De 3 beste boeken van Pedro Almodóvar

Ja, we praten over Pedro Almodóvar en boeken. Omdat de scripts door Pedro Almodovar ze verdienen het ook om gelezen te worden en niet alleen op het podium vertegenwoordigd te worden. Voorbij de bijzonder vreemd kleurrijke scenografie om terreinen of personages te bedekken die zijn genomen door zielen die ook doordrenkt lijken te zijn met felle kleuren van de intense duisternis die regeert in de diepten van de ziel.

Iets soortgelijks gebeurt met Woody Allen of destijds met Hitchcock om twee van de grootste filmmakers te noemen. Literatuur gaat verder dan het oorspronkelijke formaat en omvat uiteindelijk elke manifestatie in de vorm van de creatieve tekst van de dag. Het naderen van scripts geeft een gevoel van achter de schermen inzicht in wat de auteur aan het voorbereiden is voor zijn publiek.

In het geval van Almodóvar heeft het observeren vanuit de plot zelf een speciale smaak in het geval van de personages. Als iets een script heeft, is dat het leven. Wanneer een man als Almodóvar begint met scripten, in staat, zoals we al weten, om te zoeken naar het strippen van elke hoofdrolspeler tot voorbij de huid, rest ons de laatste zoektocht naar alles wat ons beweegt in die reflectie, dat is de karakterisering en psychologische profilering van degenen die de plot verplaatsen, zielen zoals de onze.

Top 3 aanbevolen scripts van Pedro Almodóvar

La piel que habito

Niet dat ik erg Almodóvar was. Maar deze film veranderde mijn perspectief. Zeker omdat het op het juiste moment bij mij kwam, dat moment dat je smaak een onverwachte wending neemt om je open te stellen voor nieuwe mogelijkheden met de initiatie van de materie en de ontdekking dat het verbreden van het prisma impliceert ...

Sinds zijn vrouw bij een auto-ongeluk over haar hele lichaam brandwonden heeft opgelopen, is plastisch chirurg Robert Ledgard geïnteresseerd in het creëren van een nieuwe huid waarmee hij haar had kunnen redden. Twaalf jaar later slaagt hij erin om het in zijn eigen laboratorium te kweken, een huid die gevoelig is voor strelingen, maar een echt pantser tegen alle agressie. Hiervoor heeft hij gebruik gemaakt van de mogelijkheden die celtherapie biedt.

Naast jarenlange studie en experimenten had Robert een menselijke cavia nodig, een medeplichtige en geen scrupules. Scrupules waren nooit een probleem, ze maakten geen deel uit van zijn karakter. Marilia, de vrouw die voor hem zorgde vanaf de dag dat hij werd geboren, is zijn handlanger. En wat betreft de menselijke cavia... Aan het eind van het jaar verdwijnen tientallen jongeren van beide geslachten uit hun huizen, in veel gevallen uit eigen vrije wil. Een van deze jonge mensen deelt uiteindelijk met Robert en Marilia het prachtige herenhuis El Cigarral. En hij doet het tegen zijn wil...

Pijn en glorie

De autobiografie, hoewel genuanceerd in de richting van het romantische, is niet gemaakt voor politieke leiders en andere bendes die op zoek zijn naar zelfpromotie, boetedoening of wat dan ook. Niets weerzinwekkender dan dat verhaal op een toon van bekentenis, maar leger dan een bord na het vasten. In het geval van Almodóvar leidt alleen die daad van echte terughoudendheid uiteindelijk tot een oprechte reflectie van wat hij is, van de angsten die hem in de greep houden en van wat er misschien nog over is van hoop. Rauwe waarheden die ontroeren...

Salvador Mallo is een ervaren filmregisseur die aan meerdere kwalen lijdt, maar het ergste van zijn kwalen is het onvermogen om door te gaan met filmen. De mix van medicijnen en drugs zorgt ervoor dat Salvador het grootste deel van de dag op de grond ligt. Deze toestand van slapeloosheid brengt hem naar een tijd in zijn leven die hij als verteller nooit heeft bezocht: zijn jeugd in de jaren zestig, toen hij met zijn ouders emigreerde naar een stad in Valencia op zoek naar welvaart. Ook zijn eerste volwassen liefde duikt weer op, al in Madrid in de jaren tachtig, en de pijn die de breuk veroorzaakte.

Salvador neemt zijn toevlucht tot het schrijven als de enige therapie om het onvergetelijke te vergeten. Deze oefening voert hem terug naar de vroege ontdekking van de cinema, toen films werden geprojecteerd op een witgekalkte muur, in de open lucht, ruikend naar plas, jasmijn en een zomerbriesje. Nogmaals, je zult ontdekken dat de bioscoop je enige redding kan zijn in het aangezicht van pijn, afwezigheid en leegte.

parallelle moeders

Het ding over Almodóvar en de vrouw heeft iets van een rode draad in zijn werk. Niemand ontsnapt aan die kracht van het vrouwelijke die veel van zijn werken met een iconische missie overspoelt. Het vrouwelijke veranderde in een universum geconcentreerd in elke protagonist, in al hun acties, hun motivaties en hun strijd. Een werk dat ingaat op dat idee dat voor Almodóvar het vrouwelijke en het moederlijke concentreert als beelden van de enig mogelijke eeuwigheid vanuit een visioen van aanstaand moederschap dat in onverwachte afgronden kijkt.

Twee vrouwen, Janis en Ana, vallen samen in een ziekenhuiskamer waar ze gaan bevallen. Ze zijn allebei single en zijn per ongeluk zwanger geraakt. Janis, van middelbare leeftijd, heeft geen spijt en in de uren voorafgaand aan de bevalling zit ze vol; de andere, Ana, is een tiener en is bang, spijt en getraumatiseerd. Janis probeert haar op te vrolijken terwijl ze slaapwandelen door de ziekenhuisgang. De weinige woorden die elkaar in die uren kruisen, zullen een zeer hechte band tussen de twee scheppen, die het toeval op zo'n klinkende manier zal ontwikkelen en bemoeilijken dat het het leven van beide zal veranderen.

Andere interessante boeken van Pedro Almodóvar

de laatste droom

Om over zichzelf te praten, wordt Pedro Almodóvar in dit boek losgelaten, meer nog dan in Pain and Glory, om door te gaan met de taak van reconstructie of op zijn minst onderzoeken, in wat we ziel noemen. Het resultaat is een werk voor mythomanen en filmliefhebbers op zoek naar de ultieme motieven van de maker.

Dit boek komt het dichtst in de buurt van een gefragmenteerde autobiografie. [...] De lezer krijgt uiteindelijk de maximale informatie van mij als filmmaker, als verhalenverteller en de manier waarop mijn leven het ene met het andere vermengt».

Zo omschrijft de auteur dit boek, in een briljante inleiding die ook als perspectief dient: de twaalf verhalen waaruit het bestaat bestrijken verschillende periodes, van eind jaren zestig tot heden, en ze weerspiegelen een aantal van zijn obsessies. naast zijn evolutie als kunstenaar.

De donkere schooljaren, de invloed van fictie in het leven, de onverwachte effecten van toeval, de verfijning van humor, de nadelen van roem, de fascinatie voor boeken of het experimenteren met verhalende genres zijn enkele van de thema's die dit must-have boek bevolken, die meerdere leeslagen bevat.