Vanuit het diepste deel van het leven, waar de werkelijkheid lijkt op te lossen in mistige drempels, vond Cristian Alarcón altijd verhalen om ons te vertellen. Eerst als journalist en daarna als verteller van fictie, of misschien niet zozeer van fictie, maar van profielen die zowel dicht bij ons staan als die in ons die vervreemding van het menselijke doen ontwaken als iets ver weg, vreemds, onaanvaardbaar voor ons leesbewustzijn en daarom in laatste instantie grensoverschrijdend.
In een bibliografie die zich richt op de hybride horizonten van degenen die ernaar streven schrijver te worden zonder het beroep van journalist op te geven, zoals gebeurde met Tom Wolfe of vele anderen, wat er met Alarcón is gebeurd, zal zeker leiden tot een interessante literaire carrière. En wij zullen hier zijn om het te vertellen.
Aanbevolen romans van Cristian Alarcón
het derde paradijs
Het leven gaat niet alleen voorbij als kaders kort voor de sluier van het schokkende laatste licht (als zoiets echt gebeurt, voorbij beroemde speculaties over het moment van de dood). Sterker nog, onze film overvalt ons op de meest onverwachte momenten. Het kan achter het stuur gebeuren om ons een glimlach te bezorgen voor die fantastische dag, jaren geleden, even perfect als geïdealiseerd...
Onze film vindt ons op lege momenten, tijdens routinetaken, midden in een onbeduidend wachten, kort voor het slapengaan. En dezelfde herinnering kan een herziening van het script hebben of een correctie van de richting van de film, met zijn zetel ergens in onze geest.
Cristian Alarcón vertelt ons op de meest levendige en waardevolle manier over de film van zijn hoofdrolspeler. Zodat we door aanraking kunnen voelen en zelfs kunnen ruiken die evocaties van het leven dat was en in zekere zin het leven vanuit die schuld kunnen zien. Bepaalde hoofdrolspelers begrijpen, is onszelf begrijpen. Daarom zal literatuur altijd nodig zijn.
Een schrijver onderhoudt zijn tuin aan de rand van Buenos Aires. Zijn jeugdherinneringen in een stad in het zuiden van Chili gaan daarheen, de verhalen van zijn voorouders, zijn grootmoeder, zijn moeder. Ook de ballingschap naar Argentinië en hoe het in die ballingschap de vrouwen zijn die de boomgaard, de tuinen, de solidariteit, het collectief planten.
Een genderloze, hybride en poëtische roman, om te lezen Het derde paradijs is om in een oogwenk het universum binnen te gaan van Cristian Alarcón, auteur van deze literaire, botanische en feministische reis die, verre van zichzelf uit te putten bij een eerste lezing, ons vraagt om terug te keren naar de tekst om de vele vragen die het oproept te beantwoorden.
“De hoofdpersoon speelt zich af op verschillende plaatsen in Chili en Argentinië en reconstrueert de geschiedenis van zijn voorouders, terwijl hij zich verdiept in zijn passie voor het cultiveren van een tuin, op zoek naar een persoonlijk paradijs. De roman opent een deur naar de hoop een toevluchtsoord te vinden voor collectieve tragedies in het klein."
Als ik sterf, wil ik dat ze cumbia voor me spelen
Oorspronkelijk gepubliceerd in 2003 en teruggevonden vanwege de verspreiding van het werk van een auteur die uiteindelijk werd beloond en erkend in een eerlijkere waarde. Maar ook op de achtergrond herleeft hij het mythische karakter van "El Frente" Vital aan wie Calamaro zelfs een van zijn liedjes opdroeg. Met de kroniek als achtergrond ontdekken we een werk vol contrasten, zoals al te raden valt in de uiteenlopende concepten van de titel. Een opmerkelijk verhaal over die menselijke context waarin gemeenheid en grootsheid uiteindelijk met elkaar in botsing komen en, zoals zelden, laatstgenoemde als overwinnaar tevoorschijn komt.
«-Zijn zoon is dood. Daar is het, raak het niet aan.
Op de aarden vloer lag Victor, met het brede, schone voorhoofd dat hem zijn bijnaam gaf, in een plas bloed, onder de tafel waar ze het proces-verbaal van zijn dood schreven.
Op 6 februari 1999 verhief de dood van een jonge jongen, het Vital Front, doorzeefd door de politie, tot de categorie van de mythe dat soort Robin Hood van de stad die wat hij had gestolen onder de buren verdeelde en aanleiding gaf tot de heilige die wonderen kan verrichten, zoals het veranderen van het lot van politiekogels.
