Sommige auteurs hebben het smerige geluk beroemd te worden na hun dood. Zoals op elk ander creatief gebied gebeurt dit meestal omdat je je tijd te ver vooruit bent. Want het is zeker nu pas dat we ontvankelijker zijn voor de avant-garde, ook al begrijpen we verdomd niets van wat ons artistiek wordt voorgesteld of in literaire termen wordt verteld.
Ik heb hier de zaak van gebracht Charles willeford als een absolute zeldzaamheid. Want het is niet zo dat hij inzet op een ontwrichtende bibliografie. Hij schreef zijn misdaadromans alleen met min of meer succes en tijd en zijn vreemde wendingen is wat hem vandaag hier heeft gebracht met onverwachte heruitgaven.
Het vreemde trekt me aan met dat punt van mysterie. Wat slikt je terug, Charles? Het is toch die van de mythe, van de toegenomen legende van de verliezer die zijn artistieke manifestaties een nieuwe glans lijkt te geven.
Mogelijk kan Charles doorgaan voor het stereotype van de een hitschrijver met zijn roman Miami Blues. Of misschien niet, misschien is het een ding dat zijn stijl die geboren is in de hardboiled ook meesterlijk humor uitstraalt. Het kan ook zijn dat de genres snakken naar betere tijden en de zwarte ongetwijfeld mist hier in Spanje Vazquez Montalban y Gonzalez Ledesma terwijl ze in de VS verlangen Hammett of de eigenaardige Charles Willeford.
Wie weet? De verlangens of redactionele bedoelingen van de lezer zijn ondoorgrondelijk, net als de wegen van de heer. Het punt is dat Willeford terug is en het is altijd een bijzonder genoegen om je te verdiepen in duistere onderwerelden die ook al gevangen zitten in de nevelen van de tijd...
Top 3 aanbevolen romans van Charles Willeford
Miami blues
Willefords meest gewaardeerde roman. Een soort vertaling van de oude duels van het Amerikaanse Westen tussen sheriff en slechterik. In de bewerking maakt Willeford gebruik van humor, geweld en de maximale spanning van de reeds uitgevoerde achtervolgingen. geval beli tussen de twee protagonisten als emblematische vertegenwoordigers van goed en kwaad. Alleen soms vermengen het zwart en wit van de profielen zich tot algemene verwarring en totale hook.
Freddy Frenger, Jr., een charmante psychopaat uit Californië, is net in Miami geland met zakken vol gestolen creditcards en de wens om er een groot probleem van te maken. Na een veroordeling in San Quentin wil hij opnieuw beginnen in een andere staat zonder als recidivist te worden beschouwd.
Onderweg komt hij sergeant Hoke Moseley tegen, een politieagent met een rampzalig leven, een gehavende auto en een sjofel uiterlijk, maar meedogenloos in zijn werk. Criminelen en politie voelen aan dat de stad niet groot genoeg is voor hen beiden, maar Freddy is degene die als eerste toeslaat: hij steelt het insigne van de sergeant, zijn pistool en zijn kunstgebit. Het duel wordt geserveerd.
Een meesterwerk
De eigenaardige kleine werelden van de kunst, met hun grillen en eigenaardigheden, met hun nabijheid tot ondeugden die glijden tussen sociale lagen die even welvarend zijn als bohemen, zijn de ontmoetingsplaatsen voor deze roman vol humor, bloed, passie, manie en liefde. kunst, hoe vreemd het ook is.
Een miljonair-verzamelaar doet een onweerstaanbaar voorstel aan de jonge criticus James Figueras: om exclusief Jacques Debierue te interviewen, de meest legendarische en ontoegankelijke kunstenaar in de schilderkunst. In ruil daarvoor vraagt de verzamelaar Figueras om een werk te stelen van Debierue, die verborgen leeft in een afgelegen gebied van Florida.
De criticus heeft twee mogelijkheden: het juiste doen, of een crimineel worden, het grootste levende artistieke genie ontmoeten en een essay over hem schrijven dat hem internationaal prestige zal geven. De ambitieuze Figueras is duidelijk over de te volgen weg.
Game-haan
Deep America biedt een gevarieerd decor waar we de meest groteske karakters doorheen kunnen bewegen van een Willeford die geniet van zijn meest gruwelijke vertoon, met zijn open aderen, met zijn vermogen om te lachen om het onheilspellende om uiteindelijk kritiek en analyse uit de menselijke conditie te halen.
Op tweeëndertigjarige leeftijd is Frank Mansfield een van de beste hanenvechters in de Verenigde Staten. In de pits van het Zuiden doet zijn naam de weddenschappen kapseizen. Frank is een opschepper, impulsief en twistziek; maar om nummer één te zijn moet je een hoofd hebben.
Met de Gallero of the Year Award tussen zijn ogen, de hoogste onderscheiding in de Noord-Amerikaanse hanengevechten, belooft Frank zijn mond niet meer open te doen tot zijn wijding. Alleen hij kent de reden voor zijn stomheid, hoewel in de primitieve wereld van de hanengevechten, een wereld van mannen geregeerd door voorouderlijke regels waarin "een handdruk net zo bindend is als een beëdigde verklaring voor een notaris", niemand de moeite zal nemen om erachter te komen.
Aan de andere kant heeft Mary Elizabeth, na vele jaren toegewijd wachten op haar verloofde om de hanen te verlaten, terug te keren naar de stad en zich te settelen, weinig geduld meer, en die vreemde stomheid staat op het punt haar uit te putten. Frank weet dat er veel oplichters in de stad zijn die Mary Elizabeth door het gangpad willen begeleiden; als hij naar haar moet terugkeren, kan het zijn laatste poging zijn om te bereiken wat hij het liefste in zijn leven heeft gewild.
Charles Willeford, een van de grote namen van de Amerikaanse hardboiled en cultauteur, werd geïnspireerd door "The Odyssey" om te bedenken wat hij zelf beschouwde als zijn beste roman. Boeiend, hilarisch, professioneel geschreven, "Gallo de juego" is een avontuur door de zuidelijke pits van de jaren zestig, een reis door een weinig bekend en uitgestorven Noord-Amerika, in het gezelschap van een onvergetelijk personage.
