Een van de meest verwachte rendementen van de Spaanse verhalende fictie is die van a Juan Manuel de Prada die zich vanaf zijn jeugdige begin altijd manifesteerde als een onmetelijk creatief genie. Naast zijn status in de media, zijn artikelen en zijn duidelijke voorliefde voor welke kleurideologie dan ook, vormt zijn literatuur een gevarieerd, uitbundig en diep humanistisch tafereel.
Met de virtuositeit die hem kenmerkt, benadert de auteur opnieuw de figuur van de schrijver als protagonist om deze toegang tot een personage te vergemakkelijken dat op zoek is naar essenties en koppig in het strippen van de werkelijkheid om haar schoonheid maar ook haar gruwel te tonen, indien nodig.
In deze roman geeft De Prada een nieuwe wending aan zijn verbeelding, die in verschillende scenario's kan worden ingepast, om ons een misdaadroman over het existentiële te bieden, een thriller over onmogelijke liefde, over schuldgevoelens en de geheimen van het verleden waarmee iedereen te maken heeft. om zelfs voor zichzelf te begraven.
Diep van binnen heeft Juan Manuel de Prada misschien gelijk als hij een Alejandro Ballesteros portretteert (zo terugkerend in zijn bibliografie dat hij hem een alter ego noemt), toegewijd aan de literatuur, maar in de steek gelaten door de muzen totdat hij Lucía ontmoet. Omdat Lucía die vreemde schittering van extreme vitaliteit is, gemaakt door creativiteit, focus en levensonderhoud, van waaruit je de losse eindjes van elk verhaal, inclusief dat van jezelf, kunt verenigen.
Elke schrijver als Alejandro zou graag zijn specifieke Lucía willen vinden, degene die hem boeit maar hem ook onderdompelt in onverwachte gevaren of in de diepste existentiële aarzelingen, aangezien Lucía hem op een niveau plaatst waarop hij zich de hoofdpersoon van zijn beste plot kan voelen. . Het zou geweldig zijn om te schrijven als verschillende zielen bezig zouden kunnen zijn om een veelheid aan nieuwe verhalen te vertellen. En Alejandro Ballesteros is de perfecte huid om andere werelden en andere perspectieven op onze realiteit te bewonen (zoals Almodóvar zou zeggen).
De passie van de schrijver Alejandro Ballesteros wordt een mengeling van vitaliteit en angst. Plotseling is hijzelf een verhaal dat voor de helft door Lucía wordt verteld, totdat ze besluit te verdwijnen of totdat het ongeluk haar van hem scheidt.
Op dat moment begrijpt Alejandro dat hij haar daar aan zijn zijde had, en gefluister als liefkozingen op bewolkte nachten waar ze eruitzag als een verloren engel. Zonder twijfel is Lucía zijn meest noodzakelijke muze en het vinden van haar zal zijn enige motief, zijn drijvende kracht en zijn wil boven alles worden.
Lucía's meest heftige zoektocht zal Alejandro door de ruimtes voeren waar de schetsen van de donkerste verhalen worden geschreven, tussen mythische karakters van verleiding en verderf; ruimtes die situaties oproepen die zijn ontleend aan een lyrisch epos dat verder gaat dan een schrijver die tot nu toe is overgelaten aan het alledaagse, aan de verveling, aan een onbeduidendheid waarvoor Lucía nog steeds grotere pracht bereikt.
Je kunt nu de roman Lucía at night, het nieuwe boek van Juan Manuel de Prada, hier kopen: