Zoals in elk beroep, maar vooral zoals op elk creatief gebied, lijkt de doorgewinterde auteur die grotere waarde te bieden voor degenen die een laatste werk zien dat geladen is met meer relevantie of op zijn minst met meer bagage dan dat van andere parvenu's die zich daar bevinden door werk en dankzij andere aspecten dan louter de moeite waard.
Het geval van Jacob Bergareche (alter ego in het fysieke van) Manuel Jabois) is het paradigma van de verteller op zoek naar het verhaal om te vertellen uit de ervaringen, de lezingen en de onverwachte kracht van de lethargische schrijver of omgezet in andere creatieve inspanningen. Het begint met het schrijven van verhalen of gedichten en blijft zwart op wit zetten terwijl het nieuwe dingen ontdekt om verder te vertellen in proza ​​of vers.
Omdat het onvoorspelbare ook zijn charme heeft, komen de Guadiaanse literaire carrières met nieuw licht uit de onderwereld. Er komen uiteindelijk nieuwe beelden uit andere poëtische landschappen van het onmogelijke Honduras, die de stippen vormen voor een nieuwe roman die moet worden geschreven. Zo ontstaat transcendente literatuur, in die mate dat wat ons hart doet krimpen, die parnassus van de ziel bereikt of op zijn minst raakt met zijn oase van rust, liefde, geluk en later nostalgie.
Top aanbevolen romans van Jacobo Bergareche
De perfecte dagen
Degenen die nooit gebeuren. Degenen die een uchronische wereld tekenen, slechts een stap verwijderd, een beslissing, een kans. Dat zijn de perfecte dagen en ze verlangen naar elkaar met de melancholie van wat er op een ander vlak bestaat, waar een ander zelf ten volle geniet van perfectie, met een sarcastische glimlach aan de andere kant, in de schaduwen van deze wereld.
Luis, een journalist die moe is van zijn werk en zijn huwelijk, is van plan een conferentie bij te wonen in Austin, Texas. De reis is slechts een alibi om Camila kort te ontmoeten, die de enige attractie van zijn leven is geworden. Maar als hij op het punt staat te vertrekken, krijgt hij een bericht van hem: "Laten we het hier achterlaten, laten we de herinnering bewaren." Met een gebroken hart en niet wetend wat te doen in Austin, zoekt hij zijn toevlucht in een universiteitsdossier, waar hij toevallig enkele brieven tegenkomt van William Faulkner aan zijn geliefde Meta Carpenter.
Het lezen van deze lange correspondentie helpt je de herinnering aan je liefdesaffaire te reconstrueren en na te denken over je saaie huwelijk, maar het helpt je ook af te vragen hoe je moet leven om elke dag de moeite waard te maken.
Met een hoge dosis waarheid en humor en een enorme verhalende kracht sleept Jacobo Bergareche de lezer mee in deze unieke en boeiende roman die universeel de koorts van verliefdheid en de onvermijdelijke routine van langdurige relaties onderzoekt. Een boek waarvan de uitzonderlijke degelijkheid en originaliteit de literaire volwassenheid van de auteur verraden.
Retourstations
De waarheid is nooit ongemakkelijk. Wat ongemakkelijk is, is de manier om het te ontdekken, de trillende ogen op de nieuwe verbijstering of het hart zwaar van de ontdekking die de moraal kwelt of destabiliseert. Terugkijkend, tussen het wazige idealisme van wat we wensten dat er was gebeurd en de harde klap van wat er was gebeurd ...
Jacobo Bergareche begint dit autobiografische verhaal met het nieuws van de dood van zijn jongere broer, vermoord in Angola, en te midden van de verwoesting die dit feit in zijn leven achterlaat, begint hij een reis in het geheugen, op zoek naar die diepe ervaringen, van blijvende indruk , zoals de eerste liefde, de eerste grote reis of de eerste lezingen, waar de auteur probeert die dingen te redden die het waard waren om voor te leven, die waarin we ooit een eeuwige belofte van geluk vonden.
Dit is een boek over verdriet en het is ook de aanleiding om alles wat we elke dag hebben gemaakt aan te passen, waardoor de focus en de lens waarmee we de wereld en haar geheugen zien veranderen. Een pad dat zich opent om ons te transformeren in iets nieuws. Geschreven met de instrumenten van de beste literatuur, riskeert en beweegt het door zijn oprechtheid, zonder enige ongemakkelijke waarheid te sparen.
Tot ziens
Elke nieuwe ontmoeting is een afscheid van iets eerder. Zeker op die momenten waarop één stap een keerpunt is richting de 180º bocht. Maar het afsluiten van vitale episoden impliceert niet automatisch vergeten. In feite zou de draad van het bestaan ​​zich noodzakelijkerwijs moeten ontvouwen in plaats van knopen te trekken waar alles smaller wordt, zodat er niets stroomt, vooral de waarheid die in staat is alle mogelijke nieuwe vooruitgang af te snijden zonder draden van schuldgevoel.
Diego en Claudia leggen de laatste hand aan de voorbereidingen voor het housewarmingfeest van hun huis op Menorca. Een paar dagen voor het evenement herkent Diego, terwijl hij met zijn gezin aan het wandelen is, op een terras een buitenlander die hij op een festival in de Verenigde Staten heeft ontmoet. Die vrouw, wier naam Diego niet kent en die hij al twintig jaar niet meer heeft gezien, hielp hem een ​​traumatische gebeurtenis te boven te komen. Diego zou haar graag willen begroeten, maar hij durft niet, want dan zou hij Claudia moeten vertellen hoe ze elkaar hebben ontmoet. Geïntrigeerd zal hij erin slagen haar weer te zien in een ontmoeting die zijn leven kan veranderen.
Na het internationale succes van The Perfect Days keert Jacobo Bergareche terug naar de roman met een spannend verhaal dat ingaat op passie, verlies en de kracht van het geheugen. Een boek waarin hij al zijn verteltalent tentoonspreidt en dat hem bevestigt als een van de meest veelbelovende schrijvers op de Spaanse literaire scene.
