Top 3 David Graeber-boeken

Voor een antropoloog is het beslissen over anarchisme zoiets als bedenken dat alles verloren is. David Graeber wees erop dat er geen enkele vorm van bestuur mogelijk is voor mensen in de samenleving, met een veronderstelde holistische visie waar de antropologie naar verwijst op menselijk gedrag. We kunnen dan afleiden dat democratie nog erger is dan het cliché dat ze het minst slechte is van de systemen van sociale organisatie.

Graeber heeft misschien gelijk gehad over het feit dat we ons momenteel lijken te onderwerpen aan ondergrondse dictaturen van systemen economisch oligarchisch onder het mom van gelijke kansen en andere slogans. Of zo'n rauwe anarchie betekende dat alles opnieuw moest worden aangepast aan een soort gelijkheid, betwijfel ik. Dat in anarchie, met geen andere regels dan hoop op vriendelijkheid en geluk, er misschien een of andere manier is om oude, mislukte paradigma's te overwinnen.

Het punt is dat Graeber niet zo anarchistisch was als het wordt geschilderd. Maar toch had hij dat ik weet niet wat ideologisch met nieuwe voorstellen en interessante benaderingen te overwegen. Zo beginnen zijn boeken, zijn beste erfenis...

Top 3 aanbevolen boeken van David Graeber

In de schulden: een alternatieve geschiedenis van de economie

Het schuldensysteem op macro-economisch niveau is zoiets als een afgrond boven een fictie. Geld is niets en de kaartenhuizen van wereldeconomieën zijn op dat niets gebouwd. Wie het beste weet hoe hij zijn motor moet verkopen, heeft meer capaciteit om te lenen. De zaak heeft enige macroludopathie. En toch zijn essentiële elementen zoals de verzorgingsstaat gebouwd op ficties als deze...

Elk economieboek doet dezelfde bewering: geld is uitgevonden om de groeiende complexiteit van ruilhandelsystemen op te lossen. Deze versie van het verhaal heeft een serieus probleem: er is geen bewijs om het te ondersteunen.

Graeber legt een alternatieve geschiedenis bloot aan het verschijnen van geld en markten, en analyseert hoe schuld is veranderd van een economische verplichting naar een morele verplichting. Sinds het begin van de eerste agrarische rijken hebben mensen uitgebreide kredietsystemen gebruikt om goederen te kopen en verkopen, zelfs vóór de uitvinding van valuta. Het is vandaag, na vijfduizend jaar, wanneer we ons voor het eerst in een samenleving bevinden die verdeeld is tussen schuldenaren en schuldeisers, met instellingen die zijn opgericht met de enige wil om de geldschieters te beschermen.

In Debt is een fascinerende en pertinente kroniek die ideeën ontmantelt die in ons collectieve bewustzijn zijn verankerd en ons de ambivalente houding laat zien die bestaat ten opzichte van schulden, als motor van economische groei of als instrument van onderdrukking.

In de schulden: een alternatieve geschiedenis van de economie

Shit Jobs: een theorie

Je brood verdienen in het zweet jes aanschijns was een volwaardige bedreiging. Iets waar alle vroegere en toekomstige exploitatiesystemen op zijn gebouwd. De klassenstrijd houdt nooit op, zelfs niet na het vestigen van rechten na de arbeidscatastrofe van de industriële revolutie. Als het hier niet wordt uitgebuit, wordt het daar uitgebuit. Als het niet direct kan worden misbruikt, kan het op een minder voor de hand liggende manier worden gedaan.

Het vinden van die fatsoenlijke baan die wijst op zelfrealisatie lijkt in de meeste gevallen een hersenschim. Inspanning, zelfverbetering en het vermogen tot ondernemerschap zijn niet altijd zinvol in het licht van ongelijke vaardigheden, de privatisering van onderwijssystemen en andere obstakels die elke dag toenemen.

En dan is er de vraag van een miljoen dollar over de echte betekenis van werk als de ruggengraat van de samenleving, en David was hier op uit, op zoek naar antwoorden...

Heeft uw werk enige betekenis voor de samenleving? In het voorjaar van 2013 stelde David Graeber deze vraag in een speels en provocerend essay getiteld 'On the Phenomenon of Shitty Jobs'. Het artikel ging viraal. Na een miljoen views online in zeventien verschillende talen, discussiëren mensen nog steeds over het antwoord.

Er zijn miljoenen mensen - personeelsadviseurs, communicatiecoördinatoren, telemarketingonderzoekers, bedrijfsjuristen... - wier baan nutteloos is, en dat weten ze. Deze mensen zitten vast in slechte banen. Vergeet Piketty of Marx; Het is Graeber, een van de meest invloedrijke antropologen en activisten van dit moment, die luid en duidelijk zegt dat veel van wat er in een loonslaveneconomie wordt gedaan, een vorm van werkgelegenheid is die zo zinloos, zo onnodig of zo verderfelijk is dat zelfs de arbeider niet zelf is in staat zijn bestaan ​​te rechtvaardigen en voelt zich desondanks genoodzaakt te doen alsof dit niet het geval is.

De sociale kritiek die door het boek wordt nagestreefd, is krachtig en scherp, vooral wanneer het zulke fijnmazige categorieën introduceert als 'slordige banen', die bepaalde werknemers doen om bijvoorbeeld oude machines draaiende te houden en het bedrijf te behoeden voor de aankoop van nieuwe machines. Het is niet zonder logica, want, zoals Orwell zei, "een bevolking die druk bezig is met werken, zelfs met totaal nutteloze taken, heeft geen tijd om veel anders te doen." Daarom, zoals Graeber concludeert, is wat we hebben permanente shit.

Shit Jobs: een theorie

De dageraad van alles: een nieuw menselijk verhaal

Evolueren we of evolueren we? Soms is het moeilijk om te weten of onze doorgang door de wereld betekent dat we op weg zijn naar iets met een grotere betekenis in verschillende aspecten zoals integratie, solidariteit, gelijkheid... Want voorbij kleine overwinningen en enscenering van bewustzijn, wijst de realiteit in de tegenovergestelde richting.

Generaties lang hebben we onze meest verre voorouders gezien als primitieve, naïeve en gewelddadige wezens. Er is ons verteld dat het alleen mogelijk was om beschaving te bereiken door vrijheden op te offeren of door onze instincten te temmen. In dit essay laten de vermaarde antropologen David Graeber en David Wengrow zien dat deze opvattingen, die in de achttiende eeuw ontstonden, een conservatieve reactie van de Europese samenleving waren op de kritiek van inheemse intellectuelen en dat ze geen antropologische en archeologische garantie hebben.

Bij het opsporen van deze verkeerde gedachtegang betoogt dit boek dat prehistorische gemeenschappen veel veranderlijker waren dan werd gedacht; een benadering die de meest diepgewortelde grondgedachten ontmantelt, van de ontwikkeling van steden tot de oorsprong van de staat, ongelijkheid of democratie.

De dageraad van alles is een nieuwe geschiedenis van de mensheid, een strijdlustige tekst die ons begrip van het verleden transformeert en de weg opent naar nieuwe vormen van sociale organisatie. Een monumentaal werk dat de ideeën van denkers als Jared Diamond, Francis Fukuyama en Yuval Noah Harari in vraag stelt. Omdat de veronderstelling dat samenlevingen minder egalitair en vrij worden naarmate ze complexer en 'beschaafder' worden, niets meer is dan een mythe.

De dageraad van alles: een nieuw menselijk verhaal
5 / 5 - (11 stemmen)

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.