Met Charlotte Link in duidelijke terugtrekking uit het noir-genre in het Duits (of in ieder geval in overgang met andere verhalende genres), wordt de komst van Romy Hausmann relevanter. Als opluchting of aanvulling kan het prima zijn. Maar het is dat Romy ook die onmiskenbare afdruk heeft waarin wordt ontdekt dat ze geen nauwgezette patronen volgt of gemakkelijke paden zoekt.
Want praten over binnenlandse thrillers schiet in zijn geval tekort om zijn eerste romans te beperken. De psychologische spanning waarin Romy zich beweegt, is in staat ons een glimp te bieden van een zeer nabije noir waar de afgronden van de meest onheilspellende geesten zich openen onder de voeten van haar personages die vechten om te overleven.
Het is niet zo dat Romy een genre heeft uitgevonden. Omdat die paradoxale claustrofobische spanning van de grote open ruimtes, of de wanhoop van degenen die de meest onverwachte vijand het hoofd moeten bieden, al door veel andere auteurs was aangepakt. Maar zoals altijd in dit soort verhalen, maakt het vermogen om ten goede en ten kwade te keren het verschil.
Voor al die liefhebbers van een verborgen terreur, vermomd als een spannend plot, niets beter dan een rondleiding door het ontluikende werk van Hausmann om te genieten van de vreemde en algemene morbiditeit van verbijstering en de nabijheid van het noodlottige lot van sommige personages die alleen hun toevlucht nemen tot het existentiële epos ze kunnen uiteindelijk ontsnappen.
Top aanbevolen romans van Romy Hausmann
Mijn lieve kleine meid
"Resplandor" in zijn roman of filmversie werd in de populaire verbeelding opgenomen als een van de grote thrillers in de geschiedenis, in staat om ons kippenvel te bezorgen en het hart op de rand van lijden te bezorgen. Dan zijn er de gevallen die periodiek in de realiteit verschijnen en die ons vertellen over gezinnen die zijn opgesloten door een of andere eerstgeborene. We zetten de mixer op volle toeren en genieten van deze nieuwe cocktail... Mijn lieve meid.
Een raamloze hut midden in het bos. Het leven van Lena en haar twee kinderen volgt strikte regels: de tijden voor eten, naar de badkamer gaan of studeren worden strikt gerespecteerd. De zuurstof bereikt ze via een "circulatieapparaat". De vader voorziet het gezin van voedsel, beschermt hen tegen de gevaren van de buitenwereld, ziet erop toe dat zijn kinderen altijd een moeder hebben.
Maar op een dag slagen ze erin te ontsnappen... en dan begint de echte nachtmerrie. Want alles lijkt erop te wijzen dat de ontvoerder wil terugkrijgen wat van hem is. In een thriller die even emotioneel schokkend als diep ontroerend is, ontvouwt Romy Hausmann regel voor regel het panorama van een horror die alle verbeelding te boven gaat.
Martha slaapt
Nieuwe reis naar het bos. Romy weet het beste te halen uit die basale associatie van het bos als een ruimte vol leven en een donkere schuilplaats voor allerlei soorten beesten, zelfs de wolven die vanuit jezelf op de loer liggen...
Ik heb je. Laten we nu spelen. We gaan spelen om een ​​oordeel te vieren. Een stem achter me zegt: 'Een van je grootste problemen is dat je jezelf niet eens kunt vertrouwen. Wat Ja? En ik ben natuurlijk niet verrast met je verhaal.
Jaren geleden werd Nadja veroordeeld voor iets verschrikkelijks. Na zijn vrijlating wil hij het liefst een normaal leven kunnen leiden, maar onverwacht vindt er een moord plaats. En iemand moet ervoor zorgen. Een afgelegen huis in het bos wordt het toneel van een macaber spel... omdat Nadja's verleden haar het perfecte slachtoffer maakt. En ook in de perfecte moordenaar.
