De 3 beste boeken van Gabriel García Márquez

In de geschiedenis van de literatuur zijn er maar weinig essentiële vertellers geweest, schrijvers die begiftigd waren met het vermogen om gelijke tred te houden met de tijden en emoties van de wereld in haar evolutie. Een van hen is de reeds verdwenen Gabriel Garcia Marquez; Gabo voor al uw lezers.

Ik zou niet weten hoe ik moet definiëren wat het is dat converteert Gabo's verhaal tot iets gedenkwaardigs verder gaan dan de toewijding aan labels, bombastische formalismen en officiële erkenningen. Wat echt belangrijk is, is hoe het zijn weg vond naar zoveel lezers die daarin de essentiële menselijkheid uit hun werken haalden realisme magie evenwichtig in vorm en inhoud.

Lezen brengt ons terug naar onze beste menselijke conditie als we empathie en perspectief krijgen, zodat onze geest in staat is om objectief of kritisch te analyseren, naargelang het geval. Het lezen van Gabriel García Márquez geeft ons veel van dat vermogen om in de huid van de personages te kruipen, om even later over de scènes te vliegen waarin ze tussenbeide komen, een soort ingang en uitgang van waaruit je het universum van elke menselijke relatie kunt aanschouwen. Uitstekende capaciteit voor totale empathie. Het is dan ook een moeilijke taak voor mij om te wijzen op de 3 beste Gabo-boeken, dus ik heb invloed op het subjectieve van mijn beslissing.

Drie aanbevolen romans van Gabriel García Márquez

Honderd jaar eenzaamheid

Mogelijk is het een van de romans waarin kan worden aangenomen dat zijn aanbeveling als werk voor studie in academische opleiding volkomen juist is. Het universum is vernauwd onder de pen van Gabo, een kosmos van karakters voor allerlei situaties en omstandigheden die de meest uiteenlopende dilemma's van de mens omvatten.

Een plot dat, ondanks zijn transcendentie, beweegt in termen van een puur gesproken roman, van een verhaal dat voortgaat op een levendig ritme en dat zowel intriges als vragen oproept, al universele gesprekken, existentialistische meditaties en beschrijvingen van de meest intense.

Overzicht: «Vele jaren later, voor het vuurpeloton, moest kolonel Aureliano Buendía zich die verre middag herinneren toen zijn vader hem meenam om naar het ijs te kijken. Macondo was toen een dorp van twintig huizen van modder en cañabrava gebouwd aan de oever van een rivier met helder water dat naar beneden tuimelde van een bed van gepolijste stenen, wit en enorm als prehistorische eieren.

De wereld was zo recent dat veel dingen geen naam hadden, en om ze te noemen moest je met de vinger naar ze wijzen." Met deze woorden begint de inmiddels legendarische roman in de annalen van de wereldliteratuur, een van de meest fascinerende literaire avonturen van onze eeuw.

Miljoenen exemplaren van Honderd jaar eenzaamheid gelezen in alle talen en de Nobelprijs voor Literatuur die een werk bekroont dat zijn weg had gevonden "van mond tot mond" -zoals de schrijver graag zegt- zijn de meest tastbare demonstraties dat het fantastische avontuur van de familie Buendía-Iguarán, met zijn wonderen, fantasieën, obsessies, tragedies, incests, overspel, opstanden, ontdekkingen en overtuigingen, het vertegenwoordigde tegelijkertijd de mythe en de geschiedenis, de tragedie en de liefde van de hele wereld.

Honderd jaar eenzaamheid

Een kroniek van een voorspelde dood

Het is merkwaardig hoe een klein werk het gewicht en gewicht van een grote constructie kan krijgen. In dit kleine verhaal, in deze gereconstrueerde realiteit gebaseerd op het verhaal van derden, kunnen details van het onmiskenbare realisme van onze wereld worden gezien, bestaande uit subjectiviteiten, zelfs in het licht van een objectief en onvermijdelijk feit voor iedereen, zoals de dood.

Overzicht: De cyclische tijd, zo gebruikt door García Márquez in zijn werken, verschijnt hier weer minutieus ontleed in elk van zijn momenten, netjes en precies gereconstrueerd door de verteller, die verslag doet van wat er lang geleden is gebeurd, die vooruit en achteruit gaat in zijn verhaal en komt zelfs een lange tijd later om het lot van de overlevenden te vertellen.

De actie is tegelijkertijd collectief en persoonlijk, duidelijk en dubbelzinnig, en grijpt de lezer vanaf het begin, zelfs als hij de uitkomst van het plot kent. De dialectiek tussen mythe en werkelijkheid wordt hier nog eens versterkt door een proza ​​dat zo fascineert dat het de grenzen van de legende verheft.

Een kroniek van een voorspelde dood

Liefde in tijden van cholera

Alleen een genie als Gabo kan een verhaal over liefde vertellen, niet over liefde. Want de hoofdpersoon is die liefde met een veelheid aan definities, die transformaties en leren, zelfopoffering en zelfverbetering laat zien. Niet als een leer voor liefde, maar als een volledige visie van het gevoel dat alles kan omvatten, van verliefd worden tot dagelijkse liefde en de laatste gedeelde adem. Alleen krijgt de zaak in Gabo's handen, beter gezegd, een andere dimensie van het meest onverwachte.

Het liefdesverhaal tussen Fermina Daza en Florentino Ariza, dat zich meer dan zestig jaar afspeelt in een kleine Caribische havenstad, lijkt misschien een melodrama van ontevreden geliefden die uiteindelijk winnen bij de gratie van de tijd en de kracht van hun eigen gevoelens, sinds García Márquez maakt graag gebruik van de meest klassieke bronnen van traditionele series.

Maar deze keer - voor een keer opeenvolgend, en niet cirkelvormig -, zijn deze setting en deze karakters als een tropisch mengsel van planten en klei dat de hand van de meester kneedt en waarmee hij naar believen fantaseert, om uiteindelijk te leiden naar de landen van mythe en legende. De sappen, geuren en smaken van de tropen voeden een hallucinant proza ​​dat deze keer de oscillerende poort van het happy end bereikt.

Liefde in tijden van woede

Andere aanbevolen boeken van Gabriel García Márquez...

Ik zie je in augustus

Het is nooit te laat om het geschenk te ontvangen van een ongepubliceerd werk van een van de grote meesters van het wereldverhaal. Hoewel er altijd twijfels rijzen over de redenen waarom hij het tijdens zijn leven niet publiceerde... was Gabo misschien niet helemaal tevreden met deze korte roman. Maar hoe kunnen we onszelf een ontdekking als deze ontnemen? Want naast de beste of slechtste eindafrekening in termen van plot of stijl, is er altijd dat aroma, misschien in kleine nuances, om een ​​klein verhaal te ontdekken dat in zijn korte ontdekking smaakt naar sporen van onsterfelijkheid...

Ieder jaar in augustus neemt Ana Magdalena Bach de veerboot naar het eiland waar haar moeder begraven ligt om het graf te bezoeken waarin ze ligt. Deze bezoeken vormen uiteindelijk een onweerstaanbare uitnodiging om voor één avond per jaar een ander mens te worden. Geschreven in de onmiskenbare en fascinerende stijl van García Márquez, Ik zie je in augustus Het is een lied voor het leven, voor de weerstand tegen genieten ondanks het verstrijken van de tijd en voor vrouwelijk verlangen. Een onverwacht geschenk voor de talloze Colombiaanse Nobelprijslezers.

Herinnering aan mijn trieste hoeren

Een grensoverschrijdende titel en een werk om de ellende van de mens bloot te leggen. Hoe onbereikbaar is het om te willen wat je niet meer hebt en hoe mysterieus en tegenstrijdig het is om te ontdekken dat we een verlangen zijn dat altijd verloren gaat.

Overzicht: Een oude journalist besluit zijn negentig jaar in stijl te vieren en zichzelf een geschenk te geven dat hem het gevoel geeft dat hij nog leeft: een jonge maagd, en met haar "het begin van een nieuw leven op een leeftijd waarop de meeste stervelingen dood zijn .

In het bordeel komt het moment dat hij de vrouw helemaal naakt van achteren ziet. Die gebeurtenis verandert zijn leven radicaal. Nu hij deze jonge vrouw ontmoet, staat hij op het punt te sterven, maar niet omdat hij oud is, maar uit liefde. A) Ja, Herinnering aan mijn trieste hoeren vertelt het leven van deze eenzame oude man, gepassioneerd door klassieke muziek, niet dol op huisdieren en vol hobby's.

Van hem zullen we weten hoe hij in al zijn seksuele avonturen (en dat waren er niet weinig) altijd wat geld in ruil gaf, maar hij had nooit gedacht dat hij op die manier de ware liefde zou vinden. Deze roman van Gabriel García Márquez is een ontroerende reflectie die de geneugten van verliefdheid, de tegenslagen van de ouderdom viert en vooral wat er gebeurt als seks en liefde samenkomen om zin aan het bestaan ​​te geven.

We worden geconfronteerd met een ogenschijnlijk eenvoudig verhaal maar vol met resonanties, een verhaal verteld met de uitzonderlijke stijl en beheersing van de kunst van het vertellen waartoe alleen de Colombiaanse auteur in staat is. Laatste editie:

Herinnering aan mijn trieste hoeren
5 / 5 - (6 stemmen)

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.