Het oneindige drijven kan een van de meest lonende activiteiten zijn en tegelijkertijd het meest verontrustend. Liggend op het gras van een weiland, zonder kunstmatige vervuiling, kun je je voelen als de astronaut die eropuit is gegaan om een onderhoudsbeurt aan het schip uit te voeren, of als God op de dag dat hij op weg ging om het universum te creëren, of als de meest onbeduidend van de wezens uit de meest afgelegen werelden ...
Zeg me niet dat het niet zo geweldig klinkt als verontrustend.
Daarom veronderstelt het beschouwen van de ruimte als het decor voor een roman al een toegevoegde waarde die kan leiden tot een overlevings-, of existentialistisch, of sciencefictionverhaal en waarom niet..., zelfs liefde.
Het probleem is dat zodra we de zaak beginnen te lezen, de tragedie hevig opdoemt. Astronauten Carys en Max worden op drift achtergelaten, in een ruimte die hen sinister tussen zijn zwarte rokken wiegt.
Die tijd is relatief daarboven, dat weten we al. De sage van de Odyssee in de ruimte door Arthur C. Clarke, die ik onlangs heb besproken, was al rijk aan dat idee van een tijdlijn, zoals we die kennen, verbrijzeld door een ether die weinig begrijpt van de wetten van een eenvoudige blauwe planeet.
En toch weten Carys en Max hoe laat het daar is, in die zwarte ruimte van verre glinsteringen en zonder enige klok om het te besturen.
Ze hebben 90 minuten zuurstof... Als goede wetenschappers hun berekeningen snel maken en erin slagen uit te leggen dat ze samen geen kans hebben om terug te keren naar de warmblauwe schuilplaats die tegelijkertijd dichtbij en veraf lijkt.
Welke van de twee astronauten kan die kans krijgen? Waarom zou de een zijn laatste levensadem opgeven ten gunste van de ander?
Er zijn net zoveel vragen als antwoorden in deze roman. En ze hebben allemaal iets dat het moeilijk maakt om speeksel door te slikken. En misschien volgende zomer, als je gaat liggen om de hemelkoepel vol sterren te zien, zul je daar iemand anders zoeken ...
Je kunt de roman nu kopen Raak de sterren aan, Katie Khan's boek, hier: