Geen literatuur zo geëngageerd als degene die een autobiografische visie uitdraagt. En het gaat niet alleen om het ophalen van herinneringen en ervaringen om een ​​plot samen te stellen op basis van de meest extreme omstandigheden die zich voordoen op donkere historische momenten. Voor Annie Ernaux krijgt alles wat wordt verteld een andere dimensie door de plot realisme in de eerste persoon te maken. Een dichterbij realisme dat overloopt van authenticiteit. Zijn literaire figuren krijgen meer betekenis en de uiteindelijke compositie is een ware overgang naar het bewonen van andere zielen.
En de ziel van Ernaux houdt zich bezig met het transcriberen, het combineren van zuiverheid, helderziendheid, passie en rauwheid, een soort emotionele intelligentie ten dienste van allerlei soorten verhalen, van een first person view tot mimiek van het dagelijks leven dat ons uiteindelijk allemaal in een van de de aan ons gepresenteerde scènes.
Met een ongewoon vermogen voor de volledige afstemming van de mens, vertelt Ernaux ons over zijn leven en ons leven, hij projecteert scenario's zoals theatervoorstellingen waarin we onszelf op het podium zien reciteren de gebruikelijke monologen bestaande uit gedachten en driften van de psyche vastbesloten om op te helderen wat er gebeurt met de onzin van improvisatie dat het bestaan ​​is dat hetzelfde zou betekenen kennis.
We hebben niet gevonden in de bibliografie van deze auteur Nobelprijs voor Literatuur 2022 een verhaal gedwongen door de actie als levensonderhoud van de plot. En toch is het magisch om te zien hoe het leven vordert met die vreemde langzame cadans van momenten om uiteindelijk, in vreemd contrast, te worden geduwd tot een verstrijken van de jaren dat nauwelijks wordt gewaardeerd. Literatuur maakte magie van het verstrijken van de tijd tussen menselijke zorgen van de meest nabije.
Top 3 aanbevolen boeken van Annie Ernaux
Pure passie
Liefdesverhalen proberen ons te overtuigen van de onsterfelijkheid van aanraking of het epos van emoties. Dit verhaal is geboren als een visioen van een modderige romantiek in onze dagen. De focus op het podium ligt op de vrouw die verliefd wacht terwijl alles gebeurt en haar leven aan een dwaallicht hangt. Het is niet dat liefde ontgoocheling is, noch dat lauwheid uiteindelijk altijd de overhand heeft. De vraag is om zonder connotaties te observeren om indrukken te krijgen over een personage dat we zelf moeten zorgen voor rechtvaardiging, van het vinden van de emoties die hem ontroeren...
«Vanaf de maand september vorig jaar heb ik niets anders gedaan dan wachten op een man: dat hij me belt en dat hij me komt bezoeken»; Zo begint het verhaal over de passie van een goed opgeleide, intelligente, financieel onafhankelijke vrouw, gescheiden en met volwassen kinderen, die gek wordt van een diplomaat uit een Oosters land "die zijn gelijkenis met Alain Delon cultiveert" en een bijzondere zwakte voelt voor goede kleding en flitsende auto's.
Als het onderwerp dat aanleiding geeft tot deze roman schijnbaar triviaal is, is het leven dat dit aanmoedigt dat helemaal niet. Nog maar zelden was er over zo'n schaamteloze brutaliteit gesproken, bijvoorbeeld over het mannelijk geslacht of over het verlangen dat verdooft, dat verstoort. Het aseptische en naakte schrijven van Annie Ernaux slaagt erin ons, met de precisie van een entomoloog die een insect observeert, te introduceren in de koortsachtige, extatische en verwoestende waanzin die elke vrouw — en elke man? —, waar ook ter wereld, zonder twijfel heeft ervaren minstens één keer in je leven.
De gebeurtenis
Het is precies dat. Soms gebeurt een zwangerschap gewoon. Zoals het onverwachte hoofdstuk van een roman dat we aan het lezen zijn en dat ons plotseling volledig uit ons oog haalt. Als schrijver weet je misschien niet waar je heen moet. En het kan zijn dat alles wat daarna komt, wijst op een complete verandering van genre en plot.
In oktober 1963, wanneer Annie Ernaux in Rouen filologie studeert, ontdekt ze dat ze zwanger is. Vanaf het eerste moment twijfelt ze er niet aan dat ze dit ongewenste wezen niet wil hebben. In een samenleving waarin abortus wordt bestraft met gevangenisstraf en een boete, staat ze er alleen voor; zelfs zijn partner negeert de zaak. Naast de verwaarlozing en discriminatie van een samenleving die haar de rug toekeert, blijft er de strijd tegen de diepe gruwel en pijn van een clandestiene abortus.
De plaats
De routine die het bestaan ​​plakt met zijn keerpunten die naar boven of naar beneden wijzen. De kleine transformerende momenten en het magische vermogen van Ernaux om van het moment een fascinerende setting te maken waar het begeerde samengaat met het onverwachte en die kans die ook de paden volgt.
In april 1967 slaagde de auteur en hoofdpersoon, destijds een jonge aspirant-leraar op de middelbare school, voor het opleidingsexamen op een middelbare school in Lyon tot de trots (en achterdocht) van haar vader, een voormalige werknemer die, afkomstig van het platteland en daarna werken Nauwelijks, hij is uiteindelijk eigenaar geworden van een klein bedrijf in de provincies. Voor die vader betekent dit alles weer een stap voorwaarts in zijn moeilijke sociale klim; deze voldoening duurt echter niet lang, aangezien hij twee maanden later overlijdt.
Vader en dochter hebben hun respectieve 'plaatsen' in de samenleving gekruist. Maar ze hebben elkaar wantrouwend aangekeken en de afstand tussen hen is steeds pijnlijker geworden. De plaats richt zich daarom niet alleen op de complexen en vooroordelen, het gebruik en de gedragsnormen van een sociaal segment met diffuse grenzen, wiens spiegel de beschaafde en opgeleide stedelijke bourgeoisie is, maar ook op de moeilijkheid om in een eigen ruimte binnen de samenleving te leven .
