De 3 beste boeken van Antonio Gómez Rufo

gomez rufo Hij is de perfecte auteur van een kastfonds, een moderne klassieker met meer dan 40 jaar in het vak en talloze gepubliceerde boeken, waaronder romans, bundels met korte verhalen, scenario's, essays en toneelstukken. De typische (of eerder atypische) alleskunner van de creatieveling, in staat om elk nieuw idee dat vluchtig door de muzen wordt aangedragen met fascinerend gemak aan te pakken.

Naast de huidige genres die zich als een virus kunnen repliceren vanwege het gemakkelijke plot (voor een goede luisteraar zijn weinig woorden genoeg), is Antonio ongetwijfeld een van de meest productieve Spaanse verhalenvertellers. Zijn romans wisselen elkaar af historische fictie met existentialistische argumenten, chronisch realisme, avonturen of zelfs mysterie en spanning. Zo kunnen we altijd onverwachte facetten in zijn pen herontdekken.

Al meer dan twintig jaar toegewijd en praktisch uitsluitend aan zijn literaire kant, is Antonio daarom een ​​essentiële schrijver van onze tijd. Een bolwerk van goede literatuur verdiend door handel van het creatieve genie.

Top 3 aanbevolen romans van Antonio Gómez Rufo

Madrid

Vrijmoedigheid is logischer wanneer de persoon die het manifesteert een goede referentie is in de zaak. Een roman schrijven met Madrid als hoofdrolspeler heeft veel onbegrijpelijke pretenties, maar de literatuur van Gómez Rufo wordt op dezelfde praktisch onbegrijpelijke manier gepresenteerd.

Op dezelfde manier dat Edward Rutherfürd Hij schreef zijn romans over onder meer Londen of Parijs, Antonio Gómez Rufo pakt de handschoen op en presenteert ons Madrid zoals het was, zoals het werd wat het is. Ondertussen, de opwindende loop van het leven, zijn kenmerk en de prachtige compositie die het resultaat is van het tragische en het magische.Dit is de grote roman van Madrid. Zijn verhaal, zijn epos, zijn dagelijks leven. Madrid is van iedereen en is nooit van iemand geweest. Vandaar zijn grootheid en zijn eenvoud, zijn trots en zijn nederigheid, zijn revolutionaire karakter en zijn waardigheid.

Aan de hand van drie spannende familiesaga's volgt Antonio Gómez Rufo het spannende literaire verhaal van Madrid, vanaf een ochtend in 1565 toen de jonge Juan Posada, Alonso Vázquez en Guzmán de Tarazona voor het eerst de oude Puerta del Sol overstaken, klaar om hun geluk te beproeven in de Villa y Corte, tot de aanslagen op 2004 maart XNUMX, toen de tragedie treft opnieuw het hart van een van de mooiste steden ter wereld.Mensen passeren, de verhalen eindigen en de rivieren vallen van een klif en kalmeren voordat ze in de zee verdrinken; maar de steden blijven en hun geschiedenis stopt niet op haar langzame reis naar de eeuwigheid.

de nacht van de tamarinde

Een van die verhalen die de gebruikelijke trend van deze auteur doorbreekt om ons een raadselachtig plot te presenteren, boeiend in zijn manier om het fantastische aan te wakkeren met het transcendentale. Het is niet dat het een sciencefictionroman is en toch neemt het soortgelijke dilemma's aan, als projecties van onze verbeelding om opvattingen over leven, dood, herinneringen en onsterfelijkheid vanuit het bewustzijn te benaderen.

Kan geld tegenwoordig meer leven kopen? Zou u het leven van uw kind redden ten koste van de dood van andere kinderen? Is liefde nog steeds het beste toevluchtsoord van de mens? Waarom staan ​​regeringen de wetenschap niet toe vooruitgang te boeken bij het genezen van dodelijke ziekten? Wanneer een vreselijke ziekte het leven van zijn enige dochter neemt, zal Vinicio Salazar, een van de rijkste mannen ter wereld, voor de grootste tweesprong komen te staan ​​waar het lot ooit mee te maken heeft gehad: zijn eigen dood in scène zetten en zijn fortuin en macht gebruiken met als enig doel het bereiken van de verlenging van het leven voorbij wat tot dan toe door een mens was bedacht.

Als hij erin slaagde de dood te ontwijken en biologische veroudering te stoppen, zou hij de herinnering aan zijn overleden dochter kunnen vereren, maar... Wat zou het ware doel van zijn zoektocht zijn?

de taal van herinneringen

De ongelukkige herinneringen aan de verliezers van een oorlog verspreidden zich als een smet van schande en vergetelheid. Alles na de nederlaag, die kwam nadat Madrid zich in die 39 had overgegeven, betekende dat iedereen die de andere kant bezette, van alles zou worden beroofd.

De nasleep van de Spaanse burgeroorlog duurde daarna nog vele jaren. Daarom kan een herinnering als het definitieve verlies van Madrid tragisch, wanhopig zwaar zijn.Deze roman is een nostalgische kijk op de geschiedenis en het leven, een eerbetoon aan de literatuur met hoofdletters en een reflectie op de herinneringen die bij ons terugkomen als alle lijkt verloren.

«Madrid moest weer eeuwig zijn, en alle overlevende inwoners van Madrid wijdden zich eraan; en degenen die lieten overleven. Madrid, altijd episch, werd een verslagen stad; en na de nederlaag huilden veel mensen uit Madrid van woede en onmacht. Het was de tijd van het einde van de oorlog en het begin van mijn liefde voor Elena.» Een man in de schemering van zijn leven brengt een laatste zomer door voor de zee. Tijdens die dagen van eenzaamheid herinnert hij zich die andere zomer waarin zijn leven voorgoed veranderde: die van 1939. Het was in de maanden na de intocht van de nationale troepen in Madrid, in een verslagen stad die wanhopig vocht om zich weer open te stellen voor het leven, toen de hoofdrolspeler -toen nog een puberbroer van een hoge Falange-ambtenaar- verliefd werd op de dochter van een anarchistisch schot...