De beste boeken van Luisgé Martín

In de schrijver van Madrid Luisgé Martin we ontdekten een van die originele verhalenvertellers uit pure vastberadenheid. Zijn romans en essays sluiten aan bij die fatalistische visie op alles. Een luciditeit, met zijn sinistere punt, waarvoor er niets anders is dan te overwinnen en uit te gaan om het gezicht te splijten met het lot. Laten we het het lot noemen of wat het ook is dat ons beweegt als een onschatbare traagheid in de mars en als kolossaal van het universum.

Waarom hier dat contrast tussen onze kleinheid en de kosmos brengen? Nou, want diep van binnen is het een beetje van dat, diep van binnen existentialisme gemaakt in de geschiedenis door schrijvers als Martín; in de gedachte omvergeworpen door woede; en zelfs bij het schetsen van personages die met hun onbeduidende claims door het leven dwalen, ontdekken we niettemin een prachtig contrast. En het is dat we ondanks alles nog in leven zijn. Zelfs als we nergens een idee van hebben, gaan we door met die houding van beschaving die tot alles in staat is, zelfvoorzienend, dicht bij het goddelijke ...

De zaak wekt een punt van hilariteit met een echo die de ziel bevriest. Bij de ontwikkeling van veel scènes uit de romans van Luisgé Martín Het is voor de lezer een ontdekking van de kunst van het leven, een terugkeer naar het kind dat naakt de keizer aanschouwt en in staat is iedereen te wekken uit het vervreemdende onbewuste. Later zullen we weer terugkeren naar onze traagheid, naar zelfopgelegde naïviteit als overleving. Laten we ondertussen genieten van goede literatuur.

Top 3 aanbevolen romans van Luisgé Martín

Honderd nachten

na Mariana Enriquez, de volgende om het te pakken te krijgen Herralde roman award editie 2020 was Luisgé Martin met deze roman. Romans van de een en de ander die deze prijs bevestigen als een van de meest gewaardeerde voor de oorzaak van grote literatuur. Want elk nieuw bekroond werk leidt ons altijd naar die vreselijk serene kust, waar de echo's van de grote verhalen breken.

Honderd nachten is één morele fabel met detective en wetenschappelijke sporen die onderzoekt naar liefde en ontrouw. Een erotische en zwarte roman die de vormen verkent die leugens aannemen.

Ongeveer de helft van de mensen geeft toe seksueel ontrouw te zijn aan hun partner. Maar vertelt de andere helft de waarheid of liegt? Er is maar één manier om het te bewijzen: door zijn leven te onderzoeken door middel van detectives of elektronische spionagemiddelen. Dit is het antropologische experiment dat deze roman voorstelt: zesduizend mensen onderzoeken zonder hun toestemming om eindelijk een betrouwbare statistiek uit te werken van het seksuele gedrag van onze samenlevingen.

Irene, de hoofdrolspeler, zoekt in de seksualiteit de geheimen van de menselijke ziel. Als jonge man reisde hij van Madrid naar Chicago om zijn universitaire studie psychologie te doen, en daar, ver van zijn familie, begon hij bijna wetenschappelijk de mannen te analyseren die hij tegenkwam en met wie hij naar bed ging. Haar kille blik als onderzoeker verandert wanneer ze verliefd wordt op de Argentijnse Claudio, die een pijnlijk geheim met zich meedraagt ​​en wiens familie een duister verleden heeft dat verband houdt met de geschiedenis van zijn land. Honderd nachten het is tegelijkertijd een roman van sentimentele reflectie, erotisch onderzoek en politieachtervolging van een moordenaar die geen spoor van zijn misdaad heeft achtergelaten.

En Honderd nachten De verschillende vormen van liefde - sommige radicaal en extreem - en de verschillende seksuele gedragingen - sommige even radicaal en extreem - worden onderzocht; Er wordt een verslag opgesteld van loyaliteit, ontrouw, onuitsprekelijke verlangens, taboes, halve waarheden en bedrog die onze relaties omringen. Er is sprake van maskers en leugens. En als spel is een reeks overspeldossiers verwerkt die de auteur heeft aangevraagd bij de schrijvers Edurne Portela, Manuel Vilas, Sergio del Molino, Lara Moreno en José Ovejero, in een stimulerende oefening van literaire promiscuïteit.

Honderd nachten

Liefde ondersteboven

De goede kant van de dingen. Een beetje alsof je je sok aantrekt met de naad naar binnen, zoals het hoort. Het zijn de dictaten van het juiste ding dat ook verliefd wordt op zijn patronen. De meerderheden bepalen het tempo, een sinistere gansstap met echo's van normaliteit en integratie. Het avontuur van tegen de stroom in gaan is nog meer het geval in liefdeszaken...

Liefde op zijn kop is de sentimentele autobiografie van een jongen die bij het bereiken van de adolescentie ontdekt dat zijn hart verrot is door een kwaadaardige ziekte: homoseksualiteit: «In 1977, op vijftienjarige leeftijd, toen ik de definitieve zekerheid had dat hij homo was , zwoer ik bij mezelf, doodsbang, dat niemand het ooit zou weten. Net als Scarlett O'Hara in Gone with the Wind was het een plechtige belofte.

In 2006 trouwde ik echter met een man in een burgerlijke ceremonie voor XNUMX gasten, waaronder mijn jeugdvrienden, mijn medestudenten, mijn collega's en mijn hele familie. In die negenentwintig jaar die waren verstreken tussen de ene datum en de andere, had ik een omgekeerde metamorfose ondergaan als die van Gregorio Samsa: ik was opgehouden een kakkerlak te zijn en was geleidelijk een mens geworden."

Liefde op zijn kop is het verhaal van een pad naar perfectie dat probeert, zonder clichés en zonder moralisme, de naakte intimiteit bloot te leggen van iemand die zich plotseling afgescheiden voelt van sociale normen en daartussen probeert te overleven. De auteur vertelt met een soms kwetsende oprechtheid over zijn eigen leven: de ontdekking van zijn seksuele toestand, de eerste jeugdliefdes, de psychologische problemen die voortkwamen uit zijn onaangepastheid, de gedragstherapie die hij uitvoerde om zijn zieke neigingen te veranderen, de verkenning van seks, de eerste affectieve relaties, contacten met de homowereld en de progressieve en late ontdekking van geluk, 'de exacte waarde van tederheid'.

Het is ook het portret van een samenleving die besmet is met intolerantie en vooroordelen en die op zoek is naar denkbeeldige ziekten om haar eigen morele territorium af te bakenen. Tot nu toe had Luisgé Martín de details van zijn biografie in zijn romans gefilterd. In dit boek maakt hij van zijn eigen leven het verhaal, exemplarisch in de klassieke zin van het woord: het dient om er een glimp van te opvangen van de zwakheden en grootsheid van de menselijke natuur; zijn ellende, zijn ambities en zijn prestaties.

Het resultaat van hun inspanningen is een werk van overweldigende openhartigheid en uitzonderlijke literaire kwaliteit dat herinnert aan decennia van maskers, betasten en verkenningen, op een eerste pijnlijke en vervolgens bevrijdende reis naar zelfkennis. Een intiem portret zonder sluiers, een onheilspellende bijdrage aan de autobiografische literatuur.

Liefde ondersteboven

De schaduwvrouw

Seksuele filia's kunnen met frivoliteit worden benaderd, om ze voor te stellen als een klein monster dat de huid lichtjes borstelt om aan te raken, of het kan worden aangeboden als een sterke drank om tot in de diepte van zijn stromen te worden geproefd. Luisgé Martín betaalt voor de ronde zodat we waanzinnig kunnen drinken van extreme passies, van het punt waar genot reikt tot het beangstigen van pijn omdat er niets meer is dan ongebreideld genieten.

Een paar dagen voordat hij bij een ongeluk sterft, bekent Guillermo aan zijn vriend Eusebio dat hij sadomasochistische seksuele relaties heeft met een mysterieuze vrouw. Na enige tijd, en bij toeval, besluit Eusebio die vrouw te zoeken om haar te vertellen dat Guillermo is overleden en dat hij haar daarom nooit meer zal bellen. En als hij haar vindt, is hij door haar betoverd. Hij durft niets tegen haar te zeggen om de geheimen die hij kent niet te hoeven onthullen, om haar niet weg te jagen.

Beetje bij beetje worden ze verliefd. Eusebio verwacht dat ze hem slaat, vernedert en seksueel misbruikt zoals ze deed met Guillermo, maar Julia streelt en streelt hem alleen. Dat is het begin van de verschrikkelijke twijfel die zijn weg vindt in Eusebio's gedachten: zijn beide dezelfde vrouw? Zijn degene die Guillermo sloeg met een zweep en degene die hem stilletjes omhelst dezelfde persoon?

The Shadow Woman is het verhaal van een obsessie en een pad naar de hel. Het is een roman over geheimhouding, over schuld en over identiteit. Daarin onderzoekt Luisgé Martín opnieuw de donkerste labyrinten van de menselijke ziel en schildert hij die existentiële dilemma's waarin heterodoxe seksuele hartstochten zo belangrijk zijn, die altijd op de grens van alle moraliteit en alle wetten staan.

De schaduwvrouw
post beoordelen

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.