Al het andere was stilte, door Manuel de Lorenzo

Een eerste film zoals deze van Handleiding van Lawrence het heeft altijd iets van bijzondere leegte in de volle bevrediging van zijn schepper. Want bij de lancering van deze roman, die naar voren is gekomen als een eerste benadering van die ondoorgrondelijke taak van de schrijver, verschijnen de redenen om te schrijven in de afgrond van gespecialiseerde kritiek en de mening van de lezers. En men heeft zoveel achtergelaten voor dat woord dat het einde van zijn geschiedenis markeert, dat al het volgende wordt verwacht als een totale tentoonstelling, als ecce homo in afwachting van het oordeel van het volk.

De slijtage van het schrijven van een roman kan eindigen als een enkele uitstap naar dit soort proza. Gevallen zoals die van "The Picture of Dorian Gray" door Oscar Wilde "The Catcher in the Rye" uit de controversiële Saleger, «Pedro Páramo» door Juan Rulfo of zelfs "De samenzwering van dwazen" die versleten is John kennedy toole.

Het hoeft niet het geval te zijn van Manuel de Lorenzo. In feite is het meer dan waarschijnlijk dat deze bekende "alternatieve" journalist, die we in zijn meest authentieke kijk tussen het humoristische en het kritische kunnen volgen in JotDown magazine, eenvoudigweg zijn literaire pad heeft geopend dat al intuïtief in zijn artikelen was. En de waarheid is dat deze eerste roman vol lijkt te staan ​​met geweldige verhalen die zouden kunnen leiden tot die constante spin-offs waaruit elke goede auteur nieuwe en gevarieerde verhalen genereert.

Voor «Alles was stil» plaatst Manuel ons in het middelpunt van een relatie tussen Julián en Lucía. Beiden beginnen aan een reis en in elk van hen vinden we de heel andere manier waarop ze die echte overgang ondernemen die hen uiteindelijk naar heel andere en verre ruimtes leidt dan de eenvoudige bestemming van de ondernomen reis.

Misschien is dat wel de beste narratieve ondersteuning om uiteindelijk de vitale spanningen, de twijfels, de angsten, de meest intense driften omver te werpen. Ik verwijs naar de reis, naar de combinatie van veranderende tijden en ruimtes die reizen ons biedt om ons op het verkeerde been te zetten en alles onder ogen te zien wat we in ons dragen.

Wat Manuel biedt in dit verhaal dat zich door de drie niveaus van een relatie beweegt: het naast elkaar bestaan ​​aan de ene kant en de innerlijke universa van de twee personages, soms veranderend, schuldenaars van angst en schuldeisers van beperkte tijd, wordt in evenwicht gehouden met een actie die redelijk dichtbij is. We hebben allemaal te maken met die angsten die worden veroorzaakt door verliezen. We hebben allemaal te maken met crises waarin we twijfelen aan de voet aan de grond die we destijds hebben besloten om onze kortstondige stappen over de hele wereld voort te zetten.

In dit verhaal reizen we, vooral reizen we in de ruimste zin van het woord. We verplaatsen ons van Madrid naar de Galicische roots van de auteur, maar we kruisen gemeenschappelijke landschappen, heel herkenbaar. En aan het einde van de reis hebben we geen andere keuze dan de waarheid aan te nemen van alles wat we lezen, met de kilte die deze existentialistische afstemming van onze menselijke conditie veronderstelt, aan het toeval gegeven, afhankelijk en verlangend naar onafhankelijkheid, gefascineerd door de vergankelijkheid van het leven en gegrepen door hoe erg het kan worden en dat krijgt uiteindelijk vorm in die obsessies van ons ...

Lucía en Julián zijn kwetsbaar, net als wij allemaal. En dit is het verhaal van de reis naar zijn waarheid.

Je kunt nu het boek kopen Alles anders was stilte. Manuel de Lorenzo's eerste roman, hier: