Vele decennia en talloze zomers geleden was het kind dat ik was in vervoering gebracht door de sterren. Hij bracht de zomer door in Añón de Moncayo, een plek waar de hemelkoepel in al zijn pracht te zien was. Augustusnachten waarin de ouderlingen ons de betekenis en betekenis uitlegden van elk van die lichtpunten die de nacht sierden. Momenteel is er gelukkig nog steeds een manier om van zulke luchten te genieten dankzij initiatieven zoals elnocturnario.com, waar de benadering van de sterren niet authentieker, kostbaarder en gedetailleerder kan zijn.
Jaren later, toen het schrijven van verhalen en romans een groot deel van mijn vrije tijd in beslag nam, schreef ik een verhaal over de tranen van San Lorenzo (christelijke alias voor de Perseïden). Het ging over een goochelaar die naar het negentiende-eeuwse Huesca reisde tijdens de festiviteiten van zijn beschermheer, San Lorenzo zelf. Tot dan toe bedacht hij een van de meest fascinerende trucs ter wereld, die alleen in de nacht van 15 augustus kon worden vertegenwoordigd door het werk en de gratie van de speelse Perseïden. Misschien zal ik het ooit hier uploaden.
Dat zonder mijn latere «bilogie» van «El sueño del santo" naast "Esas estrellas que llueven» waar de stellaire een fundamenteel gewicht heeft om het mysterie van de plot te ontrafelen.
Ongetwijfeld speelt astronomie veel in fictie, maar astronomie overtreft altijd elke fantasie. Omdat het zich als wetenschap voedt met grote mythen die zijn ontstaan door de eerste mens die zijn hoofd ophief met zijn mond open om alleen maar aan te nemen en zich te laten meeslepen door de verbeelding. Het begin van deze wetenschap vormt een fascinerend mozaïek doorspekt met zijn eigen brute beelden.
Momenteel kunnen we genieten van een groot aantal boeken die ons begeleiden om de veranderende hemelkoepel in detail te leren kennen, afhankelijk van het seizoen en onze positie op de planeet. Het is alleen een kwestie van de internetzoekmachine gebruiken om dat voorbeeld te vinden dat alles verklaart, van een primitieve visie die ons terug kan voeren naar Kepler, verder naar Ptolemaeus of een van de andere oude culturen die hun visie op het universum aanboden.
Als we uitgaan van een minimum en ons willen verdiepen in dat deel van de kosmos waar de mens momenteel steun en verklaring voor kan vinden, kunnen auteurs als Eduardo Battaner Ze zijn druk bezig de astrofysica te verspreiden om die donkere ruimte vol magische flitsen minder ijzig te maken.
Als we willen genieten van het mythologische aspect dat figuren traceert en zelfs tekent die sterrenbeelden of sterrenstelsels bezetten, kunnen we genieten van een groot aantal boeken die ingaan op deze mythologie van het firmament.
Als de onze een bepaalde fixatie is op hemellichamen zoals de maan, presenteren niet weinig boeken ons de twee gezichten van onze satelliet. Omdat we al weten dat als onderdeel van de balans van onze planeet, de maan ook veel te zeggen heeft.
En zo krijgt men uiteindelijk een telescoop om de reis te ondernemen die de mens al eeuwenlang maakt met dezelfde visie als een kind, misschien op zoek naar de meest verhelderende antwoorden. Hoewel het duidelijk is dat goed gedocumenteerd men meer lijkt op de cicerone van de ruimte dan op Ulysses die verdwaald is in onbekende oceanen. Durven weten is altijd de moeite waard.