3 beste Yasunari Kawabata-boeken

Het meest geëxporteerde en erkende Japanse verhaal in het Westen onderhoudt een zekere gemeenschap met het spirituele onder de louter existentiële. Auteurs houden van Murakami, Mishima of bezit Yasunari Kawabata, die ik vandaag citeer, presenteren ze ons met heel verschillende verhalen, maar met een duidelijk herkenbare achtergrond en met een bijzondere smaak voor de gedetailleerde stijl die uiteindelijk dient voor de diepste karakterisering van personages, de mimetische beschrijving van scènes, situaties en ervaringen.

Het is kostbare literatuur die in staat is duidelijke indrukken van het meest traditionele Japan op te roepen en tegelijkertijd een verband kan leggen met een bepaald westers aspect in plots die bijvoorbeeld in het kosmopolitische Tokio zijn ontstaan.

En de waarheid is dat, in een leeswereld die sinds de twintigste eeuw smacht naar rassenvermenging en nieuwigheid, veel van deze Japanse schrijvers al wereldreferenties van brieven zijn.

In het geval van Kawabata, met zijn Nobelprijs voor de Literatuur in 1968, kunnen we hem in ieder geval beschouwen als de pionier in deze stroom van auteurs van het grote Aziatische eiland.

Kawabata wist dankzij zijn spirituele afstemming door een boeiende gevoeligheid voorop te lopen. De mens bestaat hier en daar uit hetzelfde ongrijpbare. Kawabata traceerde verhalen over zielen, verlangens, dromen, dwalende geesten op zoek naar horizonten. En van dat alles is er veel waar ook ter wereld.

Top 3 aanbevolen romans van Yasunari Kawabata

Sneeuwland

Kawabata maakt gebruik van deze roman om zijn perspectief op romantische liefde, geïdealiseerde liefde, versleten liefde bij te dragen. Alles maakt deel uit van hetzelfde emotionele concept (de paradoxale uitdrukking is het waard).

Shimamura keert terug naar het land van de sneeuw, een ruimte met een poëtische naam die doet denken aan de adolescentie, de eerste liefde, die tijd die in het geheugen bevroren is en waarvan we het ijs niet kunnen breken tot in de volwassenheid. Bevroren in dat land was ooit zijn liefde voor Komako, met de unieke betekenis van haar rol als geisha.

Soms kan worden gevoeld dat de terugkeer van Shimamura de liefde verfrist die lang geleden tussen de twee leefde. Maar liefde kan een luchtspiegeling zijn, een onbereikbare oase die alleen een poel in het heden achterlaat waar je het kristalheldere water van liefde kunt redden.

Misschien ondanks dat alles, is Shimamura ontgoocheld over het leven. Of misschien komt het door iets anders uit die tijd dat hij niet door Sneeuwland liep.

Het personage van Yoko, een tweede vrouw die ondergedompeld is in de onmogelijke gedeelde liefde, voltooit een scène die soms hectisch en soms verwoestend is over de passies die er nog zijn, tenslotte ...

Sneeuwland

Duizend kranen

Een lyrische roman, zoals bijna alles wat Kawabata voorstelt. Het tafereel van de stad Kamakura lijkt ons naar een mythologische stad te voeren waar alles draait om sensualiteit.

De meest intense driften en verlangens kunnen worden gestild onder het magisterium van erotiek, in staat om lage passies te verfraaien.Een verhaal over de traditie van de liefdeskunsten, maar ook een diepe omzwervingen over de obsessies van seks.

De duizend kraanvogels zijn die oncontroleerbare vlucht naar de hemel van extase die lijkt te worden aangedreven door ongeduldige vleugels en die sensualiteit en erotiek proberen te accommoderen om het menselijker, minder wild te maken ...

Duizend kranen

Het gerucht van de berg

De Japanse traditie heeft iets meer dan het strikt figuratieve in esthetiek. De schoonheid van de vormen, het artistieke veronderstelt in de Japanse imaginaire een bijzondere band met zijn animistische religiositeit.

De mens als een van de mooiste creaties naast de rivieren en de bergen, naast de dieren met schitterende vachten... Osaga Shingo is de stamvader van een bepaalde familie.

Aan de ene kant staat zijn zoon Shuichi, in theorie gelukkig getrouwd met een mooie en toegewijde vrouw als Kikuko. Maar de zoon zakt in zijn moreel sinds hij de slechte kant van de wereld ontdekte: oorlog. Wat betreft de dochter, Fusaku, haar huwelijk, dat net zo schipbreuk heeft geleden als dat van haar broer, is al gebroken en ze heeft geen andere keuze dan terug te keren naar haar ouderlijk huis op de vlucht voor een slechte echtgenoot.

De vader, Osaga, observeert hen in hun onzekere toekomst, hij zou ze graag willen helpen, maar hij weet dat het pad van ieder is. Een vader die lijdt, maar niet in mindere mate dan zijn kinderen.

In een ontspannen scenografie, van schitterende dageraad, proberen de levens van de leden van de familie zich te herschikken tussen de fatale sensatie van een drukkende eenzaamheid die hen tot het einde van hun dagen kan vergezellen.

Een melancholisch gevoel van decadentie dient om de flits van beschrijvende schoonheid plotseling als een grote emotie te laten opkomen.

Het gerucht van de berg
5 / 5 - (7 stemmen)