3 beste boeken van Paloma Sanchez-Garnica

De literaire carrière van Paloma Sánchez-Garnica Het wordt een bibliografie die het waard is om de bodem en de vorm van een eigen bibliotheek te bereiken, rijk en gevarieerd. Van de eerste schrijver die vastbesloten was ons mysteries te presenteren die verband hielden met haar historische opleiding (een taak waarin ze zelfs vergelijkingen vond met Umberto Eco), gaan we verder met andere soorten mysteries die meer van binnenuit naar boven komen, uit de diepten van personages die hun lot onder ogen zien als dat grote raadsel tussen predestinatie en de heerschappij van de wil in een intense scenografie van niet zo verre tijden.

zoiets als een Maria Dueñas toegewijd aan dat feminisme van overleven van de weinig vleiende twintigste eeuw, maar dat, dankzij kleine verhalen als deze die werden omgezet in bijna tastbare ficties, het lot van de vrouw van de eenentwintigste eeuw veranderde.

En er zijn al twee vergelijkingen ... Maar Paloma is ongrijpbaar als het gaat om het vinden van parallellen. En niets beters dan te ontsnappen aan labels om te bloeien, nieuwe vertelmogelijkheden te onderzoeken en uiteindelijk lezers over de hele wereld te verrassen.

De culturele bagage, onder een hoedje met de verbeeldingskracht van een schrijver als Paloma, laat haar de meest fascinerende combinaties toe, degene die je een nieuw boek doen openen zonder te weten waar je op kunt vertrouwen, maar wetende dat je je stevig moet vasthouden om te genieten van een intense ervaring .

Top 3 aanbevolen boeken van Paloma Sanchez-Garnica

Laatste dagen in Berlijn

Het interbellum stond op het punt zijn laatste uiterste van verlatenheid en dood te bereiken. 1939 was een onvermoede grens voor een menigte mensen die door de waanzin van het nazisme uit het hart van Europa zouden worden geschud. Maar daarvoor waren nog een paar jaar te gaan en vreemd genoeg kon de doodse kalmte sinds Hitler de macht greep in Duitsland nog verergeren door zijn onverwachte wreedheid.

Toen Yuri Santacruz de benoeming van Adolf Hitler als kanselier bijwoonde, kon hij zich niet voorstellen hoeveel zijn leven in Berlijn zou veranderen. Hij was daar een paar maanden geleden aangekomen, samen met een deel van zijn familie gevlucht uit Sint-Petersburg, verstikt door een revolutie die hen niets had opgeleverd. Yuri werd ook beroofd van zijn moeder en broertje, die door de Russische autoriteiten het land niet mochten verlaten.

Al in Berlijn zal zijn rechtvaardigheidsgevoel hem ertoe brengen een jonge communist te verdedigen die wordt aangevallen door Hitlers stormtroepen. Die dag zal hij bovendien zijn grote liefde, Claudia, ontmoeten. Zijn leven zal een onverwachte wending nemen, en wat tot dan toe zijn hoogste prioriteit was, het zoeken naar zijn moeder en broer, zal worden vervangen door een ander die urgenter is in deze moeilijke tijden: in leven blijven.

De drie wonden

De echte sepia-foto's, die de kleur krijgen van slijtage, verval en de stilte van de tijd, bieden een nasmaak van een existentieel raadsel. Wat het leven zijn hoofdrolspelers gaf, wat de verrassende helderheid van zijn foto's manifesteerde voor de meccano die op het punt stond zijn imago te vereeuwigen ... meer dan rijke nuances voor een schrijver als Ernesto Santamaria om op dat moment betoverd te worden.

Zeker wetende dat de vier ogen van het jonge stel die hem van die andere kant aanschouwen, de eerste dagen van een verwoestende oorlog tegemoet gaan. En ja, op dat bevroren moment weet Ernesto dat hij een nieuw verhaal te vertellen heeft, een dat hem kan bouwen tot het langverwachte succes dat elke verteller zoekt, meer dan wat dan ook, want als het simpele beeld in staat is hem te boeien, wat kan van daaruit wordt verteld dat het epische tinten bereikt.

De totale afstand tussen gisteren en vandaag bedraagt ​​74 jaar, zoals de directe getuige zelf, Teresa Cifuentes, een vriendin van de geportretteerde vrouw, voor Ernesto zal getuigen. Alleen kan het soms, wanneer men in de put van het verleden duikt om een ​​complot te ontwikkelen, verstrikt raken in de duistere overgang tussen ellende, bloed en wraak.

Een put waarin het enige licht dat aan de top wordt ontdekt komt van de hoop op liefde, van de intense laatste behoefte van de mens om dat het enige te manifesteren dat hem door het leven kan leiden met een draad van hoop die hem kan optillen van het donkerste is liefde.

Sofia's verdenking

In deze roman waarin de auteur zichzelf al herschept in het vak, worden we uitgenodigd voor een eclectisch verhaal tussen genres van mysterie en realisme, overweldigende overgangen voor een geweldige roman die zich afspeelt in dat dichotome Europa, met dictaturen in het zuiden en met muren in het oosten, terwijl steden als Parijs bruisen van de nieuwe vrijheden waarnaar de mensen verlangen.

En in die continentale smeltkroes begeleiden we Daniel Sandoval naar een kennis van het existentiële mysterie waaruit zijn aard bestaat, een onvervreemdbare betovering voor iedereen die zich in een vergelijkbare situatie bevindt.

In analogie met dat Europa op zoek naar een uniforme identiteit die onmogelijk te bereiken lijkt zonder fysieke en mentale muren af ​​te breken, lijkt Daniëls identiteit ook te worden geschokt door wrede tegenstellingen die suggereren dat niets in zijn leven meer zin heeft als een van zijn pijlers, zijn moeder, Sagrario, die niet zo lijkt te zijn geweest.

Daniëls vader geeft uiteindelijk geen duidelijkheid over die ontdekking. Maar de wil om iemands afkomst te kennen, eindigt altijd in rebellie als een behoefte om te weten wie we zijn. De reis naar Parijs zal Daniel en zijn vrouw, Sofía, heen en weer leiden door die onstabiele wereld waarin alles uiteindelijk vermengd raakt naar een einde dat aan elkaar is gestikt met het fijne meesterschap van deze auteur.

Andere interessante boeken van Paloma Sánchez Garnica ...

De sonate van de stilte

Een van de grootste tegenstellingen in de evolutie van onze beschaving is waarschijnlijk de nul-impact op de figuur en persoonlijkheid van vrouwen tot bijna het einde van de twintigste eeuw.

Terwijl de wereld werd onderworpen aan politieke, sociale, morele, medische, industriële en wetenschappelijke veranderingen, werden vrouwen altijd gedegradeerd tot die ondergeschikte positie, alsof we werden veroordeeld door de figuur van een Eva die de onontkoombare schuld van de mensheid droeg.

Dat is de reden waarom schrijvers als Paloma, naast vele anderen, altijd een goed verhaal vinden om die odyssee van zelfverbetering aan te pakken die vrouwen moesten ondernemen als de gevaarlijkste reis naar gelijkheid.

Marta Ribas en Antonio vormden dat goed op elkaar afgestemde en welvarende huwelijk. Tot het noodlot hen op de hielen zit, deels door hun eigen daden en een ander evenzeer schuld aan het ongelukkige lot. En Marta moet die weg bewandelen om te overleven van de twijfels van anderen, met inbegrip van andere vrouwen die vastzaten in de toestand waarin ze zich moesten aanpassen aan hun ondergeschikte rol.

Alleen dat Marta vooruit moet voor zichzelf maar vooral ook voor haar dochter. Het is in de eenzaamheid van de strijd om het recht dat de grootste behoefte aan die gelijkheid wordt ontdekt. In een wereld van nuchterheid gekenmerkt door schaarste, van dubbele moraal op het koord van overtuigingen en houdingen, zal Marta's tragische avontuur al onze emoties vernietigen.