulsivo, y Gambol, matón a sueldo convierte la historia en un frenético devenir de dos títeres movidos por los cerebros de la mafia del juego de azar y del azar de sus vidas.
