De 5 beste boeken uit de geschiedenis

Het hoeven niet de best verkochte boeken te zijn, of zelfs de meest populaire. We moeten ook niet aandringen op het ontlenen van narratieve kwaliteit aan de Bijbel of de Koran, de Thora of de Talmoed, hoezeer ze ook worden gebruikt. spiritueel bereik vul sommige soorten gelovigen of anderen...

Voor mij gaat het erom te wijzen op de boeken die tijdperken markeren, die hun tijd overstijgen en nieuwe inzichten kunnen vinden bij mensen (of zelfs bij buitenaardse wezens als we er ooit in slagen een geschreven erfenis van onze beschaving achter te laten) uit heel verschillende tijden. Alleen op deze manier kan de pretentieuze taak van het selecteren van de beste romans uit de geschiedenis.

Ja, ik zei romans omdat het over gaat fictie als de eerste zeef en zo ontdoen we ons van filosofen, denkers, revolutionairen en andere kroniekschrijvers van de toekomst van de mensheid. Er blijven romans of verhalen over, met de weerspiegeling van ons bestaan, van plots die de mens sublimeren in de eeuwige strijd tussen goed en kwaad, met de benadering van karakters ontleed in al hun fysieke, psychologische en emotionele dimensies. Fictie is LITERATUUR met hoofdletters.

Top 5 aanbevolen romans in de literatuurgeschiedenis

De graaf van Monte Cristo

De tragikomedie van het leven als avontuur. Veerkracht met een romantisch tintje, tinten van een afgelegen misdaadroman over de meest kwaadaardige aspecten van de menselijke conditie. Destijds een avant-gardistisch achtergrondverhaal, maar dat de meer klassieke benadering van begin, midden en einde respecteerde. Alleen de knoop is een precieze architectuur van meer knopen die in een ketting zijn ontwikkeld. Stuk voor stuk briljant vakmanschap om uiteindelijk een fascinerend netwerkraamwerk samen te stellen.

Scheepswrakken, kerkers, ontsnappingen, executies, moorden, verraad, vergiftigingen, persoonlijkheidsnabootsingen, een levend begraven kind, een herrezen jonge vrouw, catacomben, smokkelaars, bandieten... alles om een ​​onwerkelijke, buitengewone, fantastische sfeer te creëren, op maat van de superman wie daarin beweegt. En dit alles verpakt in een roman van gebruiken, die zich kan meten met de tijdgenoten van Balzac.

Maar bovendien draait het hele werk om een ​​moreel idee: het kwaad moet gestraft worden. De graaf, vanaf die hoogte die hem wijsheid, rijkdom en beheer van de draden van het complot geeft, staat als "de hand van God" om beloningen en straffen uit te delen en zijn vernietigde jeugd en liefde te wreken. Soms, wanneer hij wonderen verricht om de rechtvaardigen van de dood te redden, wordt de lezer overmand door emoties. Andere keren, wanneer hij de meedogenloze wraakacties uitdeelt, voelen we ons geschokt.

De graaf van Monte Cristo

De Quijote

Uitbundigheid in vorm en inhoud, ironie, eruditie op een populaire toon (een evenwicht dat voor geen enkele verteller behalve Cervantes bijna onmogelijk is). De avonturen en tegenslagen van Don Quixote lopen aan alle kanten over van fantasie. Maar elke scherpzinnige lezer realiseert zich al snel dat er naast het avontuur van Don Quixote en Sancho Panza veel gelijkenissen, leringen en moraal zijn. Een gek als hij is in staat om met elk nieuw hoofdstuk aan te tonen dat helderheid eerder het erfgoed is van degenen die de wereld beschouwen te paard met dezelfde schreden.

Don Quixote is de naam gekozen door Alonso Quijano voor zijn avonturen als dolende ridder in het fictiewerk De slimme heer Don Quichot de la Mancha, werk van de Spaanse schrijver Miguel de Cervantes.

Dun, lang en sterk, Alonso Quijano Hij was dol op ridderromans, zozeer zelfs dat hij aan hallucinaties begon te lijden en dacht dat hij een dolende ridder was, genaamd Don Quixote. In zijn avonturen op zoek naar zijn denkbeeldige dame, Dulcinea del Toboso, werd vergezeld door Sancho Panza, een realistische en hardwerkende plattelandsman, als schildknaap.

Don Quixote Hij brengt zijn leven verschillende keren in gevaar en combineert waanzin met momenten van grote helderheid, naast het tonen van een enorme naïviteit waar veel van de personages in het boek – de theoretisch verstandige – proberen misbruik van te maken.

De avonturen van Don Quixote Ze eindigen wanneer hij wordt verslagen door Vrijgezel Carrasco verkleed als ridder. Gedwongen om naar huis terug te keren en het ridderleven op te geven, Don Quixote Hij herwint zijn geestelijke gezondheid, maar sterft ziek van melancholie.

Don Quixote

Parfum

Patrick Süskind kwam met deze roman naar buiten. Chance wilde dat deze Duitse schrijver een van de meest unieke, opwindende en fascinerende romans uit de literatuurgeschiedenis zou tegenkomen. Het karakter van Grenouille bereikt door zijn excentriciteit een vergelijkbare intensiteit als Don Quixote. Omdat Grenouille slecht leeft met zijn straf zoals die voortkomt uit de oude straffen van de Griekse goden. Niemand kan het ruiken omdat het geen aroma heeft.

Iedereen wijst hem af vanwege zijn verontrustende aanwezigheid die het niets en de leegte nabootst... En toch is Grenouilles reukvermogen tot alles in staat, tot het synthetiseren van dat aroma dat leven, liefde, dood en zelfs de uiteindelijke gevolgen ervan oproept.

Vanuit de ellende waarin hij werd geboren, achtergelaten onder de hoede van enkele monniken, vecht Jean-Baptiste Grenouille tegen zijn toestand en klimt hij sociale posities op en wordt hij een beroemd parfumeur. Hij creëert parfums die ervoor zorgen dat hij onopgemerkt blijft of die sympathie, liefde, mededogen opwekken... Om deze meesterlijke formules te verkrijgen moet hij jonge maagdelijke meisjes vermoorden, hun lichaamsvloeistoffen bemachtigen en hun intieme geuren vloeibaar maken. Zijn kunst wordt een opperste en verontrustende goochelarij. Patrick Süskind, die een meester van het ironische naturalisme is geworden, brengt ons een zure en gedesillusioneerde visie op de mens over in een boek vol reukwijsheid, verbeeldingskracht en enorme voorzieningen. Zijn overtuigingskracht komt overeen met die van zijn karakter en hij biedt ons een literaire onderdompeling in de natuurlijke regenboog van geuren en in de verontrustende afgronden van de menselijke geest.

Parfum

Een gelukkige wereld

Dystopie als argument komt in de literatuur het dichtst in de buurt van een projectie van sociale kritiek die alleen fictie kan adresseren om ons allemaal alert te maken. Sinds onze wereld na de Industriële Revolutie is gevormd tot sterk geïnstitutionaliseerde samenlevingen, is het verborgen mechanisme van vervreemding juist aangepast rond de ontwikkeling van democratie als de maximale waarde. Als de democratie al het minst slechte van alle sociale systemen is, worden de zaken lelijk wanneer de verontrustende zwarte wolken van dystopianisme verschijnen en wordt het 'demos'-gedeelte van het woord volledig verdraaid.

Naast de utopie van Thomas More waaruit dit latere antagonistische idee voortkomt, was Huxley de eerste die naar de mogelijke, meest haalbare drift keek als de macht erop stond op de meest sluwe manier te onderwerpen, die soms van onschatbare waarde was. Het resultaat is een altijd noodzakelijke roman, een voorloper van 1984 van Orwell of Animal Farm van dezelfde auteur.

Een pionier zijn is kenmerkend. En nu het hele terrein vrij is voor Huxley, is zijn dappere nieuwe wereld de roman van dystopische romans, een essentieel werk vanwege het ritme natuurlijk, maar ook vanwege de becommentarieerde achtergrond.

Een gelukkige wereld

Oorlog en vrede

Toegegeven, een zwaar werk als er ooit een was. Maar daar gaat het om, toch? Als we een goede roman lezen, wenst een deel van ons dat er nooit een einde aan zou komen, of dat is wat we voelen als we de laatste pagina omslaan. En als dit gebeurt, als het werk nacht na nacht doorgaat met lezen, met een bijna orgastisch intellectueel genot (ik weet niet of dat laatste een complete tegenspraak is), klagen we over hoe lang het duurt...

Natuurlijk lijken de honderden en honderden pagina's serieuzer als je nog niet bent begonnen met lezen. Als het plot eenmaal op zijn plaats is, laat het ons leven in dat epos dat alles behandelt, van het historische tot het existentiële. Misschien geeft het feit dat het aanvankelijk werd geschetst als een werk in afleveringen het zijn unieke identiteit als divers werk, een onvoorspelbaar en magisch mozaïek dat ons nu in de details doet duiken en ons plotseling uit het niets haalt zodat we alles kunnen zien. dat het bevat, gaat uit van een holistisch perspectief naarmate we steeds meer perspectief krijgen op historische gebeurtenissen en mensen.

Oorlog en vrede, gepubliceerd in afleveringen in het tijdschrift The Russian Messenger tussen 1865 en 1867 en in boekvorm in 1869, bleven in die tijd verwarring veroorzaken en vervolgens, tot op de dag van vandaag, hartstochtelijke pogingen tot definitie. De hoofdpersonen vormen een representatief beeld van de Russische aristocratie van het begin van de XNUMXe eeuw. Tolstoj koppelt zijn avatars ten tijde van de Napoleontische oorlogen aan die van historische figuren en die van gewone mensen, en omvat het epische en het huiselijke, het publieke en het intieme, vaak vanuit onverwachte perspectieven: niet alleen die van een hoog bevel. die van een ordonnans, maar zelfs die van een zesjarig meisje... of die van een paard.

Oorlog en vrede
post beoordelen

2 reacties op “De 5 beste boeken uit de geschiedenis”

  1. 1. Rood en zwart van Stendhal
    2. Misdaad en straf door Dostojevski
    3. Pantaleon en de bezoekers van Vargas Llosa
    4. Eugenie Grandet van Balzac
    5. Pygmalion door Bernard Shaw

    antwoord

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.