1628 – 1703… Als we het verhaal als een literair element beschouwen, houden we altijd rekening met twee fundamentele aspecten om dit soort verhalen de inhoud te geven die het traditioneel allegorisch of fabelachtig maakt. Ten eerste benadrukken we de verbeeldingskracht die nodig is om kinderen te boeien, en niet kinderen, en ten tweede waarderen we de consistente moraal die het lezen uiteindelijk een punt van transcendentie geeft in het onderwijzen van logica, rede of menselijke waarden.
Charles Perrault was in staat om veel van die iconische verhalen voor alle kinderjaren aller tijden van de wereld samen te stellen. Zozeer zelfs dat we een veelvoud aan heruitgaven kunnen vinden, evenals aanpassingen aan een van de kunsten, voornamelijk die afgeleid van film en illustratie.
Maar het is eerlijk om toe te geven dat Perrault niet alleen korte verhalen vertelde. Het strekt hem tot eer dat we ook enkele werken en komedies kunnen vinden die in ieder geval geen succes hebben behaald en die tot op de dag van vandaag niet zijn overstegen.
Dus, misschien zonder dat het ook maar de bedoeling was, aangezien we niet mogen vergeten dat hij zijn eerste verhalenbundel als zijn zoontje tekende, verwierf Perrault bekendheid met al die verhalen doordrenkt van fantasie, maar ook begiftigd met realistische omgevingen in termen van de representatie van contexten. sociaal, altijd met een elegantie die uiteindelijk het toppunt van korte verhalen ter wereld werd.
Top 3 beste boeken van Charles Perrault
Riquete degene met de pompadour
Je had toch wel verwacht dat ik de ranglijst zou beginnen met Roodkapje, met Belle en het Beest, met Duimelijntje of met Puss in Boots.
Maar de vraag is om nieuwe fantastische verhalen van dezelfde kwaliteit te herontdekken en voor de zaak door de auteur uit de populaire verbeelding gehaald. Maar het is die Riquete el del pompadour, waarvan ook vele versies zijn gemaakt, zoals deze laatste door Amèlie Nothomb, is een uitnodiging voor het verhaal waar het wordt verteld over wreedheid, over de overwaardering van het beeld tegenover menselijke capaciteiten.
Voor het geval we het nog niet wisten, zodra talent een mogelijk ongunstig imago overwint, kan het alleen maar slagen in een volledig leven ...
Kont huid
Een bijzonder verhaal dat destijds voor maatschappelijke onrust zorgde. Als het een kwestie was van het presenteren van een fabel, werd het uiteindelijk als grotesk beschouwd.
Als het een kwestie was van het verschaffen van een moraal, werd het uiteindelijk beschouwd als een ondermijning van elke moralistische bedoeling. En er was een koning die een ezel had die goud produceerde van alles wat hij at.
En toch was die koning, die zijn verstand verloor, in staat zijn aderen uit te putten om aan de eisen van zijn waanzin te voldoen. Zijn dochter, slachtoffer van de geschiedenis, ontsnapt uit de klauwen van haar eigen vader en verandert in een gewetenloze gek.
Een soort herziening van Aesops The Goose that Laid the Golden Eggs, maar met een zekere grensoverschrijdende wil.
Blauwe baard
Nee, dit is niet het verhaal van een piraat. Blauwbaard was een zeer rijke man, met veel bezittingen en grote eigendommen. Zijn enige gebrek was dat blauwe baard een aanfluiting werd en dat hem ertoe diende om vrouwelijke afwijzingen op te stapelen in zijn vrijen.
Tussen het bizarre en het komische, als een soort rechtvaardiging van het bizarre, het excentrieke en ik onderscheid het. De man met de blauwe baard heeft zich nooit geschoren en dat maakte hem zeker het meest authentieke en transparante type dat desondanks de afwijzing van iedereen opwekte.
1 reactie op “De 3 beste boeken van Charles Perrault”