Er is iets hondsdolle oprechtheid aan schrijvers die niet die regelmatige cadans behouden die elke bestsellerrichtlijn aanbeveelt. Omdat je soms dingen te vertellen hebt en andere keren gewoon niet. zarraluki Hij is een van die Guadianeske vertellers. Een auteur die tevoorschijn komt wanneer hij het minst wordt verwacht om goede verhalen te redden van de presenteren van beurt of van andere tijden. Want rust zorgt natuurlijk voor diepte of in ieder geval een grotere lading essenties uit onvermoede grondwaterstanden, daar waar de menselijke ziel in de geul stroomt.
De vraag in het geval van deze Barcelona-auteur is om zijn literaire toekomst met die smaak voor ontdekking te observeren. Want als je schrijft als je iets te vertellen hebt, vormen je boeken uiteindelijk onafhankelijke symfonieën. En alleen de creatieve afdruk van de auteur slaagt erin om de uiteindelijke weerkaatsing van zoveel bronnen te ondersteunen.
Verhalen van hier en daar, met evocaties van de jonge auteur die literatuur ontdekt als experiment en verzoening. Of zoals die andere schrijver die al een haat-liefdeverhouding heeft aangenomen met een literatuur die niet bezweert en zelfs geen placebo is, maar die de noodzakelijke vonk van urgent leven doet ontwaken. Daarom moeten auteurs zoals hij schrijven wanneer ze willen en waarover ze willen. De schrijvers hebben geen andere keuze dan de superhelden die zich wijden aan hun missie met hun eeuwige conflicten...
Top 3 aanbevolen romans van Pedro Zarraluki
De curve van de vergetelheid
Perfecte plannen gaan als die perfecte stormen die verborgen zijn achter vredige stiltes. Omdat één ding is hoe een paar vrije dagen worden gepland in toast op vriendschap en iets heel anders dat uiteindelijk de gok begrijpt die het lot is om alles te verstoren.
In juli 1968 kwamen Vicente Alós en Andrés Martel, twee vrienden van boven de vijftig, per boot vanuit Barcelona op Ibiza aan. Beiden bevinden zich op een moeilijk moment in hun leven: Vicente is gescheiden van zijn vrouw en Andrés is net weduwnaar geworden. Ze worden vergezeld door hun dochters, Sara en Candela, die ondanks dat ze samen zijn opgegroeid heel verschillend van elkaar zijn. Aangekomen op het eiland vestigen ze zich in een eenzame herberg in een afgelegen baai, en zo begint een lange en ogenschijnlijk vredige zomer.
Maar ook een absurde tragedie, oude wrok en onopgeloste meningsverschillen reizen mee met Vicente en Andrés. Terwijl ze geleidelijk aan dat verleden doen herleven, zullen de jonge vrouwen de zorgen van een toekomst onder ogen moeten zien die, onder de echo's van een onrustige wereld, voor hen verschijnt als een ondoorgrondelijke afgrond. De curve van de vergetelheid duikt in de problemen, angsten en hoop van twee generaties die op een ander maar cruciaal moment in hun leven worden geconfronteerd met de valkuilen en grillen van het verstrijken van de tijd.
een moeilijke opdracht
In de onmiddellijke naoorlogse periode in Spanje, wanneer alles waaruit de samenleving bestaat afbrokkelt en verdwijnt, wanneer alle referenties verloren zijn gegaan, zorgen alleen de sereniteit en toewijding van sommige mensen ervoor dat het leven zijn gang gaat. In A Difficult Order krijgen de vrouw van een vijand van de opstand en haar dochter wraak en worden ze gedwongen in ballingschap te gaan naar het eiland Cabrera, waar enkele kleine hutjes, een kantine, een visser, een militair detachement - gewaarschuwd door een mogelijke aanval door het Engelse leger - en een Duitse kluizenaar het beknopte landschap van mogelijke compagnieën vormen.
Ondertussen neemt op Mallorca een man de meest onaangename baantjes aan in ruil voor vergiffenis van de autoriteiten voor een duister verleden; Bij deze gelegenheid moet je een einde maken aan het leven van een Duitse spion die het Derde Rijk heeft verraden en zich verstopt in Cabrera.
Ik wacht binnen op je
In de korte verhalen worden de redenen voor het schrijven van elke auteur ontdekt. Omdat in de karakters van kleine levens die worden geconfronteerd met vluchtige scenario's, die nuances ontsnappen van waar elke verteller naar op zoek is in zijn literatuur. Schrijven is een andere vorm van die langverwachte zoektocht die het rationele en het menselijke baseert. In deze verhalen gaan we uit van de weinige antwoorden die overblijven...
De personages in deze verhalen weten niet dat ze in de gaten worden gehouden. Een meisje leert haar vader te doen alsof hij slaapt om aan doodlopende situaties te ontsnappen; een oude vrouw die voor het eerst televisie ziet, ontdekt met El Padrino de relatie tussen weer en sprinkhanen; het gesprek tussen twee broers verandert in een opstand tegen het leven dat hun vader hun gaf; Sonia slokt blikjes gecondenseerde melk op als opluchting voor een cadeau dat haar overweldigt...
En dan komt het moment dat er voor hen iets gaat veranderen dat van vitaal belang is, zonder dat ze zich bewust zijn van wat er gebeurt. Ieder van ons zou, indien geobserveerd in een moment van fragiele intensiteit, dit boek kunnen bewonen. Met zijn karakteristieke humor en zijn verfijnde elegantie, maar ook met een onuitputtelijke tederheid, onthult Pedro Zarraluki het onverwachte vermogen van levens die de bodem lijken te hebben bereikt om met verbeeldingskracht weer boven te komen en hun waardigheid te hervinden.
