Gierzwaluwen vliegen maandenlang non-stop. Ze stoppen helemaal niet omdat ze in staat zijn om aan al uw vitale eisen te voldoen tijdens een constante vlucht. Dat bevestigt op de een of andere manier wat het wonderbaarlijke gevoel van volheid van de vlucht kan veronderstellen voor een levend wezen.
aramburu Misschien neem ik de gierzwaluwen als metafoor voor rusteloos leven, liefde zonder land, het bestaansbegrip vanuit een bevoorrechte positie op dat punt waar alles op een andere manier wordt gezien, zonder dat iets de volledige visualisatie van wat is dat we dragen en wat we nog hebben.
In een roman die even interessant als actueel is, laat Aramburu zijn bestseller Patria los en laat hij het touw een beetje ongemoeid, zodat degenen die zijn literatuur vanuit het sociologische aspect benaderden, nog steeds een toevluchtsoord zullen vinden in dat beeld van Spanje in de kokende staat. Al gaat het verhaal dit keer meer van binnen naar buiten, van de complete mimiek met de hoofdpersoon tot dat magische vermogen om de werkelijkheid te laten zien vanuit de visie van een ander.
Toni, een middelbare schoolleraar die boos is op de wereld, besluit een einde aan zijn leven te maken. Zorgvuldig en sereen heeft hij de datum gekozen: binnen een jaar. Tot die tijd zal hij elke avond schrijven, op de vloer deelt hij met zijn teef Pepa en een bibliotheek waaruit het wordt vergoten, een persoonlijke kroniek, hard en ongelovig, maar niet minder teder en humoristisch.
Hiermee hoopt hij de redenen voor zijn radicale beslissing te achterhalen, elk laatste deeltje van zijn privacy bloot te leggen, zijn verleden en de vele dagelijkse zaken van een politiek geteisterd Spanje te vertellen. Ze zullen verschijnen, ontleed met een onverbiddelijke scalpel, zijn ouders, een broer die hij niet kan verdragen, zijn ex-vrouw Amalia, van wie hij niet kan loskoppelen, en zijn lastige zoon Nikita; maar ook zijn bijtende vriend Patachula. En een onverwachte Águeda. En in de opeenvolging van liefdes- en familie-episodes van deze verslavende menselijke constellatie, ademt Toni, een gedesoriënteerde man die vastbesloten is om zijn ruïnes te vertellen, paradoxaal genoeg een onvergetelijke levensles in.
