De suggestieve vermenging van het historische en het intrahistorische verleidt elke lezer met die theatraliteit van wat werd waargenomen in de eerste persoon die precies een completere geschiedenis werd.
De overlevenden van een nabije periode, maar onderworpen aan heel andere omstandigheden, zijn die theaterfiguren die heel dicht bij ons ingrijpen, die ons vertellen over hun pijn en glorie, die de ultieme waarheid overbrengen van het getuigenis dat uit de feiten is gedestilleerd.
En niemand beter dan Soledad Puertolas, met die handeling van de plot veranderde intimiteit in een plot naar de emoties, voor een uitnodiging tot de wereld van de tweede helft van de XNUMXe eeuw. Vanuit de focus van de Spaanse toekomst, met zijn broederoorlog en zijn daaropvolgende dictatuur, reizen we met drie vrouwen die ons eerst van het meest gewelddadige Spanje meenemen en dan retrograde, naar andere historische contexten van een wereld die niet een heel andere evolutie markeert wat betreft eindeloze conflicten; Aangevallen van sommige fronten of andere, door sommige politieke voorstellen of andere.
Spannende getuigenissen uit een twintigste eeuw waarin de geschiedenis elkaar opvolgde als een afwisseling van interesses die nooit ophielden met het opruimen van horizonten en in wiens dagen het leven altijd een avontuur was met donkere perspectieven van tragedie.
Op de persoonlijke schaal was het panorama beperkt tot de ups en downs van de wereld tussen ideologieën die campagne voerden van het ene land naar het andere, harten bewogen naar revoluties die uiteindelijk werden verstikt in de meest klinkende mislukking; of in de richting van de slechtste van de slecht beheerd succes vervalt.
Maar het is gemakkelijk te raden dat een verhaal als dit over facties, geweld, oorlogstrommels of bloeiende economische belangen hem verrijkt, het is altijd die menselijke kant die misplaatst raakt tussen zoveel manicheïsche spanningen. De zielen van drie leidende vrouwen zijn verantwoordelijk voor het omzetten van geschiedenis in ervaringen, indrukken, emoties, in die flits van menselijkheid tegenover de afgrond. Elvira, Alba en Valentina componeren hun ouvertures van wat ze hebben om te leven en declameren hardop de aria's van hun omstandigheden, tussen dialogen zelfs met hun eigen ziel tussen refreinen van oorlogen die nooit stoppen met spelen op de achtergrond.
Uiteindelijk overstijgen de meest opwindende intra-verhalen de dimensie van elke context. En de meest fascinerende handelingen van wat er is gebeurd, worden bijna nooit opgenomen in de officiële scripts. Liefde, schuld, wanhoop en een terugkeer naar hoop hebben geen mogelijke kroniek.
En zo moeten we romans als deze bedanken, waarin literatuur opnieuw alle hoofdrol speelt van het wezenlijk menselijke.
Je kunt nu de roman Opera Music, door Soledad Puértolas, hier kopen: