De dramaturgische inslag van Nell Leyshon vloeide op natuurlijke wijze over in een roman met als thema levens op papier die op tafels van papier zouden worden getoond.
Intimiteit met vervulde claims; essentiële onsterfelijkheid die de dingen, de kamers, de wegen en paden van een Engels platteland doordringt. Het leven is eigenlijk die fase waarin de personages bewegen, declameren, indien nodig overdrijven en uiteindelijk de generale repetitie beleven. Vlak voor een werk dat nooit zal worden uitgevoerd, zoals de romans van Milan Kundera.
Precies tastbare karakters, vol tact. Maar uiteindelijk ook voelbaar in zijn versie van zielen en schaduwen die de plaatsen bewonen die nog niet door de toekomst zijn verslonden. Met dat vleugje melancholie dat alles wat decadent is met zich meebrengt, als de waarde van een vergankelijk menselijk lot koel wordt geanalyseerd.
Daarom kan de vraag, de poging om een ​​bestaan ​​van gronden te voorzien, alleen bereikt worden in de literatuur, in welke vorm dan ook. En weinig kan alleen maar worden vereeuwigd. Wat intrahistorisch blijft, is de evolutie van de personages in de juiste periode. Schrijven over het verleden is het voor altijd doen herleven van tot zwijgen gebrachte stemmen. Dat is de missie van Nell Leyshon en door geloof bereikt ze die in elk van haar boeken...
Top 3 aanbevolen Nell Leyshon-romans
De kleur van melk
Er zijn mensen die bestaan ​​en mensen die leven. Wie alleen bestaat, kan geen grote verhalen vertellen. Degenen die leven, daarentegen, bieden dat Homerische punt dat ons naar tragedies leidt waar grote kleine helden worden gesmeed op zoek naar hun terugkeer naar huis, als er een thuis is, of om een ​​nieuw Ithaca te ontdekken, als er Ithaca is.
Elias Canetti schreef dat in de zeldzame gevallen dat mensen erin slagen zich te bevrijden van de ketenen die hen binden, ze meestal onmiddellijk daarna het slachtoffer worden van nieuwe. De vijftienjarige Mary woont met haar gezin op een boerderij op het platteland van het Engeland van de jaren 1830, heeft melkkleurig haar en werd geboren met een fysieke afwijking in één been, maar slaagt er even in om aan de ondergang van haar familie te ontsnappen wanneer ze als bediende naar het werk wordt gestuurd om voor de zieke vrouw van de dominee te zorgen. Dan heb je de kans om te leren lezen en schrijven, om te stoppen met het zien van "slechts een stel zwarte lijnen" in boeken. Als ze echter de wereld van schaduwen verlaat, ontdekt ze dat de lichten nog meer verblindend kunnen zijn, dus Mary heeft alleen de macht om haar verhaal te vertellen om te proberen troost te vinden in het geschreven woord.
In The Colour of Milk heeft Nell Leyshon met tragische schoonheid een overweldigende microkosmos nagebootst, bevolkt door personages als Mary's vader, die het leven vervloekt omdat hij hem geen zonen heeft gegeven; Opa, die doet alsof hij ziek is om zijn lieve Mary nog een keer te zien; Edna, de meid van de dominee die drie lijkwaden onder haar bed bewaart, een voor zichzelf en de andere voor een man en kind die ze niet heeft; dit alles, omgeven door een landelijke omgeving die stroomt op het ritme van de seizoenen en het werk van de boerderij, die tot leven komt met een hartverscheurende onschuld dankzij Mary's vastberadenheid om een ​​geschreven getuigenis achter te laten van het verworven lot, dat ze niet langer kan opgeven.
Het bos
Er is een vreemd en zelfs sinister contrast tussen die kinderdiefstallen die overal plaatsvinden. Het kan een eenvoudige oefening in vijandigheid zijn vanuit het standpunt van andere kinderen; of een oorlog die alles verwoest. De vraag is om de paradoxale situatie aan te pakken en die jeugd onder ogen te zien die niet in staat is zichzelf in de spiegel van hun omstandigheden te vinden. Empathie vanuit de ingewanden om overblijfselen van de mensheid te herstellen, als we die nog hebben.
In een door het Duitse leger bezet Warschau groeit de kleine Paweł – vindingrijk, nieuwsgierig en beïnvloedbaar – op beschermd in de vertrouwde sfeer van zijn huis, omringd door vrouwen: zijn grootmoeder van moederskant, zijn tante Joanna en vooral zijn moeder Zofia, een vrouw verscheurd tussen liefde voor haar zoon en spijt over het verlies van onafhankelijkheid dat het moederschap haar oplegt, haar wegneemt van haar cello, haar langverwachte lectuur en uiteindelijk van haar meest intieme zelf.
Voor Paweł is dat huis zijn wereld, en hij staat op het punt het te verliezen. Op een nacht brengt zijn vader, een lid van het verzet, een ernstig gewonde Britse piloot naar huis, wat een reeks gebeurtenissen veroorzaakt die moeder en zoon zullen dwingen te vluchten en zich in het bos te verstoppen.
de zangschool
Engeland, 1573. De kleine Ellyn brengt haar dagen door met werken van zonsopgang tot zonsondergang op de eenvoudige boerderij van haar familie, waarbij ze de uitwerpselen van dieren opruimt en wordt gekleineerd en geslagen door haar broer Tomas. Sinds hun vader door een ongeluk gehandicapt raakte, en nog meer nu een nieuw zusje, Agnes, in die wereld van ellende en ontbering is aangekomen, moet iedereen nog harder werken om in zijn levensonderhoud te voorzien.
In deze sfeer van brutaliteit, vermoeidheid en smerigheid is Ellyns enige vreugde Agnes, met wie ze een heel speciale band heeft. Alles zal een onverwachte wending nemen op de dag dat Ellyn naar de markt gaat en, gedreven door nieuwsgierigheid, een lege kerk binnengaat waar ze een lied hoort zoals ze nog nooit eerder heeft gehoord, een lied dat haar doet schudden, dat haar doet zweven.
Precies vanaf dat moment begint er een sterk verlangen in haar te groeien: naar de zangschool gaan, waar jonge heren leren zingen, maar ook lezen en schrijven, een plek waar je nooit honger lijdt en waartoe meisjes echter de toegang wordt ontzegd. De vastberadenheid om haar droom te vervullen zal Ellyn ertoe brengen in opstand te komen en zich voor te doen als een jongen, maar hoe lang kan ze dit bedrog volhouden? Hoe lang zal hij de ketenen kunnen verdragen die aan de waarheid van zijn lichaam zijn opgelegd?
Geschreven met een formidabel talent om de spraak weer te geven van een meisje dat is opgegroeid in een landelijke omgeving en met die zeer persoonlijke taal een energie, een vrijheid en een visie van dingen met een enorme poëtische adem over te brengen, vertelt de zangschool het pad zonder terug te keren van een analfabeet meisje dat ontdekt dat de wereld veel groter is dan ze ooit had vermoed, een mooie en oneerlijke wereld waarin een geschenk je heel ver kan brengen en vooroordelen je voor het leven veroordelen; een wereld die moet worden veranderd, wat het ook mag zijn, om het na te laten aan degenen van wie we het meest houden.
