De 3 beste boeken van Nieves Herrero

Voor degenen onder ons die al een paar jaar meeslepen, het gezicht van Sneeuwsmid het maakt deel uit van dat enorme televisiebeeld. Want voorheen waren de kijkcijfers iets anders en de presentatoren bezetten het grootste deel van het binnenlandse amusement in heel Spanje.

Maar naast het herkennen van de jaren die degenen die hier schrijven koesteren, weten we momenteel bijna meer over het verhalende aspect van deze auteur dan haar televisiebeeld gericht op regionale televisie of meer specifieke samenwerkingen.

Het punt is dat er opnieuw sprake is van een dualiteit tussen journalistiek en literatuur, zoals ook voorkomt in andere gevallen van een vergelijkbare generatie van Nieves Herrero, zoals het geval van Theresa Oud, of in andere nieuwere nieuwere gezichten van het grote scherm zoals Carme Chaparro, om vrouwen te noemen in die dubbele taak van communiceren en schrijven ...

In het werk van Nieves Herrero vinden we verhalen met biografische kenmerken die romans maken met dat vleugje realisme, voor lezers die graag genieten van bijna chronische profielen. Een verteller waarmee je altijd succes zult hebben voor wie houdt van intieme historische verhalen gericht op de recente tijd.

Top 3 aanbevolen romans van Nieves Herrero

Wat hun ogen verborgen hielden

Er zijn lezingen die puur morbide zijn. Omdat we allemaal weten over de historische evolutie van bepaalde rampzalige personages, maar er is weinig bekend over de dilemma's die ook parallelle situaties beschrijven buiten de historische omstandigheden zelf ...

Wat zijn ogen verborgen hielden, bevat het best bewaarde geheim van de Spaanse high society van de jaren veertig: de geheime passie van Sonsoles de Icaza, getrouwd met de markies de Llanzol, en Ramón Serrano Súñer, de zwager van Franco. Uit die relatie werd een meisje geboren dat de markies als de zijne opvoedde: Carmen Díez de Rivera, een figuur van enorm belang tijdens de Transitie.

De hoofdrolspelers komen weer tot leven in deze roman die is veranderd in een succesvolle televisieserie dankzij Nieves Herrero, een schrijver die als geen ander kan doordringen in de ziel en ambitie van een man en een vrouw, en die het verstrijken van de tijd niet kon toestaan zal ze voor altijd vergeten.

Die blauwe dagen

Deze roman is een van de meest ontroerende liefdesverhalen ooit geschreven. Het verhaal van een onmogelijke en geheime passie die voor altijd in de ziel van de lezers zal blijven. Nieves Herrero onthult voor het eerst het ware leven van Pilar de Valderrama, de muze van Antonio Machado, een vrouw die in de schemering van haar dagen de moed had om de wereld te bekennen dat zij de Guiomar was van wie sommigen van de mooiste verzen van de dichter. Als lid van de high society van Madrid, getrouwd en drie kinderen, zette ze alles op het spel voor de liefde van de enige man die haar kon begrijpen.

Aan de hand van de getuigenis en niet-gepubliceerde documentatie van de kleindochter van Guiomar, reconstrueert de auteur dit fascinerende verhaal terwijl ze ons door enkele sleuteljaren van onze recente geschiedenis leidt, met als hoogtepunt de dood van Machado in Collioure in 1939. In zijn zak vonden ze een laatste regel : "Die blauwe dagen en die kinderzon." Stierf hij met de gedachte aan Pilar, de echte vrouw, altijd in het blauw gekleed, verborgen achter de Guiomar van de gedichten? Het antwoord staat op deze pagina's.

De juwelier van de koningin

De juwelen zijn trouwe bewakers, niet alleen van het verstrijken van de tijd, maar van de grote geheimen van liefde en liefdesverdriet van degenen die ze hebben gedragen. Koninginnen hebben ze als amuletten gedragen en ook als teken van macht. Deze pagina's geven een andere en originele visie op Victoria Eugenia de Battemberg, de laatste Spaanse koningin voor de Tweede Republiek. Ze kwam in 1906 vanuit Engeland naar Spanje om met Alfonso XIII te trouwen, wat een nieuwe wind aan het hof bracht en veel kritiek kreeg voor wat als overtredingen werden beschouwd.

Tussen politieke samenzweringen, aanvallen, teleurstellingen en ballingschap ging zijn bestaan ​​voorbij. Terwijl haar leven uiteenviel als gevolg van de bloedziekte die sommige van haar kinderen erfden en de voortdurende ontrouw van de koning, leerde haar juwelier, Ramiro García-Ansorena, haar via haar sieraden de geschiedenis en het leven van de koninginnen van Spanje. Hij liet haar ook begrijpen dat diamanten, parels en edelstenen haar kracht en zekerheid zouden zijn: "Een juweel is het enige dat eeuwig meegaat." Haar buitengewone ketting van briljante chatons groeide samen met het gebrek aan liefde van de koning voor haar.

Victoria Eugenia, Ena, liet in haar testament de "voorbijgaande juwelen" achter die vandaag in handen zijn van koningin Letizia. Van hen allen steekt er één boven alle anderen uit en een verschrikkelijke vloek drukt op haar. Zoals de hoofdpersoon zegt: "Een koningin zijn geeft je geen geluk."

Andere interessante boeken van Nieves Herrero

Carmen

Schrijven over de dochter van dictator Franco is een daad van moed. Sneeuwsmid Hij begon dat te doen met de wil om de belanghebbende erbij te betrekken. En uiteindelijk was het zo, Carmen deed mee en bracht de journalist op de hoogte van tot nu toe onbekende feiten en anekdotes.

Alvorens in details te treden, moeten we uitgaan van een onweerlegbaar argument: niemand maakt zich schuldig de zoon van wie dan ook te zijn. Wat de dictator Franco deed, was niet zijn enige nakomeling binden. Geboren worden is een onvrijwillige gebeurtenis, en mogelijk opgroeien naast een vastberaden vader neigt uiteindelijk naar hem toe, naar zijn vergeving en de aanname van zijn figuur.

Omdat Carmen, het meisje, volledig geïsoleerd van alles opgroeide. De werkelijkheid zou hij later ontdekken... Niemand kan in Carmen zijn, alleen zij. Wat werd onthuld toen hij kennis van alles verwierf, zou een deel van een innerlijk conflict veronderstellen, maar vergis je niet, ieder van ons zou een vader en een moeder blijven vereren. Het is een kwestie van emotioneel overleven...

Bovendien was Carmen een meisje dat in angst was opgevoed, zo staat te lezen. Ik veronderstel dat het een kwestie was van haar moeders eigen angst voor de omstandigheden waarin ze moest leven, met de constante dreiging die over haar vader, over haar en ook, waarom niet, over haar geliefde dochter opdoemde.

Maar naast deze details van de eerste Carmen, vindt Nieves Herrero ook zijn weg naar het volwassen leven van Franco's dochter, of alleen Carmen, zoals hij toegeeft dat hij graag al op dit punt en al vele jaren wordt genoemd.

En soms is het beknopt, zonder verdere verdieping. Maar op andere momenten vertelt hij op zijn gemak over zijn specifieke ervaringen. Zonder twijfel een intens leven dat van Carmen, de vrouw, degene die iets te vertellen heeft over de altijd in twijfel getrokken schaduw van haar genetische erfgoed.

Gelukkig overwint uiteindelijk de persoon, de vrouw. Etiketten worden altijd van buitenaf geplaatst. En wat uiteindelijk van de persoon overblijft, in zijn hart, is een verdediging tegen de kwetsbaarheid van het leven en tegen de zeer persoonlijke omstandigheden, evenals tegen de unieke waarheden en de grote leugens.