De 3 beste boeken van Amin Maalouf

Bij meer gelegenheden dan we denken, is literatuur een geweldige manier om dichter bij welke cultuur dan ook te komen. Zonder twijfel leidt het etnocentrisme van elke natie of regio ertoe dat ons idee van wat de wereld is, wordt gemonopoliseerd. En dat is waar het werk van een schrijver als Amin maaloufVerlicht en tegelijkertijd boordevol menselijkheid vervult hij een primaire taak.

Maalouf is Libanees, net aan de andere kant van de Middellandse Zee, een land waarvan de geschiedenis uiteindelijk een gedeelde ontwikkeling is geworden tussen alle westerse volkeren die uiteindelijk onze huidige wereld vormden. Alleen dat, hoe dichtbij we dat Oosten ook beschouwen, we het bij veel gelegenheden als iets vreemds beschouwen, terwijl de waarheid is dat soortgelijke religieuze en politieke conflicten tussen moslims en christenen daar ook zijn ervaren, slechts vele eeuwen na wat er in Spanje is gebeurd. Natuurlijk.

Dus binnen het latente conflict in landen als Libanon is er een auteur als Amin maalouf, met een heterodoxe culturele lading binnen zijn eigen familie, is hij in staat geweest om realiteiten en specifieke indrukken, geschiedenis en actualiteiten te verzamelen, en eindigde met het aanbieden van een rijke en absoluut onthullende bibliografie over de realiteit van onze wereld, dit compendium van culturen en overtuigingen die, om het eufemistisch te zeggen, nooit een volledige gedeelde accommodatie vinden.

Top 3 aanbevolen boeken van Amin Maalouf

Leeuw de afrikaan

Praten over Maalouf is voor velen om dit op te roepen, zijn grote werk. Een roman die lucht lijkt te geven aan de mythe van de rondtrekkende jood, maar ontleend aan de meest getrouwe werkelijkheid in contrast met historische documentatie.

Omdat Hasan de rondtrekkende moslim is, geboren in Granada rond 1488 en een rusteloze culturele pelgrim, die in staat is een getuigenis achter te laten van zijn reis door zeer verre plaatsen in Afrika en het hele Middellandse Zeegebied. Maalouf bereidt voor Hasan een literair leven voor dat nog rijker is dan het leven dat zijn legende voedde.

En tegelijkertijd worden we geconfronteerd met de niveaus van wijsheid en kracht die dit personage is gaan koesteren. In de huid van León, de Afrikaan, denken we na over grote momenten in de echte geschiedenis van dat epicentrum van de wereld dat in die jaren het Mare Nostrum was, van de conflicten en het moeilijke evenwicht tussen zoveel volkeren die baadden aan de oevers van de zee...

De Rots van Tanios

Op de een of andere manier, wanneer Maalouf een historische roman begint te schrijven, vertelt hij in werkelijkheid een tamelijk getrouwe kroniek van gebeurtenissen die misschien over het hoofd zijn gezien in de meest opmerkelijke kronieken van die tijd, maar die niettemin nieuwe kracht krijgen in de pen van de auteur. .

Historische ficties nemen bijna altijd hun toevlucht tot echte gebeurtenissen als een noodzakelijke setting voor het vertellen van interessante intra-verhalen doordrenkt met bepaalde gebeurtenissen. In het geval van deze roman, hoewel het waar is dat het past bij de Libanese legende van Tanios, een jonge man die de hoedanigheid van held bereikt door zijn vaste wil om zijn volk te bevrijden.

De roman wijst ten slotte ook op een verzoenende bedoeling in een Midden-Oosterse ruimte waar de botsingen tussen religies nog steeds een brandpunt van grote problemen zijn.

de gedesoriënteerde

In deze roman, gericht op de huidige tijd, breidt Maalouf zijn gewetensvolle intentie en zijn verzoening uit, naast zijn onmiskenbare cultivatie-resultaat over de realiteit van een Midden-Oosten gericht op Libanon maar zich uitstrekkend tot vele andere regio's van het gebied.

De hoofdpersoon van deze roman is Adam, een in wezen een soort alter ego van de schrijver zelf. Na zijn pensionering in Parijs besluit Adam op een dag terug te keren naar zijn land om een ​​goede vriend te vergezellen die al op sterven ligt. De terugkeer veronderstelt die natuurlijke botsing tussen wat Adam vandaag is en de evocatie van zijn verleden, evenals de impact van het delen van zijn leven met de rest van zijn jeugdvrienden. Er wordt veel glimp opgevangen van de schrijver zelf, van zijn perspectief geladen met vele indrukken, van schuldgevoel tot luciditeit, van nostalgie tot de aanname van het lot van zijn familie en zijn volk.