Een van de meest erkende Engelse schrijvers van vandaag is Ian McEwan. Zijn romanproductie (hij viel ook op als scenarioschrijver of toneelschrijver) biedt ons een ontspannen kijk op de ziel, met haar tegenstellingen en haar veranderlijke fasen. Verhalen over kindertijd of liefde, maar bij veel gelegenheden met een punt van vervorming dat de lezer uiteindelijk gevangen houdt in zijn excentriciteit, in zijn presentatie van het vreemde, in zijn rechtvaardiging van het abnormale als onderdeel van wie we zijn voorbij schijn en conventies.
Sinds Ian McEwan zijn eerste boek met korte verhalen in 1975 publiceerde, heeft de smaak voor deze genuanceerde literatuur hem altijd vergezeld, en uiteindelijk heeft hij een bibliotheek samengesteld die al ongeveer twintig boeken heeft.
Daarnaast heeft hij zich ook uitgeleefd met verhalende voorstellen voor kinderen, met dat ambivalente leespunt sinds de adolescentie of jeugd, of om nieuwe nuances te ontdekken in de volwassenheid, waarbij hij altijd een interessant spoor van menselijkheid overdraagt.
Top 3 aanbevolen romans van Ian McEwan
La cucaracha
Het begin van de roman zal geen enkele lezer onverschillig laten, omdat het een heruitwerking is van het zeer beroemde begin van Kafka's Metamorfose. Alleen hier zijn de termen omgekeerd en vinden we een kakkerlak die op een dag, als hij wakker wordt, ontdekt dat hij een enorm mens is geworden, met name de premier van het Verenigd Koninkrijk, genaamd Jim Sams. En het blijkt dat hij niet de enige kakkerlak is die in een politicus is getransformeerd en zich door de hogere regionen beweegt.
De premier roept het volk op zich boven alles en iedereen te stellen: de oppositie, dissidenten van zijn eigen partij en zelfs het parlement en de meest elementaire regels van de democratie. Zijn sterplan is om een ​​absurde economische theorie in praktijk te brengen, genaamd "reversionism", wiens briljante idee is om de richting van de geldstroom te veranderen, zodat men moet betalen om te werken en op zijn beurt geld moet ontvangen om te kopen. Een magische formule die alle problemen zou moeten oplossen...
McEwan wendt zich tot Kafka om een ​​realiteit te portretteren die al veel Kafkaësk in zich heeft, maar de grote referentie achter zijn felle satire is Jonathan Swift, een van de meesters in de kunst van het gebruik van humor om domheid te benadrukken en te bestrijden. Uit verbijstering en verontwaardiging heeft McEwan een beknopt, krachtig en schandalig noodboek geschreven dat de alarmerende degradatie van de politieke klasse en de gevaren die dit met zich meebrengt aan de kaak stelt.
Amsterdam
De rouwende minnaars van Molly Lane worden opgeroepen tot de dood van de bevrijde vrouw. Het zijn vier mannen die op verschillende momenten in haar leven van haar hielden.
Vanaf de gekke jaren zestig waarin haar libertijnse jeugd aanleiding gaf tot een drierichtingsrelatie tussen de overledene met Clive, een ontluikende muzikant en Vernon, de praatgrage jongeman die uiteindelijk een krant zou gaan runnen, door haar huwelijk met George Lane, een van de types rijkste van het land tot hij in Julian Garmony terechtkomt, een weerbarstige rechtshandige die niet helemaal past in de ideologie van de eerste twee minnaars van de jeugd.
Totdat George Lane het allemaal regelt... Wat Molly's man als journalist aan Vernon overdraagt, is een ware bom. Garmony, onder zijn verschijning als een respectabele man van het meest conservatieve rechts, leek erotische spelletjes te delen met Molly die nu, gezien in een momentopname, alles in een bom veranderen ...
ervaring
De ogen van het personage, vooral als hij een kind is, geconfronteerd met de veranderingen, de instabiliteit en mutaties van de wereld die onderworpen is aan de grillen van menselijke ambitie, bijna nooit vriendelijk, bijna altijd blind. Dit is hoe kinderen theoretische waarden afleren. De tegenstrijdigheid van de lessen die je moet leren om een ​​nuttig mens te zijn... Zeker als je vóór je tijd alleen wordt gelaten en beslissingen moet nemen die duidelijk ongepast maar altijd meesterlijk zijn om van het bestaan ​​een fascinerend onstabiel evenwicht te maken tussen het kind en de volwassene.
Als kind stuurden de ouders van Roland Baines hem naar een kostschool. Daar nam hij, ver van de bescherming van zijn familie, pianolessen bij een jonge lerares genaamd Miriam Cornell, met wie hij zowel een fascinerende als traumatische ervaring opdeed, die zijn leven voor altijd zou markeren. De jaren zijn echter verstreken: Roland heeft gereisd, op verschillende plaatsen gewoond, getrouwd en een kind gekregen. Maar wanneer zijn vrouw, Alissa Eberhardt, hem verlaat zonder enige uitleg te geven, trillen de fundamenten van zijn realiteit en wordt hij gedwongen al zijn herinneringen te reconstrueren om te proberen te begrijpen wat er is gebeurd.
Sinds zijn jeugd in Tripoli, waar zijn militaire vader gestationeerd was voordat het gezin terugkeerde naar Engeland, wordt Rolands leven gekenmerkt door de grote gebeurtenissen van de afgelopen zeventig jaar: de Suez-crisis, de Cubaanse raketten, de val van de Berlijnse Muur, Tsjernobyl, Brexit, de pandemie...
Als product van zijn tijd, kind van de naoorlogse periode, loopt zijn bestaan ​​parallel met de omwentelingen van de tweede helft van de XNUMXe eeuw en het begin van de XNUMXe eeuw. Eerst zoon, daarna minnaar, echtgenoot, vader en grootvader, Baines springt van de ene baan naar de andere, kent seks, drugs, vriendschap en mislukking. En hoewel hij twijfelt aan de richting die zijn leven heeft genomen, blijft wat er met de leraar is gebeurd hem achtervolgen.
Ian McEwan heeft zijn langste en misschien wel meest ambitieuze roman geschreven, in de nasleep van Atonement en andere werken die worden gekenmerkt door de geschiedenis en haar mutaties, zoals Chesil Beach of Operation Sweet. Lessons is een kronkelend verhaal over een personage dat zin probeert te geven aan zijn leven in een veranderende en verontrustende wereld.
Andere aanbevolen boeken van Ian McEwan
De cementtuin
Als er een tijd is dat de mens een vaderlijke of moederlijke autoriteit nodig heeft, dan is dat de adolescentie. Ik bedoel niet zozeer het meest elementaire levensonderhoud dat een volwassene kan bieden.
Het gaat veeleer om het verankeren van die spreiding die typisch is voor de overgang naar volwassenheid, omdat het anders kan gebeuren zoals bij de kinderen die de hoofdrol spelen in dit verhaal. Terwijl de vader dood is en de moeder op de grond ligt door een chronische ziekte, zien we hoe de jongens hun nieuwe wereld aanpassen aan de grillen van hun gebeurtenissen.
De verteller, niemand minder dan een van de kinderen, legt ons uit met het gemak van iemand die geen grenzen vindt, zijn bijzondere ontwaken in een wereld zonder horizon voor hen allemaal.
Hoewel op een bepaalde manier het idee van de afhankelijkheid van de mens ook kan worden losgemaakt, niet in staat om voor zichzelf te zorgen met zijn krachtige rede, zonder te bezwijken voor de valstrikken die intelligentie ons biedt.
In de wolken
Een van die boeken met dubbel lezen waar ik eerder naar verwees. Een soort terugblik van de volwassene op zijn bijzondere kinderparadijs.
We kruipen in de huid van Peter Fortune, die begint met zijn verhaal vanaf de leeftijd van 10, een tijd waarin zijn overvolle verbeeldingskracht hem door de meest gekke avonturen leidde en ons dat fantasieperspectief van al onze kinderjaren gaf, totdat het moment aanbreekt van de speciale metamorfose naar volwassenheid, verteld als enkele verwarrende stappen op weg naar de ontdekking van de eerste liefde ...
