Het leven als een opeenvolging, een noodzakelijke routine van voldongen feiten. De ontmoeting van overvloedige liefde voor de slijtage van de lakens die zo vaak werd gedeeld...
Clarisa en Marco zijn twee jonge mensen met meer heden dan toekomst. Misschien is hun ontmoeting daarom explosief. En misschien is dat ook de reden dat ze de sterrenafstand die hen scheidt, kunnen negeren.
Ze trekken elkaar simpelweg aan en laten zich magnetiseren. De vraag is of de routine ook op hen zal inwerken in die roofzuchtige maalstroom van gewoonten en huiselijke liefde.
Terwijl je ze allebei vergezelt op hun onverwachte gezamenlijke reis, betwijfel je of die van hen hen zal verenigen naar iets duurzamer of dat het zal eindigen als een nieuwe anekdote over de overtuiging van ware liefde als een tijdelijke toestand.
De hoop gaat nooit verloren. Niet in de laatste plaats in het geval van Marco en Clarisa, wier leven uiteindelijk een symfonie wordt die voorbij de routine, het verwachte, het voorzienbare... vliegt, ook al is het voor langere of kortere tijd.
En het is zo dat grijze karakters, bewogen door traagheid, soms in de liefde een helderheid kunnen vinden die nooit de gelukkigste wezens zou verlichten.
Je kunt het boek kopen Werk, vloer, koppel, Zahara's roman, hier: