Muriel Spark ze was een oude auteur van alles. Dit is de enige manier om haar afstandelijke, ironische literatuur te begrijpen, vol humor en met dat avant-garde punt dat sommige auteurs zoals zij hun tijd doet overstijgen om dat label van klassiekers of op zijn minst referenties van hun tijd over te nemen.
Tussen Spark en Tom Scherp la humoristische literatuur British realiseerde een herwaardering als genre op zichzelf en niet als accessoire dat bij welk werk dan ook past. Omdat het leven, grotesk, gelach en parodie is voorbij de transcendente tragedie waaraan we cultureel gewend zijn. Niemand overleeft het om Olympus of de hemel te ontdekken. Wat ons dus nog rest is lachen, of op zijn minst proberen.
Het bereiken van die hilariteit is, in het geval van Muriel Spark, een zeer goed uitgevoerde taak, van de plots tot de personages. Omdat in een wereld vol toevalligheden die afstevenen op een ramp, de personages naar voren komen met dat verlangen naar glorie waarvan ik al eerder heb aangegeven dat het in ons culturele en emotionele DNA is ingebed. De tegenslagen zijn even monumentaal als empathisch om uiteindelijk te beseffen hoe slecht we zijn als we niet lachen om degenen die door hun romans lopen als onze replica's...
Apart is dat er door middel van humor ook openlijke kritiek en klacht is. Omdat intelligentie en verbeelding die humor wekken die ironie uitstraalt. En ironie laadt de kamer altijd met subtiliteit, om uiteindelijk op alles te schieten.
De 3 aanbevolen romans van Muriel Spark
De stemmen
De innerlijke stem, waar zo een beroep op wordt gedaan bij het zoeken naar het beste voor iedereen, wordt een bloedige ziekte wanneer deze zich uiteindelijk openlijk manifesteert in de psyche van iedereen. En dat allemaal omdat hij ons van tijd tot tijd kan vertellen dat we de een of de ander moeten doden...
Dit is een roman. Een roman waarin de hoofdpersoon, Caroline Rose, een potentiële schrijver die onlangs tot het katholicisme is bekeerd, stemmen hoort. Met name de stem en toetsen van de machine van de persoon die deze roman schrijft. Ze weet dat ze een personage uit een roman is, en gelukkig is de roman fascinerend, hilarisch en diepgaand. Al zal hij het soms proberen te veranderen. Zijn verhaalpartners zijn geweldig. Laurence, je partner, heeft bijvoorbeeld een charmante en schijnbaar ongevaarlijke grootmoeder.
Maar ze ontdekt dat zij en een bende spionnen mogelijk diamanten verhandelen die in het brood verborgen zitten. We zouden allemaal graag in een roman van Muriel Spark willen leven, waarin niets is wat het lijkt. Waar het lijkt alsof alles leuk en slim is, maar het kan hard en sinister zijn. Muriel Spark, die zich ook tot het katholicisme bekeerde en een zenuwinzinking kreeg, schreef 22 ultrapersoonlijke en bruisende romans. Een carrière die precies met dit verhaal begon.
De bemoeizucht
Vitale inbraak. Dat is waar elke schrijver naar zou verlangen om zijn dialogen met absolute waarheidsgetrouwheid te vullen. Want naast het voorstellen van de dialogen op basis van het gedefinieerde profiel van elk personage, is er die onvermoede afdruk die, vanwege zijn schrilheid, degenen die zich op deze manier manifesteren nog geloofwaardiger maakt. Paradoxen van het leven en de taak van het doen alsof je het leven vertelt...
Fleur Talbot moet overleven in het ongelooflijk classistische en seksistische Londen van na de Tweede Wereldoorlog. En ze wil niet alleen overleven: ze wil leven en ze wil het op haar manier doen. Hij wordt lid van de Autobiographical Association, een club waar een snob hem de opdracht geeft de memoires van een groep excentrieke miljonairs te herschrijven. Parallel aan deze baan, waar ze een gevaarlijke fraude opmerkt, troost ze de vrouw van de minnaar van haar baas, een grijze man die op haar beurt in contact zal komen met een dichter.
Iedereen denkt dat ze een bemoeial is, maar niets is minder waar. Ze wil gewoon haar eerste roman schrijven. Het wordt voor hem steeds moeilijker om fictie en werkelijkheid van elkaar te onderscheiden. Ze praten met haar over het leiden van een conventioneler leven, over trouwen, maar ze houdt niet van romans of van al te normale levens: "Op een dag zal ik het verhaal van mijn leven schrijven, maar eerst moet ik leven."
De volheid van Miss Brodie
In de jaren dertig was Miss Jean Brodie lerares op een meisjesschool in Edinburgh. Onder zijn studenten selecteert hij elk jaar een groep bijzondere meisjes aan wie hij zijn morele en esthetische ideeën bijbrengt om een toekomst van routine en vulgariteit te vermijden.
Maar zijn pedagogische methoden zullen in strijd zijn met gevestigde conventies, terwijl ze tegelijkertijd zullen afdrijven in de richting van een vastberaden manipulatie van de mentaliteit van zijn selecte groep studenten, tot het punt dat ze riskante seksuele strategieën voor hen bedenken en proberen hun toekomst te bepalen.
Met deze roman (beoordeeld als "perfect" door The Chicago Tribune en een "meedogenloze komedie" door The Guardian), laat Muriel Spark ons kennismaken met een onschuldig ogende maar onrustige wereld, waarin verlangens en frustraties, liefdesaffaires en professionele intriges, toewijdingen en wrok vermengen zich op een subtiele en onverbiddelijke manier, weven een klein tapijt dat de diepste plooien en meanders van de menselijke conditie vertegenwoordigt.
