Dat er nieuwe tijden zijn in de literatuur staat buiten kijf. Genres verspreid en smaken vermenigvuldigd. Het generatielabel dat ooit met academische bedoelingen werd toegepast, klinkt als een onmogelijke oefening.
Het erfgoed van de literatuur lijkt onvoorspelbare wegen in te slaan waarin de lezer, of liever de massa lezers, uiteindelijk kan beslissen welke auteur meer erkenning verdient, in plaats van critici die altijd verdacht kunnen worden van opzet ...
Dat is de reden waarom wanneer auteurs zoals degene die ik vandaag naar voren breng naar voren komen: Xavier Ruescas of iets anders dat nu in je opkomt: Daniel Cid, denken we aan een soort spontane generatie die groeit en bloeit in de eindeloze weide van andere goede schrijvers zonder bloem. Voor dit alles: welkom bij Javier Ruescas, geweldige schrijver en spiegel van vele anderen...
Als we het hebben over opkomende bloemen, mogen we natuurlijk niet vergeten dat Javier zijn diploma als journalist heeft en de nodige zorg heeft om blogs en andere kanalen op te zetten om een groot aantal volgers aan te trekken die blij zijn met zijn goede werk.
Javier hield van fantasierijke jeugdverhalen, met dat gotische vampierthema. Dus begon hij een jeugdroman te schrijven en dat lukte omdat hij het hard verdiende. Alles wat daar vandaan komt, gezien zijn geweldige werk ondanks zijn beledigende jeugd, zal welverdiend zijn.
Top 3 beste romans van Javier Ruescas
Elektro
Jeugdfantasieliteratuur handhaaft altijd patronen op zoek naar ontsnapping die een onmiddellijke haak zijn op 16 of 40. Je moet daar gewoon een verlangen naar hebben, ontsnappen. En lezen vermijden betekent overgeven aan de verbeelding. Een altijd aanbevolen oefening.
In deze roman zien we Ray geconfronteerd met die oude jeugddroom (of niet zo jeugdig als we ons titels als Open Your Eyes, I Am Legend of zelfs de Langoliers van Stephen King) van een lege wereld. Na het eerste gevoel van diepe angst probeert Ray naar antwoorden te zoeken. Het noodzakelijke gezelschap om deze lege wereld te overleven is Eden, een heel bijzondere jonge vrouw...
Samen moeten ze het nieuwe pad volgen van een lot dat in afwachting is om te worden geschreven vanuit de raadselachtige lijnen van een dagboek dat kan leiden naar de antwoorden of rechtstreeks naar dezelfde plek waar alle anderen verloren waren ...
Verboden om in liefdesverhalen te geloven
Jong zijn en niet over de liefde schrijven lijkt iets onnatuurlijks. Van de romantische dichters tot de meest bedachtzame filosofen, iedereen die ooit heeft durven schrijven heeft de uitputtende taak op zich genomen om liefde te definiëren. Javier Ruescas neemt die taak in deze roman op zich.
Cali leeft, vooral online, al haar essentiële referenties draaien om YouTube-kanalen en het vluchtige succes van netwerken. Aan de andere kant zien we dat Héctor de meest ware, maar ruwe realiteit leeft. Zonder bekende familie klampt hij zich vast aan een lied en een intuïtie...
Tot beide, Cali en Héctor, afstemmen op die melodie die is opgenomen op een oude cassette waarvan Héctor leek te weten dat hij deze koste wat kost moest bewaren...
Spelen
Het komt vaak voor dat, voor twee broers van hetzelfde geslacht, de ene de leiding neemt terwijl de ander een schijnbaar secundaire rol op zich neemt.
In deze roman vinden we een bijna Cainitische roman, waarin de kleine conflicten die typerend zijn voor deze dualiteit die zo vaak voorkomt in huizen over de hele wereld, tot onverwachte hoogten stijgen. Leo is de toekomstgerichte broer, terwijl Aaron de verlegen van de twee broers is.
En toch ontdekt Leo op een slechte dag dat degene met het creatieve genie van de twee in werkelijkheid Aaron is. Zonder na te denken over de gevolgen, wordt Leo Kaïn en verraadt hij zijn broer, omdat hij zich het product van zijn krachtigste creaties wil toe-eigenen.
