Sinds 1990 begon Zuid-Afrika uit de apartheid te komen. Nelson Mandela werd vrijgelaten uit de gevangenis en de zwarte politieke partijen hadden gelijkheid in het parlement. Al deze effectieve sociale segregatie werd uitgevoerd met de typische terughoudendheid van bevoorrechte blanken en met de daaruit voortvloeiende conflicten.
Erkend moet worden dat de lovenswaardige politieke wil van president De Klerk ook gekenmerkt werd door noodzaak. Het contrast tussen een uitbundige demografie en een gebrek aan beroepskwalificaties in zeer verschillende economische omgevingen woog heel Zuid-Afrika. De noodzaak werd toen een deugd en beetje bij beetje werd het noodzakelijke scenario van gelijkheid verheven met de komst van Nelson Mandela als president in 1994.
Maar die lange jaren van apartheid, verlengd tot onze meest recente gisteren als een vreemde vlek in een reeds volledig geïntegreerde wereld zonder begrip van rassen, religies of enig ander aspect, hebben weinig geweldige verhalen achtergelaten die het waard zijn om verteld en herinnerd te worden. Wie anders had het minst een roman over zijn leven kunnen schrijven, vooral onder de kansarme zwarte meerderheid.
Het punt is dat Bianca Marais haar briljante zandkorrel heeft bijgedragen om een noodzakelijke intrahistorie op te bouwen van fictie naar de universaliteit van wat er is gebeurd.
In deze roman ontmoeten we Robin Conrad, een favoriet blank meisje, en Beauty Mbali, van de etnische Xhosa-groep, als Mandela. We zijn in volledige apartheid (1976) terwijl de rest van de wereld het geïnstitutionaliseerde racisme al grotendeels heeft overwonnen (racisme op individuele basis zal er helaas altijd zijn).
De twee kanten van de spiegel van dezelfde realiteit beginnen te veranderen in de opstand van Soweto. Daar verliest Robin Conrad zijn ouders, geconfronteerd met de leegte van de volheid waarin hij leefde. Met Beauty gaat het niet beter, haar dochter verdwijnt in het tumultueuze conflict.
De tragedie is zo, het is gelijk aan alles. Het maakt niet uit waar je vandaan komt, of je rijk of arm bent. Wanneer het tragische de twee vrouwen door elkaar schudt en ze diep van binnen ontdekken dat dit allemaal deel uitmaakt van de ongelijkheid, worden ze zich er meer van bewust dat het verlies het gevolg is van de redeloosheid waarin ze leven. Een emotioneel verhaal, een van die verhalen die uiteindelijk wijzen op de menselijke conditie die door ideologie is aangetast, als het enige dat in staat is om een slechtere wereld te maken.
Je kunt de roman nu kopen Als je de tekst niet kent, hum, het nieuwe boek van Bianca Marais, hier. Met een kleine korting voor toegangen vanaf deze blog, wat altijd op prijs wordt gesteld: