Literatuur zonder contemplatie of poespas. Om het proza ​​aan te pakken van yanagihara men moet weten, zoals de wijze man zou zeggen, dat niets menselijks ons vreemd is, hoezeer het ons ook stoort. Soms is ongemak zowel emotioneel als intellectueel nodig om terug te keren naar dat open vlak van de meest antropologische visie.
De lauwheid, de middelmatigheid, de normaliteit... Dit alles distantieert ons van wat we het meest werkelijk zijn. De mens is ook geweld, niet noodzakelijkerwijs wreedheid; het is ook een diepe rusteloosheid om te overleven en angst voor de duisternis die de wereld altijd besluipt vanuit die onbekende kosmos.
En Yanagihara zal zijn angsten hebben, maar hij schrijft zonder angst, doordringend tot hij de vezel bereikt die alles verbindt, die ons allemaal verbindt in het dwingende gevoel van bestaan. Uiterlijk is essentieel in de uiteindelijke bedoeling van de auteur. Omdat we uitgaan van gemakkelijk herkenbare plekken, omgevingen en karakters waarmee we onszelf weerspiegeld kunnen zien. Totdat beetje bij beetje alles op schema ligt voor mistige paden van het lot.
Top 3 aanbevolen romans van Hanya Yanagihara
Zo weinig leven
Een intense en kronkelige reis van 1.000 pagina's. Een meesterlijke draad van het verstrijken van de tijd turen in een aantal fascinerende personages.
Om te ontdekken ... Wat mannen zeggen en wat ze zwijgen. Waar komt de schuld vandaan en waar gaat het heen? Hoeveel seks ertoe doet. Wie kunnen we vriend noemen. En tot slot... Wat is de prijs van het leven en wanneer houdt het op waarde te hebben?
Om dat en meer te ontdekken, hier is het Zo weinig leven, een verhaal over meer dan drie decennia vriendschap in het leven van vier mannen die samen opgroeien in Manhattan. Vier mannen die mislukking en succes moeten overleven en die in de loop der jaren leren economische, sociale en emotionele crises te overwinnen. Vier mannen die een heel eigenaardig idee van intimiteit delen, een manier van samenzijn die bestaat uit weinig woorden en veel gebaren. Vier mannen wiens relatie de auteur gebruikt om de grenzen van de menselijke natuur grondig te onderzoeken.
So Little Life is een waar literair fenomeen geworden, een ongekend succes op sociale media dat unaniem wordt geprezen door critici en lezers. Hanya Yanagihara, de auteur, is vergeleken met Jonathan Franzen en Donna Tartt vanwege haar vermogen om de psychologie van complexe personages meesterlijk te beschrijven en gaandeweg antwoorden te vinden op universele vragen. Een nieuwe jonge literaire stem die hier blijft.
Naar paradijs
Het uchronische heeft veel utopieën die er hadden moeten zijn. Met dat melancholische punt van involutie dat alle aandacht besteedt aan het terugkijken op de aaneenschakeling van menselijke fouten. IJdelheden en ambities zijn altijd misleidend.
De vraag in deze roman is om, vanuit vergelijkbare locaties die overblijven in het licht van het daverende heengaan van onze beschaving, te ontcijferen wat voor goeds er nog kan overblijven van het menselijke concept. Het voorbehoud is altijd het intrahistorische. Wat ons verzoent is altijd het idee dat liefde de oplossing had kunnen zijn op elk moment tussen verleden, heden, toekomst of welk ander ruimte-tijdvlak dan ook dat men in scène wilde zetten...
In een alternatieve versie van het Amerika van 1893 maakt New York deel uit van de Vrijstaten, waar het homohuwelijk is toegestaan. Een jongen uit een vooraanstaande familie wordt heen en weer geslingerd tussen trouwen met een door zijn grootvader gekozen vrijer of kiezen voor een muziekleraar met weinig middelen op wie hij verliefd is.
In een Manhattan dat in 1993 wordt belegerd door 'de ziekte', woont een jonge Hawaïaan samen met zijn partner, wiens leeftijd en inkomen de zijne ver overtreffen, en hij verbergt zijn moeilijke jeugd en het lot van zijn vader voor haar.
En in 2093, in een wereld geteisterd door plagen en geregeerd door een totalitaire staat, proberen een machtige wetenschapper en zijn familie de nodige strategieën te vinden om te overleven zonder elkaar onderweg te verliezen.
Als in een fascinerende en ingenieuze symfonie vormen deze drie delen een monumentale, historische en dystopische roman waarin liefde onmogelijk lijkt en de protagonisten echter, met hun beperkingen en geheimen, koppig zijn in het zoeken naar de enige manier om te bereiken het einde, het paradijs.
De mensen in de bomen
De eerste roman die na het grote succes van 'So Little Life' weerklank kreeg.
In 1950 gaat Norton Perina, een jonge arts die onlangs is afgestudeerd, mee op expeditie naar een afgelegen Micronesisch eiland, Ivu'ivu, op zoek naar een mysterieuze stam. Daar begint hij te onderzoeken wat hem ertoe zal brengen de Nobelprijs te winnen: de vreemde levensduur van de eilandbewoners. Voordat hij terugkeert naar de Verenigde Staten, besluit hij veertig inheemse kinderen te adopteren om hen uit de armoede te redden. Maar in 1995 klaagde een van zijn zonen hem aan wegens misbruik...
Terwijl ze een straf uitzit, schrijft Perina, op aandringen van haar trouwe collega Ronald Kubodera, haar memoires om het verloren prestige terug te winnen en haar onschuld te bewijzen. Een intrigerend verhaal over ambitie en de menselijke natuur in de stem van een wantrouwende verteller die, net als Humbert Humbert, ons gevoel voor ethiek ter discussie stelt.
