We worden gewaarschuwd dat het verleden nooit bedekt kan worden, of bedekt, of natuurlijk vergeten kan worden... Het verleden is een dode persoon die niet begraven kan worden, een oude geest die niet gecremeerd kan worden.
Als het verleden die kritieke momenten had waarin alles veranderde in wat het niet zou moeten zijn; als de kindertijd in duizend stukken was gebroken door de vreemde schaduwen van de wreedste werkelijkheid; maak je geen zorgen, die herinneringen zullen zich uiteindelijk opgraven en je rug raken, wetende dat je gaat draaien, ja of ja.
Een klein stadje in Maine ... (wat een goede herinneringen brengt Maine me, het land van geesten uit Stephen King), stampten kinderen tegen de hardheid van een gebroken jeugd. Het verstrijken van de tijd en de vlucht voorwaarts, zoals de voortvluchtigen uit Sodom, die alleen maar standbeelden van zout willen worden voordat ze de smaken van het verleden moeten terugkrijgen.
Jim en Bob proberen hun leven te maken, weg van wat ze waren, in het vertrouwen dat, hoewel ze het verleden niet kunnen begraven, ze er fysiek afstand van kunnen nemen. New York als de ideale stad om jezelf te vergeten.
Maar Jim en Bob zullen terug moeten komen. Het zijn de valstrikken van het verleden, die je altijd weten te herstellen voor zijn zaak ...
Synopsis: Achtervolgd door het vreemde ongeval waarbij hun vader omkwam, ontvluchten Jim en Bob hun geboorteplaats in Maine, laten hun zus Susan daar achter en vestigen zich in New York zodra de leeftijd het toelaat. Maar hun fragiele emotionele evenwicht wordt verstoord wanneer Susan hen wanhopig om hulp roept. Zo keren de gebroeders Burgess terug naar de scènes uit hun kindertijd, en de spanningen die jarenlang tot zwijgen hebben gebracht familierelaties vormden en overschaduwden, komen op een onvoorspelbare en pijnlijke manier naar boven.
Je kunt nu de roman The Burgess Brothers kopen, het nieuwe boek van Elisabeth Strout, hier: