Van kaste gaat het naar de windhond. Omdat het hebben van directe voorouders te don Gonzalo Torrente Ballester, wat van? Marcos Giralt Torrente het wordt beter begrepen als die genetische variabele die ook in staat is om zijn informatie over te dragen naar zoiets creatiefs als het schrijversberoep.
Een ander bewijs van deze overgeërfde roeping is de kracht waarmee ze al heel vroeg doorbrak. Een literaire start in de twintig met een eerste verhalenbundel, dat was het startschot, de bevestiging van de ontluikende schrijver.
Momenteel is Marcos Giralt een schrijver die al een gevestigde waarde is in onze nationale literaire scene, met grote onderscheidingen als erkenning voor zijn werken en vertaald in verschillende talen. Het is niet zo dat hij de meest productieve schrijver is, maar het is waar dat elk nieuw boek die toewijding heeft van degenen die schrijven uit absolute noodzaak, met de essentiële toewijding aan zichzelf, met de schrijver die met de meest onverwachte cadans.
Er is iets van dat onvermijdelijke domein van het subjectieve waarmee elke schrijver wordt geconfronteerd die zijn eigen grenzen lijkt te willen doorbreken in Giralts proza. Essentiële non-conformiteit die resulteert in een aanval op ons bewustzijn van nabijheidsplots gericht op ruimtes die zo gewoon zijn als liefde, verlies of schuld. Omdat juist onze altijd subjectieve wereld op zijn minst identieke penseelstreken deelt die zijn ontleend aan emoties van vergelijkbare chromatische schalen.
Top 3 aanbevolen boeken van Marcos Giralt
Levensduur
Door de onduidelijkheid lijkt het erop dat veel dingen eeuwig zullen zijn, vooral de essentiële zaken. Maar er is altijd een deadline, zelfs vanuit de opvatting van het kind dat het oneindige als een bewoonbare plek van zijn tijd beschouwt.
Alle vertelling, zelfs een die pretendeert het leven te imiteren, is een fictie. Een kunstgreep. De schrijver gaat de wereld in en geeft ons een visie op het leven, niet op het leven. Vanuit dit uitgangspunt confronteert Marcos Giralt Torrente een universeel thema in dit intieme verhaal: de dood van zijn vader.
Van het verdriet van het verlies herbouwt hij de relatie met zijn vader, de tijd van leven die hij met hem deelde, met een verbazingwekkend verlangen naar trouw. Zonder de donkere gebieden te vermijden, maar zonder erin te recreëren, het vermijden van overdaad met balans. Zo wordt met behulp van hypnotiserend en beknopt proza ​​de eigen ervaring de ervaring van iedereen. Het resultaat is een ontroerend boek dat omarmt en raakt tegelijk. Noch een eerbetoon, noch een afrekening. Een poging om de meest complexe relatie tussen twee mensen te begrijpen.
Het portret van een vader en zoon. Een inventaris van het leven waarin bijna niets stil ligt en waarin het leven daarom verschijnt zoals het is: met zijn verdriet en kruispunten maar ook met zijn vreugdevolle ontdekkingen. Een geweldig boek, een moedige en mooie bekentenis.
Parijs
Als de kinderen uit Parijs komen, zal Parijs ook met de beste orgasmes achterblijven, en daarom is het begrijpelijk dat daar ook de titel Stad van de Liefde aan verbonden zal zijn. Want het beste wat overblijft is het moment der momenten. de kleine dood. Al het andere probeert "liefde" te verfijnen, omdat het gaat om het aanpakken van zoveel definities van het abstracte, waardoor overal water wordt gemaakt.
Seks geeft veel om over na te denken. Intelligentie transformeert biologie in cultuur. Het is een overgang die begint in de fysiologie, de dichte velden van religie, psychologie, economie, politiek doorkruist om tot ethiek te komen. Het nieuws over seksualiteit lijkt op oorlogsonderdelen. "Persoonlijke relaties zijn omgevormd tot voortdurende gevechten", zegt een bekende socioloog. "Liefde is noodzakelijker dan ooit en tegelijkertijd onmogelijk", zegt een ander.
Gevreesd wordt dat de confrontatie tussen de seksen zal verharden. De seksuele revolutie heeft ons ontdaan van bijgeloof, onrecht en schuld. We beschermen onszelf tegen het mysterie van seks door te bagatelliseren. We hebben leuke seks bereikt en nu willen we graag een gelukkige seksualiteit uitvinden. Van geestige seks willen we overgaan naar grote affectieve creatie.
Afstoten van de huid
Veranderen misschien ja, het moeilijke is om te muteren. De nuance is het verschil tussen het proberen anderen te begrijpen in een tijdelijke nabootsing of uiteindelijk volledige empathie die in staat is constructieve syntheses aan te pakken.
Stel je voor dat negen verhalenvertellers zich verzamelden om elk van hen, zonder iets te zwijgen, een relevant verhaal over hun leven te vertellen. Jeugdverhalen gedeeld met hun ouders en broers en zussen, of verhalen uit hun recente verleden leefden met hun partners en kinderen.
Net zoals de vertellers van die ingebeelde scène besmet zouden raken door een soortgelijke toon die wordt gedicteerd door het thema en de omstandigheden, gebruiken de negen verhalen die in dit boek zijn verzameld een gemeenschappelijke taal om met diverse plots een onconventioneel tapijt van de onderwereld van genegenheid te weven. Sommige verzinnen canonieke verhalen en andere verleggen de grenzen van het genre om authentieke bonsairomans te worden, maar in alle negen is er, samen met de verwevenheid van subtiele echo's, hetzelfde verlangen om de werkelijkheid weg te halen en deze te laten zoals deze ons lijkt. in een kort moment van openbaring.
Met de scherpte en precisie die zijn werk kenmerken, duikt Marcos Giralt Torrente opnieuw in familierelaties, waarmee hij zijn grote vaardigheden demonstreert in het schetsen van de – soms tegenstrijdige – psychologie van personages die worden geconfronteerd met hun angsten en verlangens.
Intermitterende ouders, ongrijpbare moeders, adolescenten die met een raadsel in de volwassen wereld kijken, medeplichtige kinderen, broers en zussen verenigd door moeilijk te ontbinden banden, onverwachte herenigingen, bedrog, onheilspellende schaduwen, onherstelbare afwezigheden, onvolmaakte liefdes en, in het algemeen, dat langzame kant van de complexiteit van het leven waaraan het leven met de spiegel van onze dierbaren ons blootstelt.
Zonder melodramatische uitspattingen, maar ook zonder contemplaties, met een blik die tegelijkertijd afstandelijk en medelevend is, altijd vergezeld van een deugdzaam schrijven, aandacht voor modulaties en nuances, onderzoekt de auteur de ingewanden van intimiteit en zijn scheuren en biedt ons negen uitzonderlijke verhalen.
