De 3 beste boeken van Jérôme Ferrari

Voor zijn serieuze houding en zijn huidige tragische schoonheidsliteratuur, Jerome Ferrari het zou kunnen zijn Carlos Castan gabacha-versie. Maar verdachte overeenkomsten in vorm en inhoud, en omdat het duidelijk is dat de reïncarnatie minstens één dood vereist, is het bewijs dat elke geciteerde auteur anders is en dat de toevalligheden slechts toeval zijn.

Gelukkig leven beiden nog en wat de schrijver met de achternaam van een racewagen betreft, breekt de zaak meer in de roman dan in het verhaal dat Castán cultiveert. En in die romans ontdekken we die gebruikelijke, terugkerende afgronden, vreemd ongelegen maar perfect verwend door dit soort schrijvers. Leegtes waaruit echter uiteindelijk een leven voortkomt dat nog meer verrast en fascineert omdat het duidelijk iets onmogelijks lijkt.

Het is de gave van droefheid als creatieve grond om het schitterende gevoel van het dwingende als eeuwig te sieren. Proza-lyriek die verder gaat dan het idee om tot het specifieke werk te behoren, om een ​​algemene symfonie te worden van alles wat deze Franse verteller schrijft.

Top 3 aanbevolen boeken van Jérome Ferrari

naar zijn beeld

Fotografie is kunst wanneer de fotograaf erop staat de momenten te overstijgen, ze te onthullen met die ouderwetse zorg om het leven op papier te bevatten, als een perfecte alchemie tussen het levende en het inerte. Zo wordt de hoofdrol van de hoofdpersoon van deze roman begrepen in iets dat veel verder gaat dan de plot van het verhaal zelf.

Een jonge fotograaf komt plotseling om het leven bij een ongeval op een weg in Calvi, Corsica. Bij zijn begrafenis, geïnitieerd door zijn Tao, zal de persoon die hij was herdacht worden: degene die fotografie en politiek tot de pijlers van zijn leven maakte.

Twee passies die haar van jongs af aan ertoe brachten om met haar eerste liefde betrokken te raken in de strijd voor Corsicaanse onafhankelijkheid en, al in de jaren negentig, te reizen om de Joegoslavische oorlogen vast te leggen met haar camera. In dit veelgeprezen werk verkent Jérôme Ferrari, winnaar van de Goncourt-prijs, de kloof tussen de werkelijkheid en het beeld dat ervan wordt getoond, terwijl hij het levendige portret van een vrije vrouw meesterlijk combineert met een recentere kroniek van de Corsicaanse geschiedenis.

naar zijn beeld

Het begin

Bij veel gelegenheden wordt het falen van intelligentie en rede bewezen als evolutionaire verbeteringen van de mens. Niets neigt naar zelfvernietiging met zo'n toewijding als onze beschaving. De ballingschap van God laat een verweesde filosofie achter die niets kan doen om een ​​hecatombe te bevatten die tot traagheid is gemaakt en waarvoor ook het denken bezwijkt.

Een ontgoochelde jonge aspirant-filosoof doet een beroep op de figuur van de Nobelprijs voor de natuurkunde Werner Heisenberg, die uitzonderlijke man die destijds de klassieke principes van Einstein in twijfel trok en de basis legde voor de kwantummechanica, maar die er ook mee instemde om samen te werken in het onderzoek naar de kwantummechanica. Nazi's om de atoombom te maken. Terwijl hij zich tot de wetenschapper richt, komt de jonge verteller in het reine met de tekortkomingen en mislukkingen van zijn eigen bestaan ​​en worstelt hij om erachter te komen in hoeverre het kwaad de hedendaagse wereld domineert.

Heisenbergs leven, even onbepaald als zijn onzekerheidsprincipe, wordt een uitzonderlijke setting voor Ferrari om de gemeenschappelijke, gedeelde en toegewijde ruimte tussen de menselijke ziel en de mysterieuze schoonheid van de wereld te onthullen. Op Het begin, taal, maar ook stilte, blijken de sleutel te zijn die de deuren opent naar het begrip van het bestaan: wat als literatuur en poëzie de enige middelen waren die de mens in staat stellen het onuitsprekelijke van het universum te onthullen of te kijken, slechts voor een moment , over Gods schouder? Is de roeping van een natuurkundige ook een roeping van een dichter?

Het begin

De preek over de val van Rome

De geschiedenis preekt tot ons als ouders. Het punt is om te leren van de nederlagen van anderen die ons voorgingen. Zonder te weten dat alles, van het grootste imperium tot de kleine wil die ons uit bed haalt, uiteindelijk definitief in verval kan raken in de donkerste dagen van onze tijd en zonder een remedie die uit welke preek dan ook voortkomt. Winnaar van de Goncourt-prijs 2012, De preek over de val van Rome het is een heldere roman over het einde van een beschaving, een eeuw en het leven van een man.

Matthieu en Libero verwerpen de wereld waarin ze leven, dus verlaten ze hun studie filosofie in Parijs om zich in een stad op Corsica te vestigen en in een bar te werken. Maar dat kleine paradijsje dat ze hebben gebouwd en waar ze hun illusies hebben neergezet, zal binnenkort in verval raken.

«We weten niet echt wat werelden zijn en waar hun bestaan ​​van afhangt. Ergens in het universum staat misschien de mysterieuze wet geschreven die heerst over zijn ontstaan, zijn groei en zijn einde. Maar we weten dit: om een ​​nieuwe wereld te laten ontstaan, moet eerst een oude wereld sterven.. '

De preek over de val van Rome
post beoordelen

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.