Als u onlangs sprak over «Al het andere was stilte«, De eerste roman van de journalist en prominente columnist Manuel de Lorenzo, het is nu tijd voor een nieuw literair debuut van een andere grote jonge journalist: Manuel Jabois.
En de waarheid is dat de toevalligheden ook worden verlengd in de uitoefening van een oprecht en open verhaal. Toegewijd, ja, maar vanuit de meest existentiële notie die over de tegenstellingen van het leven navigeert. De simpele bedoeling om de meest dwingende waarheden over het magische en het tragische aan te pakken, voorspelt altijd een emotionele diepte te midden van elke actie.
En actie is er zeker. Altijd rond het leven van de kinderen Tambu en Elvis. Om hen heen dienen het paradoxale en het vreemde, uit de overvolle verbeelding van de kindertijd, het geheel van dat evenwicht tussen kinderzorgen die gericht zijn op het fantastische van een te ontdekken wereld en de hardheid waarmee die wereld kan proberen de kindertijd ongedaan te maken als een lichte nevel.
Hij heeft ook zijn vader op de meest tragische manier verloren. Op tienjarige leeftijd is het moeilijk voor te stellen hoe zo'n impact in het leven van een kind kan passen. Maar wat we uit dit verhaal kunnen raden, is dat het kinderparadijs zijn ruimte blijft claimen, hoe ingewikkeld het ook mag lijken. Ontkenning is een fase van de mens tegenover het tragische. Maar in de kindertijd is die ontkenning de meest natuurlijke en voortdurende reactie.
Alleen, bovendien, met het ontbreken van een vader bij vele gelegenheden, gaat een Noord verloren. En het is bedoeld om nieuwe gedwongen paradijzen te bereiken sinds het opleggen van het einde van de kindertijd. Tussen Tambu, zijn zus Rebe en Elvis hebben we relaties gehad die niet altijd gemakkelijk waren in een geïmproviseerd gezin nadat de eerste twee wees waren geworden. En we genieten van dat idee van de eerste keer van bijna alles, van ontdekkingen en het naïeve gevoel van oneindigheid van momenten die alleen een plaats hebben in de kindertijd. Alleen die realiteit loopt parallel, met haar noodlottige vastberadenheid om het lot van de jongens zelf te schrijven.
Er zit veel van de specifieke symboliek van de auteur in het verhaal, waarschijnlijk een knipoog naar zijn eigen verleden. Maar wanneer het specifieke universum wordt blootgelegd met de openhartigheid van dit verhaal, wordt die algemene indruk van de mens over schuldgevoelens, over angsten, over het idee van het fragiele en de enige mogelijke formule om ernaar uit te kijken om zelf te overleven bereikt. .
Je kunt nu het boek Malaherba, de eerste roman van Manuel Jabois, hier kopen: