Bij robert walser, bood de schrijver onderdak aan de gek die graag de controle wilde overnemen. In voldoende doses waanzin ontstonden er grote boeken tussen de andere poëtische roepingen die ook de eerste Walser bezighielden. Maar elke geest die is ondergedompeld in de innerlijke labyrinten van verdriet, pijn, angst of vergetelheid, geeft uiteindelijk de rede op en daarom ook de literatuur in het geval van Walser.
Afgezien van valse pseudo-romantische idealisaties over welke vorm van dementie of waanzin dan ook, valt de vruchtbare bibliografie van deze Zwitserse schrijver in grotere mate op in zijn eerste bevestigingen als jonge romanschrijver, en wordt deze in latere stadia verwaterd. Walser wendde zich altijd tot de literatuur als toevluchtsoord voor zijn trauma's en handicaps. Maar slechts op bepaalde momenten vond hij in de literatuur die vreemde helderheid op de rand van de afgrond. Een helderheid die hem inderdaad de kans gaf om geweldige verhalen te componeren.
Met de kwestie Walser en geestesziekte opent zich een interessante ruimte waar veel andere schrijvers van alle tijden een plaats zouden hebben, van Edgar Allan Poe omhoog Foster Wallace. Maar dat zou een andere kwestie zijn om aan te pakken. Voorlopig houden we het beste van Robert Walser over.
Top 3 aanbevolen romans van Robert Walser
De gebroeders Tanner
De openhartigheid waarmee de auteur dit werk benaderde, onthult onmiddellijk een onverholen transmutatie van zijn persoonlijkheid. Alles heeft zijn rechtvaardiging of excuus, van de meest voor de hand liggende excentriciteit tot de meest intieme obsessie. Literatuur maken over wat ons beweegt als een dictaat dat ons er niet toe brengt net als anderen te zijn, is een creatief heldendom.
Het punt is dat, afgezien van het feit dat Simón, de hoofdrolspeler, wel of niet Robert Walser is, die openhartigheid zich uitstrekt als een verontrustende deken van zekerheden, bewijzen, ongemakkelijke waarheden en sensaties van de noodzaak van het leven, van het huidige als een feit. uniek ongetwijfeld. Onze vastberadenheid om niet te leven of die ruimte in te nemen die elke seconde bepaalt die verstrijkt op het moment waarop we ademen, is de meest ongemakkelijke tegenstrijdigheid. Het ontdekken ervan kan even waar als gek zijn. Robert Walser wist het meteen en bracht het tot uitdrukking in deze eerste briljante roman van zijn leven.
De Tanners zijn een stel verliezers, misschien gekenmerkt door hun achternaam (genetica) of misschien op het verkeerde been gezet door de omstandigheden. Het gaat erom in hen die veroordeling van het lot te ontdekken. Er is dus geen andere keuze dan te wandelen en te genieten van het heden onderweg, waar geen nederlagen of ontberingen zijn, alleen paden en ritmes van seconden en ademhaling.
Jakob van Gunten
Al op zeer jonge leeftijd leek Walser te raden in de vernietiging van alle wil en ambitie, een geweldige prestatie om weg te leven van een insubstantieel bestaan dat eindigt in lege levens en schuldgevoelens. Misschien was het ook een manier om zijn meest uitgesproken sociale fobieën te kanaliseren. Het punt is dat het idee vreemd genoeg aansloeg, zoals de jongeman in The Catcher in the Rye Salinger, maar indien mogelijk in een meer nihilistische context.
“Je leert hier heel weinig, er is een gebrek aan onderwijzend personeel en wij, de jongens van het Benjamenta Instituut, zullen nooit iets bereiken, dat wil zeggen: morgen zullen we allemaal zeer bescheiden en ondergeschikte mensen zijn. Het onderwijs dat ze ons geven bestaat er in essentie uit om ons geduld en gehoorzaamheid bij te brengen, twee eigenschappen die weinig of geen succes beloven. Interne successen, ja. Maar welk voordeel haalt u eruit? Wie worden door innerlijke veroveringen gevoed?
Zo begint Jakob von Gunten, de derde roman van Robert Walser, de meest geliefde, maar ook de meest controversiële en vernieuwende roman van de auteur, geschreven in 1909 in Berlijn, drie jaar na het verlaten van het Instituut waar hij was opgeleid. En de grote protagonist van dit "bijzonder delicate verhaal", volgens een oordeel van Walter Benjamin, is het Benjamenta Instituut zelf: de student Jakob laat ons via zijn dagboek kennismaken met al zijn geheimen, zijn drama's en kleine tragedies en al zijn mysteries, waardoor het een van de meest memorabele locaties in de XNUMXe-eeuwse literatuur is.
Assistent
Destijds had deze roman een meer morbide strekking omdat hij bepaalde gebeurtenissen rond een tijd waarin Walser in dienst stond van een relevant personage uit zijn tijd nauw benaderde. Tegenwoordig gaat het over iets anders. Omdat de visie van Walser, omgezet in de behulpzame Joseph, ons meevoert naar die innerlijkheden van paren die uit elkaar gaan, van samenleven dat explodeert, van wonden die opengaan om nooit meer te sluiten.
Assistent vertelt, met buitengewone ironie, het verhaal van de ingenieur Tobler, die na het faillissement van zijn vrouw en vier kinderen scheidde, een proces dat stap voor stap en op de meest onderdanige manier zal worden gevolgd, zijn trouwe werknemer Joseph. Walser vertelt over een autobiografische ervaring, licht gewijzigd, nadat hij zes maanden in het huis van ingenieur Dubler had gewerkt. De roman verscheen in 1908 en werd door critici met het grootste enthousiasme ontvangen.
