De romanistische kant van Christopher Isherwood Het vormt een ronde bibliografie van tien werken. En om haar heen groeit dat soort mythe van de later herkende schrijver. Het gaat niet om een ​​avant-garde van zijn tijd, maar om dat grillige rijpingsproces van werken die beter bij elkaar passen wanneer dat het minst verwacht wordt.
Het zou dat gewicht van het biografische moeten zien, de ontdekking van de auteur met een achtergrond voor het verhaal dat wordt ondersteund in zijn toestand van reiziger, van constante verandering, van zoektocht aan het einde van de dag die zich verplaatst naar een werk dat zo kristallijn is in zijn vorm omdat het transcendent is in de reikwijdte van de ervaringen van zijn personages en in de benaderingen van zijn plots. Verhalen als reflecties van hele levens.
Verhalen van het kortstondige leven, van de essentiële tijdelijke toestand van alles, van het vasthouden aan geuren of herinneringen als een veroordeling waaraan alleen de personages kunnen worden vervangen door zich terug te werpen op de ondoorgrondelijke toekomst van het leven. Existentialisme dus van overleven. Soort van Milan Kundera die niet in de antwoorden duikt maar alleen de diepten van de ziel peilt om wonden te sluiten, zonder meer en zonder minder.
Top 3 aanbevolen romans van Christopher Isherwood
Een alleenstaande man
Er zijn dingen die niet gekozen worden in het leven. In feite is het transcendente nooit een dilemma van waaruit ieder persoon zijn of haar pad markeert. Een complete ergernis die ons doet geloven in het lot waaraan we de definitie van de hoofdstukken van ons bestaan ​​overdragen.
George Falconer, een Engelse professor van middelbare leeftijd, heeft moeite met het verwerken van de plotselinge dood van zijn partner, Jim, bij een auto-ongeluk. Het is het jaar 1962 en ondanks het bevoorrechte leven dat hij in Los Angeles leidt, is zijn routine een pijnlijke herinnering geworden aan het enige dat hem in staat stelde de onderdrukkende Amerikaanse droom te doorstaan: de liefdevolle intimiteit waarin hij zich spontaan kon gedragen en zijn gevoelens kon loslaten. van de vermommingen die de maatschappij hem oplegt.
Maar daarnaast confronteert het verlies George abrupt met zijn leeftijd, met het verstrijken van de tijd, met zijn verleden en uiteindelijk met de horizon van zijn eigen dood. A Single Man is een van Isherwoods meest geprezen romans, die hij als zijn meesterwerk beschouwde, een originele en buitengewone uitwerking van het drama van het bestaan ​​in de hedendaagse wereld.
Tot ziens in Berlijn
Een idee om te weten hoe je afscheid kunt nemen van die plekken waar je gelukkig was. En paradoxaal genoeg kan het nodig zijn dat je dapper genoeg bent om terug te keren naar die donkere landschappen van schuld en verdriet. Omdat elke ruimte uit het verleden waar ongelukkigheid ons verstikt het heden markeert als een atavistische angst, een soort agorafobie omdat die plek ons ​​tegemoet komt. Berlijn had alles voor de hoofdpersoon van dit verhaal. En de zaak is zelfs nog complexer wanneer liefde en verdriet op dezelfde plek geconcentreerd zijn.
Christopher, een jonge Britse man, huurt een kamer in de Duitse hoofdstad en geeft Engelse lessen voor de kost. Dit werk en zijn nieuwsgierigheid als beginnend schrijver zullen hem ertoe brengen karakters van alle soorten en omstandigheden te ontmoeten, zoals de rijke joodse erfgename Natalia Landauer, de werkende familie Nowak, Otto en Peter, twee jonge homoseksuele mannen, of Sally Bowles, een jonge High-class, verleidelijke en misleide Engelse 'die het personage van Liza Minelli inspireerde in de beroemde film Cabaret'. Farewell to Berlin is een onthullende en emotionele kroniek van het decadente en aantrekkelijke Berlijn van de Weimarrepubliek, waar de groeiende brutaliteit van het nazisme opdoemt.
Het Viooltje van de Prater
Deze roman, bezaaid met autobiografische fragmenten, neemt ons mee in een culturele beweging die wordt geconfronteerd met de naderende verduistering van de wereld waarin het nazisme wordt geconfronteerd. In 1933, terwijl het nationaal-socialisme triomfeert in Duitsland, leeft Engeland vol vertrouwen de echo's van de happy twenties en negeert de wind die van het continent waait.
In Londen gaven de filmstudio's van de Imperial Bulldog de jonge schrijver Christopher Isherwood de opdracht om het scenario te schrijven voor een film, The Violet of the Prater, geregisseerd door de bekende in Oostenrijk geboren filmregisseur Friedrich Bergmann. De relatie tussen regisseur en scenarioschrijver en de incidenten rond de opnames van de film schetsen een synthetisch, ironisch en krachtig beeld van het verscheurde Europa van dit moment.
De angst van Bergmann, een Jood die gedwongen is Duitsland te verlaten en die zijn familie in het toch al bedreigde Oostenrijk heeft moeten achterlaten, staat in contrast met de frivoliteit van de film die hij moet maken en de filmindustrie van die tijd, en met de onverschilligheid van een deel van Europa op de dreigende ramp. Het contrast tussen deze twee gezichtspunten maakt ook een serieuze analyse mogelijk van de relatie tussen kunst en het leven en de rol van makers in turbulente samenlevingen.
